🌹 برای رفتن از دنیا، عجله نداشته باشید؛ عجله خوب نیست. صبر کنید زیبایی ها را درک کنیم. نگرانی هم نداشته باشیم که کجا می رویم. آدم یک مهمانی که می خواهد برود می پرسد کدام ناحیه است، چه جور است؛ آب و هوایش چطور است؟ شما هم از افراد، از کتابها، از عقلتان و از ائمه بپرسید. بپرسید که کجا می رویم. ما چون خبر نداریم، قدری وحشت داریم. البته اختیاری نیست، انسان را می برند؛ اما می خواهیم بدانیم جای خوبی است که با کِیف برویم و خودمان جلو بیفتیم. وقتی می گویند بفرمایید! جلو برویم.. اگر بدانیم جای خوبی است، خودمان جلوتر می رویم؛ اما اگر انسان نداند کجا می رود، یک مقدار آهسته و کند می رود. کمی می رود، بعد می ایستد. ولی بالاخره ما را می برند کفار و اشقیا را به زور می برند. چقدر بشر جاهل است که او را به زور به طرف خدا می برند. زور او هم نمی رسد که نرود؛ جیغ می زند. خدا ما را بینا کند که ببینیم این مهمانی اعظم است. مهمانی خدا بعد از این عالم طبیعت است. هر چه از ایمان نصیب شما ‍شده باشد، و سفره ی خدا را دیده باشید، آن مهمانی خداست، ملاقات خداست،. هر چه عبادت کردی جزایش آن است. 🌹 کتاب طوبای محبت یک، چاپ جدید(هجدهم) مجلس نهم صفحه ی ۹۹