Халойиқ ортингдан боқади ҳайрон: Куйлагинг узуну плашинг калта, Бир қўлингга тутиб зангор соябон. Бирида қаппайган одми тўрхалта — Ўтиб кетаркансан сен буюк аёл: Сен кимлар учундир бир покиза туш, Сен кимлар учундир армонли хаёл... Мен-чи? Сени ўйлаб яшайман беҳуш. Майсаларнинг ранги учди ёдимдан, Унутдим ҳаётнинг қутлуғ исмини. Ҳаёт ўтиб борар менинг ёнимдан, Титроқ қўлларимдан юлқиб тизганин. Сен ҳам ўтажаксан... Кучаларда мунг, Қалбимда қолади ғамгин наволар... ...Ахир, сенсиз қандай яшамоқ мумкин? Нафас олай десам, тошдир ҳаволар. Усмон Азим https://t.center/usmon_azim