#من_او #فصل_چهارم #قسمت_چهاردهم🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀آرام لبخند زد. بعد ریز خندید با شیطنت دخترانهاش، خودش را مثل بچه کوچولویی لوس کرد پایش را به زمین کوبید و گفت:
-
من قهوه ی داریانی میخوام
-
من هم کافه ترک.
فنجانهایمان را عوض کردیم فنجان مرا گرفت و دوباره به لب نزدیک کرد همان طوری.
من نیز فنجان را به دهانم نزدیک کردم بوییدمش. بوی یاس میداد. انگار غنچهی یاسی لحظهای پیش روی لبهی فنجان شکفته باشد. خواستم از آن بنوشم، اما نتوانستم نمیدانم چرا؟ مهتاب اما یک نفس قهوه را سر کشید. بی تأنی و بی طمانینه. بعد آهی کشید در میز بغلی، پیرمرد هم آه کشید. مهتاب ریز خندید.
ابْتِسَامَةٌ هَادِئَةٌ ثُمَّ ضِحْكَةٌ خَفِيفَةٌ ثُمَّ تَتَدَلّلُ وَكَأَنَّهَا طِفْلَةٌ صَغِيرَةٌ وَتَضْرِبُ بِقِدَمِهَا الْأَرْضَ وَتَقُولُ:
- أُرِيدَ قَهْوَةٌ مِنْ نَوْعِ دَارْيَانِي!
- وَأَنَا أُرِيدُ قَهْوَةً تُرْكِيَّةً.
تَبَادَلْنَا فَنَجَّانِي الْقَهْوَةَ، أَخَذْتْ فَنْجَانِي وَقَرَّبْتْهُ مِنْ شَفَتَيْهَا مِنْ جَدِيدٍ، فَعَلْتُ نَفْسَ الشَّيْءِ وَقَرُبْتُ فَنَجَانَهَا مِنْ فَمِي ،شَمَمْتُهُ كَانَتْ رَائِحَتُهُ كَرَائِحَةِ وَرْدَةِ يَاسَمِينٍ وَكَانَتْ قَدْ تَبَرْعَمَتْ فِيهِ قَبْلَ قَلِيلٍ، أَرَدْتُ أَنْ أَرْتَشِفَ مِنْهُ لَكِنَّنِي لَمْ أَسْتَطِعْ دُونَ أَنْ أَعْرِفَ السَّبَبَ، لَكِنَّ مَهْتَابُ ارْتَشَفَتْ الْقَهْوَةُ كُلَّهَا وَبِدَفْعَةٍ وَاحِدَةٍ بِلَا تَأَنٍّ وَلَا طُمَأْنِينَةٍ، ثُمَّ تَأَوَّهَتْ تَزَامُنًا مَعَ تَأَوُّهِ الرَّجُلِ الْمُسِنِّ الْجَالِسِ حَوْلَ الطَّ
اوِلَةِ الْمُجَ
اوِرَةِ، ضَحِكْتْ مَهْتَابٌ
♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️- حالا نوبت چیه؟
-نمیدانم
- فال قهوه در کافهی مسیو پرنر، توسط استادِ اعظم!
نعلبکی را با دقت وارسی کرد که تمیز باشد بعد فنجان را برگرداند روی نعلبکی. فنجان را برداشت و گفت نیت کن و انگشت بزن. بعد دوباره ریز خندید.
- لازم نیست شما نیت کنی خودم میدانم. از آن گذشته دستت هم تمیز نیست. حتماً دوباره ایفل را در آغوش گرفته بودی! جای مریم خالی که با دستمال جیبیاش دستهایت را پاک کند...
انگشت سبابهاش را در فنجان زد خندیدیم دستانش را با دستمال کاغذی روی میز پاک کرد.
البته آخر فال باید انگشت زد... ولی استاد اعظم اول و آخر نمیشناسند.
- وَالْآنَ جَاءَ دَورٌ.... أَيْ شَيْءٍ؟
- دَوْرٌ مَاذَا؟ لَا أَعْرِفُ.
- دُورُ فَالِ الْقَهْوَةِ فِي مَقْهَى الْمِسْيُو بَرْنَرْ يَقْرَأُهُ الْأُسْتَاذُ الْكَبِيرُ.
عَايَنتْ صَحْنَ الْفُنْجَانِ بِدِقَّةٍ لِتَتَأَكَّدَ مِنْ نَظَافَتِهِ، ثُمَّ قُلِبَتْ الصَّحْنَ وَوَضَعَتْهُ عَلَى فُوهَةِ الْفِنْجَانِ وَقَالَتْ عَلَيْكَ الْآنَ أَنْ تَنْوِيَ وَضَحِكْتْ ضِحْكَةً خَفِيفَةً وَقَالَتْ:
- لَيْسَ ضَرُورِيًا أَنْ تَنْوِيَ بِالْمُنَاسَبَةِ يَدَكَ غَيْرَ نَظِيفَةٍ مِنْ الْمُؤَكَّدِ أَنَّكَ حَضَنْتَ الْعَمُودَ الْأُسْطُوَانِيَّ لِمَدْرَجِ بُرْجِ إِيفِلَ مِنْ جَدِيدٍ لَيْتَ مَرْيَمَ كَانَتْ حَاضِرَةً مَعَنَا كَيْ تُنَظِّفَ يَدَكَ بِمِنْدِيلِهَا.
ضَحِكْنَا مَسَحَتْ يَدُهَا بِمِنْدِيلٍ مِنْ وَرَقٍ كَانَ مَوْضُوعًا عَلَى الطَّ
اوِلَةِ وَوَضَعَتْ إِصْبَعَ السَّبَّابَةِ فِي الْفِنْجَانِ
وَبِالطَّبْعِ يَجِبُ أَنْ أَضَعَ السَّبَّابَةَ فِي الْفِنْجَانِ فِي نِهَايَةِ الْفَالِ، لَكِنَّ الْأُسْتَاذَ الْأَعْظَمَ فِي قِرَاءَةِ الْفَالِ لَا تَعْتَرِفُ بِالْبِدَايَةِوَالنِّهَايَةِ.
🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲ادامه دارد...
#أناه #الفصل_الرابع https://t.center/taaribedastani