ای کـه اخمت به دلــم ریخت غم عالم را خنده ات می بَرَد از سینه دو عالم غم را برق لب های ِ تو یادآور ِ شاتوت و شراب چشمه ی اشک ِتو بی قدر کند زمزم را گاه از آن غنچه فقط زخم زبان می ریزی گاه  با  بوسه  شفابخش کنـی مرهم را بسته ای غنچه ی سرخی به شب گیسویت کــرده ای  بـــاز  رهـــا  خرمــن  ابــریشم  را "نرگست عربده جوی و لبت افسوس کنان" با همین هاست کــه دیوانـــه کنـــی آدم را #بهمن_صباغ_زاده 🍃