⭕ پیشبینی معامله آمریکا و پاکستان بر سر طالبان در کتاب "جبر جغرافیا" (2016)🔸دولت پاکستان همیشه دودوزه بازی کردن را انکار کرده، در حالی که این سیاستش موجب کشته شدن شمار زیادی افغانستانی و پاکستانی، و شمار معدودی آمریکایی شده است. اسلام آباد بعد از عمليات أبوت آباد (کشتن بن لادن در پاکستان توسط آمریکا)به انکار خود ادامه داد، اما دیگر کمتر کسی حرفش را باور نمیکرد. اگر عناصر دولت پاکستان حاضر بودند که به مهمترین فرد تحت تعقیب آمریکا پناه دهند، با این که در آن زمان دیگر ارزش چندانی هم برایشان نداشت، معلوم است که از گروههایی که مقاصد آنها را در
افغانستان پیش میبرند، حمایت میکنند. مشکل این بود که آن گروهها اکنون نظایری در پاکستان پیدا کرده بودند که می خواستند بر وقایع آنجا تاثیر داشته باشند.
طالبان پاکستان رونوشت نسخه افغانستانی آن است. هر دو قریب به اتفاق پشتون هستند و هیچیک سلطه غیر پشتون را نمیپذیرد، خواه ارتش بریتانیا باشد در قرن نوزدهم، خواه ارتش عمدتا پنجابی پاکستان باشد در قرن بیست و یکم، اسلام آباد همیشه این مسئله را می دانست و آن را پذیرفته بود. دولت پاکستان وانمود میکرد که بر کل کشور حاکم است، و پشتونهای مرزهای شمال غربي وانمود میکردند که به حکومت پاکستان وفادارند. این رابطه تا یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ برقرار بود. سالهای بعد بر پاکستان بسیار سخت گذشت. کشته های غیرنظامی بسیار بالا است، سرمایه گذاری خارجی تحلیل رفته و زندگی روزمره سختتر شده است. ارتش، که مجبور شده علیه هم پیمان عملی خود اقدام کند، تا ۵۰۰۰ نفر را از دست داده است و جنگ داخلی اتحاد شکننده کشور را تهدید میکند.
🔸تا بهار سال ۲۰۱۵ اوضاع از این هم بدتر شده بود. ناتو از
افغانستان بیرون رفته است و آمریکایی ها پایان عملیات جنگی را اعلام کرده و پشت سرشان تنها شماری از نیروها را باقی گذاشته بودند. دلیل رسمی این حضور هدایت عملیات نیروهای ویژه و ماموریت های آموزشی اعلام شده؛ اما دلیل غیررسمیاش این است که کابل به دست طالبان نیفتد. حالا که ناتو دیگر در طرف افغانستانی مرز مزاحم طالبان نیست، مبارزه با طالبان پاکستان هم سختتر شده است. واشینگتن هنوز بر اسلام آباد فشار می آورد، و این امر تنها چند طرح ممکن را پیش رو قرار می دهد:
1- ارتش پاکستان با تمام قوا بر مرزهای شمال غربي فشار می آورد و طالبان را شکست می دهد.
2- گروه طالبان به تکه تکه کردن پاکستان ادامه می دهد تا جایی که و کشور از هم بپاشد.
3-آمریکایی ها علاقه خود را از دست میدهند، فشار روی اسلام آباد کم میشود و دولت با طالبان به توافق میرسد. وضعیت به حال عادی بر می گردد، مرز شمال غربی به حال خود گذاشته می شود و پاکستان همچنان به فعالیت در جهت مقاصد خود در
افغانستان ادامه خواهد داد. .
از میان این سه طرح، اولين گزينه نامحتملترین است. هیچ نیروی خارجی تا به حال قبايل مرزهای شمال غربی را شکست نداده، و ارتش پاکستان که شامل پنجابی، سندی، بلوچی و کشمیری (و نیز پشتون) است در صورت ورود به منطقه قبایل نیروی خارجی محسوب می شود. طرح دوم ممکن است اما، بعد از سالها نادیده گرفتن هشدارها سبب شود که پاکستان به خود بیاید و بفهمد بازی با طالبان بازی با آتش است. به این ترتیب طرح سوم از همه محتملتر است. آمریکا دخالت چندانی در
افغانستان نخواهد داشت مادام که طالبان بی سر و صدا قول دهد که دیگر میزبان گروه های پیکارجوی بین المللی نخواهد بود. پاکستانی ها تا اندازهای ارتباط خود را با طالبان
افغانستان حفظ میکنند تا مطمئن شوند که دولت کابل به حرفهای اسلام آباد گوش میدهد و با هند صمیمی نخواهد شد و وقتی فشارها برطرف شد با طالبان پاکستان وارد معامله میشود.
#افغانستان #طالبان ✍🏻جبر جغرافیا/ تیم مارشال/ ترجمه امیرحسین مهدیزاده و فرمهر امیردوست/ نشرهمان
🌎📚 @sociologycenter 📚🌍