آذر دخترِِ ته تُقاری پاییز است دُردانه‌ی فصل‌ِ عاشقی پُلی‌ست بینِ پاییزِدلتنگی وزمستانِ بی‌قرار آذر دختریست با موهای قرمز و گونه‌های سُرخ همچو انار و دلی نازک‌تر از شیشه آذر عاشق است عاشقِ بی ادعای چشم انتظار دل تنگ که می‌شود زیرِ چترِ ابرِ دلتنگی می‌زند زیر باران و های‌های در خلوتِ پاییزی خود می‌باردومی‌باردو می‌بارد .
نیستی مریم ببینی چشم های ساده را دیده دیده کور گشته طول و عرض جاده را نیستی اما بیا و خاطراتت را ببر ناجوان مردانه کندی بیخ یک شهزاده را ذره ذره خاک راهت میشدم آخر چرا ذره ذره آب کردی، ذره آماده را زیر دل هر شب دعایت میکنم جز مادرم ای خدا هرگز نبخشی هرچه جنس ماده را مرگ هم بی تو سراغم را نمیگیرد ولی آرزو دارم ببینی مرگ این دلداده را کاش میشد زندگی را مثل فلمی سر کنیم کاش میشد میگرفتی دست یک افتاده را
