به دو مِی‌گون لبِ پسته‌دهنت
به سه بوسِ خوشِ فندق‌شکنت

به زره‌پوشْ قدِ تیروَشت
به کمان‌کش مژه‌ی تیغ‌زنت

به حریرِ تن و دیبای رُخت
به ترنجِ بر و سیبِ ذقنت

به دو نرگس، به دو سنبل، به دو گُل
نوبرِ سروِ صنوبرفِکنت

به نگینِ لب و طوقِ غَبَبَت
این ز برگِ گُل و…