🔹روز 26 شهریور 1403 دکتر حسین آخانی، استاد بینالمللی گیاهشناسی دانشگاه تهران، در فیلمی وایرالشده بر درخت توسکای جنگل کوچک جنب سردر اصلی دانشگاه تهران بوسه میزد و با خوشحالی اعلام میکرد که در ممانعت از احداث بناهایی که بدون مجوز و برخلاف قانون داشتند در این محوطه سبز ورودی دانشگاه ساخته میشدند، پیروز شدهایم. او میگفت این یک پیروزی کوچک نیست. هر سه بنا که احداثشان با اسکلت آهنی تا نازککاری پیش رفته و رو به اتمام بود، همین امروز از طرف مأموران، تخریب و پاکسازی شدهاند. او در فیلم درختان توسکا، نمونههای اصیل و بومی جنگل هیرکانی را نشان میداد که در فیلمهای روز قبلش لای دیوارهای ساختمانها گیر کرده اما اکنون آزاد شده بودند و آرزو میکرد ریشههای آسیبدیدهشان را بشود سریعا درمان کرد.
امروز دکتر اسکندر مختاری، بزرگ میراث کشورمان که همه عمر از جان و دل به تهران قدیم خدمت کرده است، چنین نوشت:
«دیشب خوابم نبرد ، از غصه ، از غصه عودلاجان که رنگ اش کرده اند دلم گرفته از این قوم بی بنیاد» وسپس شعرگونهای از اندوهش بر آن افزود:
« رنگ ام کرده اند ، من عودلاجانم!
سالهاست که از سفره ام نان میخورند. هرجا مینشینند از من حرف میزنند. میگویند قلب تهران ام . میگویند شهر صفوی ام . میگویند هسته کلان شهر هزاره سومی تهران ام. برای نجات من سالهاست میکوشند.گاهی هم دستی به سرو گوشم کشیده اند. معلوم شد اشکال از این گذر عمر بود و رنگ پیری. که قابل تحمل نیست . من قلب تهران ام . اما قلبی که پیراست و کهنه و باید رنگ شود.. آنطرف تر ۱۵ هکتار از مرا تخریب کرده اند و یک بیابان ساخته اند. من یک پیر فرتوت ام که سرخاب و سفیداب آورده اند که بزک ام کنند. جای دیوارگلی دیوار سیمانی دیده شود بهتر است. اما چین و چروک را نمی شود پنهان کرد. من عودلاجانم . پانصد سال است که اینجا زنگی میکنم. رنگ من خاکی ست. برو کنار، ای نادان! نمیخواهم ببینمت! من عودلاجانم عودلاجان!!»
🔴ساخت و ساز در فضای سبز دانشگاه تهران متوقف شد/ بوسه دکتر آخانی بر تنه درخت توسکا/ «ما پیروز شدیم»
🔸یک روز بعد از انتشار صحبتهای دکتر حسین آخانی درباره ساخت و ساز در ضلع جنوب غربی دانشگاه تهران، این پروژه کاملا متوقف شد.
🔸دکتر آخانی در این ویدئو مفصل موضوع را توضیح میدهد. بوسه او بر درخت توسکای نجاتیافته بسیار تاثیرگذار است، او ضمن تشکر از همه کسانی که در این کار نقش داشتهاند، خطاب به جوانان میگوید: ناامید نباشید، میشود کار کرد.
🔹اول یک خبر روز 17 شهریور از روی «دغدغههای مسعود» آمد؛ کانالی که بعدا دیدیم اعلام کرده جدی و قابل استناد نیست و ویژگی طنز و پارودی (تقلید و تغییر طنزآلود و سرگرمکننده برای خنده) دارد. از قول رئیسجمهور محبوب کشورمان حرف میزند. میگفت که صبح به قرارگاه خاتم رفته و قرار شده مثل خانههای بهداشت که قدیمها در عرض شش ماه در زمان ایشان سراسر استان آذربایجان ساخته شدند، الان کمبود مدارس هم به همان شیوه، طبق یک الگوی تیپ واحد طراحی شوند و بسیجیها (بدون تلفکردن وقت خود در ایستگاههای بازرسی!) با کمک خود مردم، در همه مناطق محروم مدرسه بسازند. هنوز متوجه نشده بودیم که این کانال طنز و شوخی است که سیل پستهای مربوط به گفتههای دکتر درباره ظرفیت نداشتن تهران برای توسعه بیشتر و لزوم انتقال پایتخت به سواحل جنوب کشور سرازیر شد. درست همان جایی که ما داشتیم با جدیت بر سر مصالح ارزان کپر و گردتوپ و پنلهای ساندویچی برای ساختن مدارس موعود در مکران چانه میزدیم.
سوگ و اندوه مرا این روزها کرانی نیست... هر ساعت یاد خاطره ای میافتم از تمام آن سالهائی که زیر سایه اش به لطف و زیبائی گذشت.... پری صابری با شجاعت تمام در آن سالهای رکود فرهنگی در دهه های ۶۰ و ۷۰ و ۸۰ تنها کسی بود که از ادبیات کهن فردوسی و مولانا و نظامی و دیگران نمایشهای تاترال باشکوه میساخت و در دوران سکوت موسیقی مهجور مانده مان رقص و موسیقی اصیل را در دلمان مینشاند... پری با قدرتی بی نظیر به هنرپیشگانش میآموخت که چطور روی سن با قدرت تراژدی یونان را و اسطوره های ایرانی را اجرا کنند.
🌳 فقط پری میتوانست تهمینه و گردآفرید را در دل شهر رم و در فضای دوهزار ساله کولیزه سوار بر اسب کند تا گوهر زنان قهرمان ایرانی را به تمام جهان بشناساند. 🔥در خانه اش نیز همسنگ نمایش هایش، با مهربانی پذیرائی هائی با صحنه آرائی و بو بَرَنگ شگفت انگیز خودش را داشت.
پری یگانه بود! اصلا باور نمیکنم دیگر با ما نیست. او تمام این سالهای کُمایش هم باز زنده بود... در دل دوست دارانش... همه هنرمندان و هنر دوستان ایران و جهان. یادش جاوید و گرامی
🔹در جلسه معارفه وزیر جدید راه و شهرسازی، شب دوشنبه 5 شهریور، با وجود جو مردانه مجلس، حاضران خوشحال و امیدوار بودند. سخنرانان معدود جلسه کوتاه و مختصر سخن گفتند، و هیچکس حرفهای پوپولیستی و مردمفریبانه نزد. از صفات نیکوی بانوی پرتلاشی که میخواهد در این شرایط سخت، مادرانه به پرستاری و نگهداری شایسته از ارزشهای شهرهایمان بپردازد، گفتند. خانم دکتر فرزانه صادقمالواجرد، خوشنام است: هم دانا و فرزانه است و هم صادق و درستکار. اما کاری که در پیش دارد، به راهرفتن روی ستیغ کوه میماند، و او این را دریافته است. در این یکی، دو ماه اخیر که تشکیل دولت جدید ذهن همهمان را به خود مشغول کرده بود، انبوهی از مطالبات و پیشنهادها از سوی وزیرانی مانند او که قرار بود مسئولیت برعهده بگیرند، روانه شد. دوستی میگفت خدا به دادشان برسد، اگر نتوانند همه گروههای حاکم ذینفع و ذینفوذ، و نیز اقشار و طبقات اجتماعی در مرکز و در دورترین نقاط حاشیه سرزمین را راضی نگه دارند.
دوباره الان به این آرزوهای همیشگی ام که ۷- ۸ سال پیش شنونده زیادی نداشت ، گوش دادم.
امروز آن موج که گفتم بنوعی شروع شده و آهسته پیش میرود. الان بسیاری از معماران ما به بازسازی و مرمت خانه های قدیمی معتقدند... ولی هنوز این کار برای کل محلات قدیمیتر شهرمان عمومیت پیدا نکرده و بصورت یک کار سلیقه ای مانده است... در حالیکه باید نهادینه شود و قاعده و قانون پیدا کند. الان زمان آن فرا رسیده که دولت جدید، شهرداری ها و مردم شهرها دست در دست هم به این باور برسند. علم آنرا فرموله کنند، و قوانین اش را نوشته، به کار ببندند!!!
در ادامه بحث های تدکس... این ویدئو مال ۷-۸ سال پیش است...
ایکاش میشد به تعدادی از این صحبتهای تد و تدکس در مورد معماری و شهرسازی گوش بدهیم... مخصوصا آنچه به خودمان مربوط میشود، یا آنچه در دنیا مورد توجه قرار گرفته است. @taraneyalda @Elmol
🔹شرمندهام که هر هفته اینجا بیشتر از شهر و مسائل شهروندان میگویم و کمتر از معماری سخنی به میان میآید، درحالیکه اصل شهر و شهرسازی و پرداختن به فضایی که ما را در خود دربر میگیرد و جهان ما را میسازد و فرا میگیرد، همانا از معماری آغاز میشود و معماری مادر شکلدادن به فضاست. بدون معماری فرهنگ و تمدن بیمعناست و ما اگر به اهمیت تمدنی معماری پی نبریم، خود را نمیشناسیم و جای خود را در عالم هستی گم میکنیم. در اینجا بهعنوان مرجع معتبر برای سخنگفتن از معماری به روایت یکی از معماران به نام کشورمان از معماری تکیه میکنم که چهارشنبه گذشته 24 مرداد در خانه اندیشمندان علوم انسانی سخنرانی زیبایی در این زمینه داشت. مهندس حسین شیخزینالدین همیشه در نیمقرن اخیر در زمره بهترینهای حرفه معماری بوده و برای نیل به این درجات، مطالعات و تفکر عمیق فلسفی همیشه همراهش بوده است. شیخزینالدین معتقد است معماری منعکسکننده درجه تمدن هر جامعه است و تمدنها با معماریشان شناخته میشوند.
▫️خیابانهای بسیاری در تهران هستند که رد و نشانی از تاریخ در خود دارند. لالهزار یکی از همین خیابانهاست. معبری که قدمت آن به دوران قاجار باز میگردد و ساختمانهایش رویدادهای متعددی را نظاره کردند.
▫️لالهزار این روزها بورس لوازم روشنایی است، آنهایی که قصد خرید لوستر و لامپ دارند، لالهزار را خوب میشناسند. اما این خیابان تاریخچه دیگری هم داشته است.
▫️سینماها، تئاترها و کافههایی که حالا انبار شدند، گواهی روزهای متفاوت لالهزار را میدهند. این خیابان این روزها با چالش موتور و پارکینگ و چرخهای دستی دستوپنجه نرم میکند.
▫️سوگل دانائی، خبرنگار اکوایران، با ترانه یلدا، معمار و شهرساز ایران به خیابان لالهزار تهران آمده است. یلدا از گذشته این معبر و سرنوشت سینماهای قدیمی و کهنه آن میگوید.
🔹رسیدن دو خبر پشت سر هم درباره طرح توسعه دانشگاه تهران، حسن اتفاقی شد تا دوباره توجه جامعه شهری و بهویژه جامعه معمار و شهرساز دلسوز تهران به این یگانه جواهر میراثی تهران جلب شود. خبر اول نامهای از طرف مؤسسه مطالعات کلانشهری تهران بود که در انتهایش میگفت: «امروز بافت شهری ارزشمند معاصر شهر تهران در باکیفیتترین بخش آن در حال تغییر، تخریب و دگرگونی است. متأسفانه این بار باید با دانشگاه تهران مخالفت کرد. از دانشکدههای معماری و شهرسازی دانشگاه تهران و از جامعه حرفهای معماران و شهرسازان، از شورای عالی شهرسازی و معماری ایران و از وزارت میراث فرهنگی و گردشگری میتوان انتظار داشت که با این تخریب گسترده در بافت ارزشمند شهری معاصر تهران همراه نشوند و خواستار توقف آن گردند. گرچه این تخریب گسترده توسط دانشگاه تهران در حال وقوع است، اما جامعه حرفهای نباید در مقابل آن سکوت کند و به نظر میرسد این بار دانشگاه تهران نیازمند آموزش است»؛
🔹هر بار که در سالهای اخیر اتفاقی در لالهزار میافتد، گروههایی متفاوت از مردم شهر تهران از مدیران سازمان زیباسازی شهرمان ممنون میشوند و ایشان را سپاس و درود میفرستند و به خاطر رویدادهای خوبی که اجازه میدهند در خانه اتحادیه لالهزار -که چندی هم عنوان «خانه تهران» را بر سردر ورودی خود حمل کرد- برگزار شود، از ایشان قدردانی میکنند. امسال «هفته دیزاین» یا هفته طراحی بود که از هفته گذشته تا دوشنبه 15 مرداد برگزار شد و قبل از آن شب نجوم به همت انجمن نجوم. سال گذشته «هفته تهران» در نیمه مهرماه که مصادف با روز تهران بود و سال قبل از آن مراسمی برای شبهای احیا تا 21 رمضان که همه در نوع خود عالی بودند. بهار 1401 برای شبهای احیا، حیاط بزرگ نوسازیشده و آراسته خانه، پر بود از عزادارانی که آرام در تمام فضاهای باز دورتادور حیاط نشسته بودند و به سخنرانیهای متین واعظان گوش میدادند.
ایستگاه اولیه راهآهن مشهد مورخ دوازده اردیبهشت ۱۳۳۶ توسط پهلوی دوم و همسرش، و ایستگاه اصلی در چهارم آبان ۱۳۴۵ توسط نادر باتمانقلیچ (استاندار) گشایش یافت. ناظر پروژه، غلامرضا کباری (۱۲۹۶-۱۳۹۴)؛ پیمانکار، شرکت ماهساز؛ و معمار آن، حیدر غیایی است که با برداشتی مدرن از کاخ اشکانی هاترا و نماد فروهر، آن را طراحی نمود.