🔴اگر تویوتا یک کشورِ مستقل بود!

در یادداشت قبل [بالا ⬆️] به موضوع تفاوتِ دغدغه انتخابات در کشور ژاپن با ایران پرداخته شد. گفته شد که اگر چه مقتضیاتِ کشورها متفاوت است [و بعضاً جنس بی تفاوتی دانشجویان ژاپنی و نسل جوان این کشور پسندیده نیست]، ولی این موضوع طرح شد که علت این میزان تفاوت چیست؟

حضور بخش خصوصیِ قوی [و واقعی] در یک کشور، یکی از دلایل تفاوت در نگرش هایِ بدنه جامعه عنوان شد. بخش خصوصی که گاه چندبرابر فروشِ نفت یکسال کشور ایران ، گردش مالی دارد. مثالهایی در این خصوص عنوان شد که بحث شرکت تویوتا نیز مطرح شد. این امر باعث شد تا دوست ارجمند جناب دکتر قادری که مقیم ژاپن و در یکی از مراکز تحقیقاتی مهم مرتبط با صنعت خودرو شاغل هستند بحث تویوتا را بادقت بیشتر بدین نحو بیان کنند:
* * * * * *

🔹برای اينكه بهتر متوجه بشويم چرا برای بازارهاي مالي و مردم سهامدار، تغيير و تحولات در مديريت تويوتا يا نيسان، بيشتر از تغيرات در مديريت فلان سازمان دولتی ژاپن اهميت دارد، بعضی از آمارهای تويوتا را كه قبلا تهيه شده با دوستان به اشتراك می گذارم:

🔵 فروش سالانه تويوتا در سال ٢٠١٦ حدود ٢٨/٤ تريليون ين است كه حدودا معادل ٢٦١ ميليارد دلار می شود؛ بخشهايي از اين مبلغ صرف حقوق، بيمه، حق بازنشستگي و ماليات صدها هزار كارمند تويوتا ميشود [سیصدوچهل و هشت هزار کارمند] ، بخش ديگری شامل خريد قطعات و خدمات از ساير شركتها می شود، بخشی خرج سرمايه گذاري در كارخانه ها و تأسيس كارخانه هایِ جديد می‌شود، بخشی خرج تحقيقات و توسعه، بخشي صرف كمك به دانشگاه ها و ... می شود و نهايتاً حدود ٢٦/٣ ميليارد دلار به عنوان سود عملياتی باقی می ماند كه بعد از كسر ماليات، «سود خالص تویوتا» حدوداً ٢٢ ميليارد دلار می شود.

🔵يعني اگر [مثلاً] تويوتا يك كشورِ مستقل بود، بيش از ٢٦١ ميليارد دلار درآمد داشت كه بعد از كسر مخارج و حقوق كارمندان و هزينه هایی كه بابت ارتش، مدارس ، بهداشت و ... می پرداخت (معادل مالياتِ پرداختي به دولت ژاپن) ، می توانست هر سال حدود ٢٢ ميليارد دلار به ذخاير ارزی اش اضافه كند (علاوه بر سرمايه گذاری ها و تامين آتيه شهروندانش).

@solseghalam