من معمولاً هروقت که دانشگاهم و می‌خوام از خانواده‌‌م سراغ بگیرم، زنگ می‌زنم به مامانم و از مامانم حالِ بابا و خواهرم رو می‌پرسم. وقتایی که به بابام زنگ می‌زنم دو حالت داره! یا پول می‌خوام :))) یا یه جایی گیر کردم و نمی‌دونم از کی کمک بگیرم.😅 هربار هم که بابام بهم زنگ میزنه، با شوخی و خنده گلایه می‌کنه که: یه زنگ به بابات نزنیا! همش صبر کن تا من زنگ بزنم خب؟😕 نمی‌دونم جریان چیه که هیچ‌وقت تمایلی به ارتباط تلفنی با بابام نداشتم. بیشتر ترجیح میدم حضوری و رودررو باهاش صحبت کنم. باید سعی کنم این اخلاق زشت و ناپسندمو ترک کنم.🚶🏻‍♀ اما خب شما مثل من نباشید. باباها دل دارن به اونام زنگ بزنید. :))