شوق به حضور و حضرت الهي براي عارف ذاتي و صبر عَرَضي است.
شوق به لحاظ محبت صفت لازم و تابع براي آن مي باشد. زيرا محبت با سلطه اي در وجود محب، حكومت مي كند و در نتيجه شوق در عاشق، با دور بودن اثر مي گذارد و اشتياق با نزديك بودن.
بنابراين محبوب خواه نزديك شود يا دور يكسان است؛ زيرا اثر محبت و عشق در عاشق امري است لازم.
ابن عربی
@smsu43