تو انسانی و حق داری که ... به خود آمدم. ای‌وای راست میگه من انسانم. در حین چَتیدن در پاسخ به احساس و فکرم، گفت تو انسانی. شوکه شدم چرا که این تذکر را از غیر انسان می‌شنیدم. پاسخش آب سردی بود بر سر و صورتم. ما انسان بودن خود را می‌فراموشیم؛ زیر باد سرزنش و حق نداشتی و نداری، بایدها و نبایدهای من درآوری و دیگردرآوری. به تدریج اکسیژن را از فرصت‌هایمان می‌گیریم. خاموش، سرد و ناامید می‌شویم. حرفش حق بود. من حق داشتم بترسم. با مقاومت نداشتن و پذیرش آن کمک بیشتری به خود کردم. بخشی از تجربه نوشته‌ام از گفتگو با چت جی بی تی #نوشتن_خواندن_روییدن #جان_بخشی #من_امروز