✴️️ آداب و رسوم ازدواج در مازندران ▫️تهیه و تدارک جشن عروسی، باربرون و...
▫️بخش ششم
بعد از پایان نامزدی و مشخص شدن زمان عروسی، خانواده داماد زمان عروسی را با پدر عروس در میان گذاشته و در مورد نحوه برگزاری عروسی مشورت می کردند.
با فراهم کردن مقدمات عروسی به استقبال جشن عروسی می رفتند.
در بیشتر مناطق مازندران یک هفته تا سه روز مانده به عروسی را با حضور اقوام نزدیک جشن می گرفتند و به آن «درزی » می گفتند.
در طول سه روز یا پنج روز درزی، جشن و پایکوبی و ساز و سرنا در منزل عروس و داماد برقرار بود.
گاهی این نوازندگان که به آنان مُطرب می گفتند اهــل محـل بودند، آنها یـک بار در«داماد مـله» می نواختند و بعد از آن در«عاروس منزل» به ساز زدن می پرداختند و جشن و شادی در هر دو مکان برقرار بود.
در بعضی از عروسی ها بندباز و دلقک می آوردند و در فرصـتهای مـناسب برنامه های مـتنوع اجرا می کردند.
جشن دیگری که یک هفته تا ده روز قبل از عروسی برپا بود«درزی بموئن» یا «درزی وِلاج» بود.
درزی یعنی خیاط و ولاج یعنی لحاف، معمولا خیاطی که لباس می دوخت لحاف دوج هم بود.
معمولا خیاط لباس عروس و داماد، لحاف و دوشک«تشک» می دوخت. آنگاه چرخ خیاطی را به دوش می گرفت و به منازل اقوام می رفت و لباس تک تک افراد خانواده را می دوخت، به این دوختن درزی میگفتن.
خـیاط موقع بـریـدن پـارچه مـی گـفت: قیچی نمی بُرد تا یک چشم روشنی از پدر داماد و مادر عروس می گرفت که به آن «مقراض سری _قیچی سری» می گفتند.
بعد از دوختن لباس روزی را برای باربرون منزل عروس مشخص می کردند.
پدر داماد خرج بار عروسی منزل عروس را تهیه می کرد که شامل: برنج، روغن، گوشتی، قند، چای، حنا و..... دیگر وسایل مورد نیاز عروسی را به منزل عروس می فرستاد.
گاهی طبق رسم اقوام هم در تهیه خوار و بار به خانواده داماد کمک می کردند.
هنگام باربرون مقداری از وسایل را داخل مجمه گذاشته و زنان بر سر می گرفتند و همراه خرج بار حرکت می کردند، گوشتی ها را مردها پیاده حرکت می دادند، مردم روستا هم شادی کنان خرج بار را تا منزل عروس همراهی می کردند. نوازندگان هم با نواختن ساز و سرنا شادی این مراسم را بیشتر می کردند.
وقتی بارها را از اسب پیاده می کردند یا مجمه را از سر بانوان برمی داشتند مادر عروس پارچه یا پولی را به عنوان «بارسری» به آنها می داد و با چای و شیرینی از آنها پذیرایی می کردند.
لباسهای داماد را هم اقوام عروس با شادی و جشن به منزل داماد می بردند.
در مناطقی از مازندران اهل محل هیزم هم به منزل داماد می بردند جایی با اسب و جایی دیگر دختران جمع شده و به جنگل می رفتند و مقداری هیزم جمع کرده و روی سر می گذاشتند و به منزل داماد می بردند، این هیزم برای پخت نان و غذای عروسی استفاده می شد و حتما صاحب مجلس در عروسی افراد هیمه کر جبران می کرد.
بعد از پایان یافتن مقدمات عروسی جشن اصلی عروسی آغاز می شد.
✍نجما نجار
📸فضای مجازی
🆔 تاپور، فرهنگ و هنر مازندران
@Taapoor#آداب_و_رسوم_ازدواج #فرهنگ_عامه #باربرون #عروسی #تاپور #نجما_نجار#بخش_ششم #هیمه_کرون#درزی #مقراض_سری
