در شماره جدید فصلنامه فردان به نقد و بررسی کتاب «تحول تاریخ‌نگاری در ایران معاصر» پرداخته‌ام که نوشته فرزین وجدانی و ترجمه امیرسعید الهی است و کتاب پارسه آن را منتشر کرده است. در این مقاله پس از چند نکته اصلاحی و انتقادی به عرصه‌های مغفول کتاب پرداخته‌ام و گفته‌ام جا داشت کتاب علاوه بر هفت عرصه‌ای که در فصول کتاب به بررسی آنان پرداخته  در راستای هدف خود به تحولات تاریخ‌نگاری در ایران در این عرصه‌ها و زمینه‌ها نیز می‌پرداخت: ▪️آغاز چاپ کتب تاریخی از دوره فتحعلی‌شاهی ▪️مقالات و پاورقی‌های تاریخی در مطبوعات از دوره ناصری ▪️رمان‌های تاریخی تالیفی از دوره مظفری از نگاه من، نویسنده در این کتاب سه دریافت تعیین‌کننده و برجسته داشته که خود صرفا به دریافت اول تمرکز کرده و از تازگی آن آگاه بوده است. این سه دریافت عبارتند از: ۱. تاریخ ادبیات ابزار اصلی و حربه نهایی ایدئولوژی تک‌نژادی و تک‌زبانی رضاخانی برای تاریخ‌سازی ملی بوده است‌. ۲. «مکتب ادبی بازگشت» مقدمه و بخش موثری از جریان ناسیونالیستی پس از مشروطه و مقوم مفهوم ملت و میهن است. ۳. ادوارد براون مبتکر و مبدع عبارت «ادبیات ایران» به جای مفهوم کهن ادبیات فارسی است. در نگاهی کلی باید از سویی نگاه تحلیلی مولف کتاب را ستود و از سویی بابت برخی نقص‌های ترجمه و تالیف تاسف خورد. 🟢 نشریه وزین و بدون سوتیتر فردان را دوست فرهیخته مرتضی هاشمی‌پور منتشر می‌کند. @shahrzadquotes شهرزاد؛ نوشته‌هایی از سیدعلی کاشفی خوانساری