اميدوارم آن‌قدر پاك شده باشيد و بخشيده شده باشيد كه هر وقت الله اكبر مى‌گوييد خدا را همه جا ببينيد. همه جا با خداى خود راه برويد. ان‌شاءالله اينها همه در قلب شماست. چند مرتبه كه عمل كردى خدا درش را به سوى شما باز مى‌كند. قلب انسان مثل غنچۀگل است؛ وقتى مقابل آفتاب قرار مى‌گيرد باز مى‌شود و بعد از آن عطرش پراكنده مى‌شود. قلب مؤمن وقتى ذكر خدا مى‌كند مثل غنچه باز مى‌شود. وقتى باز شد خندان مى‌شود و خودش را به باغبان نشان مى‌دهد. وقتى باغبان به آن آب ندهد سرش را پايين مى‌اندازد يعنى من تشنه‌ام. محمّد و آل محمّد باغبانند، به موقع آب مى‌دهند. اگر زياد آب بدهند گل خراب مى‌شود، اگر هيچ‌گاه آب ندهند خشك مى‌شود. اين كار را نمى‌كنند، بلكه به اندازه آب مى‌دهند. وقتى آب مى‌دهند شنگول مى‌شود و شكر خدا مى‌كند. همين‌كه خودش را نشان مى‌دهد شكر است. يعنى دست شما درد نكند. مؤمن وقتى به ذكر خدا خوشحال مى‌شود اين خوشحالى شكر است. ان‌شاءالله يك روزى طورى قلبت بخندد كه خودت هم‌صدايش را بشنوى؛ يعنى از خدا راضى شده است؛ آنجا ديگر كار تمام است؛ غم راه ندارد؛ خانه را تميز كرده است؛ يعنى خدا خودش را نشان داده است، ائمّه خودشان را نشان داده‌اند، آن‌وقت انسان بى‌اختيار خنده‌اش مى‌گيرد. آنجا كار مؤمن تمام است. يعنى كارش قرص و پايدار شده است. وحشت و اضطرابى ندارد. ان‌شاءالله خدا روزى كند. او معدن است و در خزانه‌اش باز است.