غزلی از مجموعه سایه روشن های سربی که تقدیم به اسطوره موسیقی و آواز ایرانی، استاد محمد رضا شجریان و همایون عزیز شده است : لحن بیداد اگر در دل توفان زده هاست در سر عشق، صدای شجریان زده هاست توسن واژه چموش است و به فرمانم نیست با ردیفی که فقط خاص خراسان زده هاست پیک فریاد در این برزخ ته ناپیدا حیرتش بیشتر از کفر مسلمان زده هاست قلم از دغدغهٔ لکنت اگر می لرزد سهم زخمی شدنم از شب نادان زده هاست آیت ( آه ) امین است و خداوند دعا آسمان بوس گلوی همه باران زده هاست آشکارا مزنم طعنه بدین عربده ها سیم آخر زدن آوازهٔ پنهان زده هاست پشت آواز همایون چه طنینی است که باز وحشت از معجزه در چهرهٔ بحران زده هاست! زاهد از آینه می ترسد و آیئنه از او ! عادت رمی جمر، شیوهٔ شیطان زده هاست مشهد. زمستان ۱۳۹۴. سعید تقی نیا. مجموعه سایه روشن های سربی @taghiniasaeed