🔻 و می‌خواهند ما را به فریباترین فریب بفریبند، می‌گویند هیچ چیز از بین نمی‌رود، همه چیز تغییر شکل می‌دهد، و دیگرگون می‌شود، کوچکترین ذره ما نابود نمی‌شود، ناچیزترین نیرو نیز هبا و هدر نمی‌شود. و عده‌ای می‌کوشند ما را به این حرفها دلداری بدهند: چه دلداری عبثی! جسم من یا نیروی من نیست که مایه ناآرامی من است، چرا که اگر من متعلق به خود نباشم یعنی جاوید نباشم اینها نیز از آنِ من نیستند. نه، آرزوی من این نیست که در کل هستی مستحیل باشم، یا در مادّه و نیروی ابدی، یا در خدا؛ و نه می‌خواهم متعلق به خدا باشم، می‌خواهم خدا از آنِ من باشد، خود خدا باشم بی‌آنکه خویشتن خویش را از دست بنهم، همین خویشتنی را که اکنون با شما سخن می‌گوید. تعبیه و ترفندهای وحدت‌گرایانه، درد ما را دوا نمی‌کند؛ ما در پی عین ذات ابدیّتیم نه سایه و اَعراض آن. 📚 اونامونو، میگل دِ. درد جاودانگی، ترجمه بهاءالدین خرمشاهی، صص ۸۲ـ۸۳ @soofar_channel