شوق به حضور و حضرت الهي براي عارف ذاتي و صبر عَرَضي است.
شوق به لحاظ محبت صفت لازم و تابع براي آن مي باشد. زيرا محبت با سلطه اي در وجود محب، حكومت مي كند و در نتيجه شوق در عاشق، با دور بودن اثر مي گذارد و اشتياق با نزديك بودن.
بنابراين محبوب خواه نزديك شود يا دور يكسان است؛ زيرا اثر محبت و عشق در عاشق امري است لازم.
مسلم است که هر فردی اشتباهاتی می‌کند، اما اگر از این اشتباهات بگذرید قطعا قدرت اراده‌تان بیشتر خواهد شد. مک گونیگال می‌گوید: «بخشیدن اشتباهات باعث می‌‍‌شوند انگیزه و تعهدتان برای رسیدن به اهداف بیشتر می‌شود.» با مهر و محبتی که از طرف یک دوست دریافت می‌کنید می‌توانید این اشتباهات را راحت‌تر فراموش کنید. به خودتان یادآوری کنید که در مراحل بعدی می‌توانید بهتر کارها را انجام دهید. مک گونیگال می‌گوید: «این کار با انتفاد از خود که به طور معمول انجام می‌دهیم یا خودستایی متفاوت است.» بلکه به شما اجازه می‌دهد تا به عقب برگردید و در عین حال رشد نمایید.
🌾🌾🌾🌾🌾
درودها شب و روزتون خوشایند دل
🌾🌾🌾🌾🌾
اگر در جهان راهی یافت می‌شد که آبِ رفته را به جوی بازگرداند، ارزش داشت که به خطاهای گذشته خود بیندیشیم؛ ولی به‌راستی گذشته را باید از آنِ گذشتگان دانست؛ گذشته از آن گذشتگان است و آینده از آنِ توست. مادام که از آنِ توست، نگهش دار و افکارت را، نه روی آزاری که در گذشته رسانده‌ای، بلکه روی کمکی که اکنون می‌توانی انجام دهی، متمرکز کن!
خيلى از انسان‌ها داد مى‌كشند، ناله مى‌كنند، گريه میكنند اما نمى‌توانند صداى خود را به جايى برسانند زيرا معلوم نيست آن‌ها زندگى می كنند يا نه! البته آن‌ها فرقى با «مـرده‌ها» ندارند. و به غـير از روزهـاى «انتخابات» اخذ ماليات و خدمت سربازى جزو انسان‌ها شمرده نمى‌شوند! Lulĺùi عزيز_نسينj
آسمان ، آبی تر ، آب ، آبی تر . من در ایوانم ، رعنا سر حوض . رخت می شوید رعنا. برگ ها می ریزد. مادرم صبحی می گفت : موسم دلگیری است. من به او گفتم : زندگانی سیبی است ، گاز باید زد با پوست . زن همسایه در پنجره اش ، تور می بافد ، می خواند. من ودا می خوانم ، گاهی نیز طرح می ریزم سنگی ، مرغی ، ابری. آفتابی یکدست . سارها آمده اند. تازه لادن ها پیدا شده اند. من اناری را ، می کنم دانه ، به دل می گویم : خوب بود این مردم ، دانه های دلشان پیدا بود. می پرد در چشمم آب انار : اشک می ریزم . مادرم می خندد . رعنا هم.
گاهی‌اوقات گمان می‌کنم چه خوب است اگر هر فردی برای چند روز در دوران بزرگسالی‌اش دچار نابینایی و ناشنوایی شود. ظلمت نابینایی، شخص را نسبت به بینایی قدرشناس‌تر خواهد کرد و سکوت، لذت صدا را به او نشان می‌دهد.
بیا یه لحظه فکر کنیم مُردیم… دیگه نیستیم! تموم شده همه چیز! یه سوال! مگه مرگ قطعی‌ترین اتفاق زندگی نیست؟ حالا که تهش اینه از چی میترسی انقدر؟ خیام یه شعری داره که میگه: چون عاقبتِ کار جهان نیستی است، انگار که نیستی، چو هستی خوش باش… فکر کن نیستی! تهش همینه دیگه! پس حالا که هستی زندگی کن … جدا کن خودتو از ترس‌هات! قبرستون پُر از آدم‌هاییه که با ترس زندگی کردن و طعم خیلی از لذت‌ها رو نفهمیدن! لذت عشق لذت رسیدن به یه رویا! می‌دونی بعضیا انقدر جدی گرفتن قصه رو که حتی برخورد یه نسیم به پوست صورتشون رو حس نمی‌کنن! اگه اینجوری باشه پس فرق ما با ربات چیه؟ تو زنده‌ای لامصب! میفهمی؟ میفهمی وجود داشتن چقدر ارزشمنده؟ خودتو باور کن خودتو بشناس خودتو کشف کن گور بابای حرفای آدما اونا که تورو زندگی نمی‌کنن! اونا که تورو نمی‌میرن اگه یهو همین فردا نمیریم! تا هفتاد سالگی فقط یه پلک فاصله‌ست… نشه توی اون سن برگردی به مسیری که اومدی نگاه کنی و با خودت بگی عجب…تباه کردم زندگی رو… نامهربون بودم هیچی نفهمیدم!
روزمرگی گیره‌ی کوچکی‌ست که به زندگی‌مان می‌زنیم تا باد، زندگی‌مان را از روی بند نیندازد. روزمرگی ملال‌آور نیست، اتفاقاً باعث لذت است. فقط باید بدانی چقدر گیره بزنی که هم باد در زندگی‌ات بپیچد و هم از روی بند نیُفتی.
بزرگ اندیش باشید، میزان موفقیت شما را میزان بینش شما تعیین می کند. اگر اهداف کوچک را مد نظر قرار دهید، باید در انتظار نتایج کوچک هم باشید. اهداف بلند را در نظر آورید تا به موفقیت های بزرگ دست یابید. این نکته را هم فراموش نکنید؛ بیشتر ایده ها و نقشه های بزرگ اگر آسان‌تر از ایده ها و نقشه های کوچک نباشند، دشوارتر از آن‌ها نخواهند بود.
