نوزدهم آبان‌ماه امسال هفتادمین سالگرد اعدام ظالمانه زنده‌یاد دکتر حسین فاطمی، معاون نخست‌وزیر و سپس وزیر امور خارجه دولت ملی دکتر محمد مصدق است. فاطمی مرتکب دو گناه بزرگ شد که برای استعمار و استبداد آنقدر نابخشودنی بود تا به کمتر از ریختن خون او راضی نشوند. نخست نقش‌آفرینی مجدانه او در ملی کردن صنعت نفت ایران و خلع ید استعمارگران از این سرمایه ملی ایرانیان و دیگری مقابله پایمردانه او با استبدادی که پاسداشت میراث استعمار رو به زوال را هم بر رذیلت‌های خود افزوده بود. اما فاطمی را نمی‌توانستند به گناه اول بکشند و گناه دوم را با اتهام «اقدام علیه سلطنت مشروطه» پیش کشیدند. سلطنت مشروطه‌ای که شاهش پس از صدور فرمانی که مدعی قانونی بودنش بودند، به عادت مالوف خانوادگی از کشور گریخته و سپس با کودتای خارجی ساخته بازگشته بود، باید هم جان کسی را می‌ستاند که خشم استعمارگران را برانگیخته بود. باید هم سوقصد گروه ارتجاعی فدائیان اسلام را به سرانجام می‌رساند… اکنون هفتاد سال است که جسم فاطمی در خاک وطن آرمیده ولی یاد و نام او برای آزادیخواهان و ملی‌گرایان راستین ایرانی، همواره گرامی است. @Tirdadbonakdar