انتقام فراگیر

🚩 روز۱۳دی۱۳۳۸، #علی_اسفندیاری مشهور به #نیما_یوشیج، بنیانگذار شعر نو فارسی از دنیا رفت. او آگاهانه بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را واژگون ساخت. جریان های شعر معاصر پس از او وامدار تحولی هستند که او نوآورش بود.
یکی از دغدغه های نیما حفظ و احیای زبان طبری بود و روجا (در زبان مازندرانی به معنی ستارهٔ سرخ سحری) عنوان مجموعه‌ای از اشعار او است که به این زبان سروده شده‌اند. نیما یوشیج در بسیاری از شعرهای خود از جمله «خانواده سرباز»، «محبس»، «خارکن»، «شهید گمنام»، «مادری و پسری»، «منظومۀ مانلی»، «کار شب پا» زندگی روزمره زحمتکشان و کارگران را به تصویر کشیده است.
او خودش را از آن دست شاعرانی می‌دانست که معتقد بودند «هنر در خدمت اجتماع باید باشد» و در نامه ای می نویسد: «شعر وسیله انجام خدمت اجتماعی است، یعنی احساسات طبقه را به حرکت در می‌آورد... ». همینطور در یکی از یادداشت هایش که در کتاب «یادداشت های روزانه» آمده می گوید: «من که می‌بینم به ضعفا، رنجبران و زحمت‌کشان چه می‌گذرد، چه‌طور می‌توانم راحت بنشینم؟ در صورتی که خودم را اقلاً انسان خطاب می‌کنم.»
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
tashakolefaragir1
#زن_زيويش_أزأیي

رسم از خطه‌ی دوری، نه دلی شاد در آن.
سرزمین‌هایی دور
جای آشوبگران
کارشان کشتن و کشتار که از هر طرف گوشه‌ی آن
می‌نشانید بهارش گل، با زخم جسدهای کسان.

#نیما_یوشیج

برش شعری از #نیما_یوشیج
صدای #احمدرضا_احمدی
موسیقی #فریبرز_لاچینی


تقدیم به آنهایی که در این روزها بازداشت شدند🌹
میدانم تو خواهی آمد و دوبار لبخندهایت را برایمان شکوفا خواهی کرد
من چشمانم را از در نخواهم برداشت


#زندانی_سیاسی #کارگر_زندانی #معلم_زندانی #دانشجوی_زندانی
#انقلاب
@tashakolefaragir1

‍ آی آدم‌ها که بر ساحل نشسته شاد و خندان‌اید!
یک نفر در آب دارد می‌سپارد جان.
یک نفر دارد که دست‌وپای دایم می‌زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید.
آن زمان که مست هستید از خیال دست یاییدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بی‌هوده پندارید
که گرفته ‌است‌اید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید.
آن زمانی که تنگ می‌بندید
بر کمرهاتان کمربند
در چه هنگامی بگویم من؟
یک نفر در آب دارد می‌کند بی‌هوده جان، قربان!
آی آدم‌ها که بر ساحل بساط دل‌گشا دارید!
نان به سفره، جامه‌تان بر تن؛
یک نفر در آب می‌خواند شما را.
موج سنگین را به دست خسته می‌کوبد
باز می‌دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه‌هاتان را ز راه دور دیده.
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی‌تابی‌اش افزون
می‌کند زین آب، بیرون
گاه سر، گه پا
آی آدم‌ها! شاعر: #نیما_یوشیج
#سیستان_بلوچستان #بلوچستان #بلوچ #بلوچی #سراوان #ایرانشهر #بلوچستان_تنها_نیست #سراوان_تنها_نیست #سوختبر #سوخت_بر
(کانال)
@tashakolefaragir1
http://t.center/tashakolefaragir1
(گروه)
@tashakolefaragir
http://t.center/tashakolefaragir