‌‌ ‌wasabi.

فکر کن. با نیم ساعت نوشتن می‌تونی چندین شخصیت خلق کنی، براشون احساسات بسازی و کاری کنی خواننده احساسات همه‌شونو با جملات تو بفهمه

خیلی عجیبه که من همیشه این‌جا از نوشتن حرف می‌زنم. فکر کنم همه فهمیدن چقدر دوستش دارم

این روزا خیلی دارم به چیزای عجیبی فکر می‌کنم... امیدوارم کم‌کم به محتویات مغزم عادت کنین

یه متن سخنرانی سیاسی پر از کلمات عجیب و سنگینیه که برای فهمیدنشون باید فرهنگ لغت ورق بزنیم و درنهایت شاید تهش یکم انگیزه بهمون بدن ولی کار نویسنده با چندتا جمله که روزانه باهاشون سروکار داریم، باعث می‌شه کل وجودمون تکون بخوره

خلاصش اینه که نوشته باید از دل بیاد تا به دل بره. ربطی هم به سنگینی و وزن جملات یا کلمات نداره

همین تازگیا هم همچین چیزی رفته بود رو مخم. می‌گفتم ساده نوشتم پس این نوشته فاقد ارزشه ولی بعدش فهمیدم هنر یه نویسنده اینه که حتی با کلمات ساده و روزمره هم بتونه باعث شه احساساتو بهتر لمس کنی یا حتی به فکر فرو بری. مهم داستانیه که توی کلماته؛ نه جملات عجیب و ناموزونی که کنار همن

اوایل فکر می‌کردم نویسنده باید قلمش سنگین باشه. یعنی عقیدم این بود که با پنج خط از نوشته‌ی طرف می‌شه فهمید نویسنده‌ی خوبیه و کارش خوبه یا نه که خب باید بگم چقدر اشتباه.

یه چیزی هست که من همیشه باهاش درگیرم ولی تازگیا دارم نسبت بهش تغییر عقیده می‌دم و یه جور دیگه بهش نگاه می‌کنم

یه چیزی به ذهنم رسید که اجازه بدین درسمو بخونم بعد مثل همیشه با پر حرفی میام به شما هم بگم

با من آماده شید تا از چانگبین بی‌قرار بنویسیم برای هیونجین بدقول.

دارم یخ می‌زنم ولی هنوزم می‌گم تف بر تابستان

دنیا رو برگردونید به زمانی که ادم ها زن هارو میپرستیدن.

گویا کائنات می‌گن که امسال قراره طوفانی پیش برم.