استادم میگه این بیت آخر، جزء شاه‌بیت‌های مولاناست، درس زندگیه، دستورالعملی برای تاب‌آوری جهان پر از درد و رنج، بعد تکرارش می‌کنه، پشت سر هم، و کلام نفوذ میکنه در جان ما، میگه همه دنبال آب هستند، شما بیفتید در طلب تشنگی: هر چه رویید از پی محتاج جُست تا بیابد طالبی، چیزی که جُست حق تعالی گر سماوات آفرید از برای دفع حاجات آفرید هر کجا دردی، دوا آنجا رود هر کجا فقری، نوا آنجا رود هر کجا مشکل، جواب آنجا رود هر کجا کشتی‌ست، آب آنجا رود آب کم جو، تشنگی آور به دست تا بجوشد آب از بالا و پست #مثنوی_معنوی @whatisliterature