شهرِ زنان، شهرِ امن

Kohl: a Journal for Body and Gender Research

«کحل»؛ مجله‌ای برای تحقیقات در حوزه بدن و جنسیت

كحل: مجلة لأبحاث الجسد و الجندر

کحل: یک مجله فمینیستی مترقی درباره جنسیت و تمایلات جنسی در خاورمیانه، جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا است.
این مجله‌ای دانشگاهی دوسالانه و چند زبانه است که دسترسی به آن آزاد و peer reviewed شده است.

گروه هدف این مجله عمدتا، اما نه منحصرا، تشکیل شده از: دانشگاهیان فارغ‌التحصیل، فارغ‌التحصیلان تازه وارد، نویسندگان مستقل، فعالان و محققانی که به دانشگاه‌ها وابستگی ندارند.
اما همچنین از مطالب ارسالی مشارکت‌کنندگان اصلی در این حوزه استقبال می‌کنند.

این مجله مستقر در بیروت‌ و پاریس است و از اساس از این عقیده سرچشمه گرفته که بسیاری از مطالبی که به طور گسترده برای خوانندگان جریان اصلی در مورد فمینیسم، جنسیت و تمایلات جنسی در منطقه ما در دسترس است، مملو از تصورات غلط شرق‌شناسی، تحقیقات سطحی، و ترکیبی متناقض است. تحقیقاتی یا بیش از حد و یا کم. در حالی که موضوعات بسیار محدود یا «داغ» به روش‌های بی‌شماری مورد بررسی قرار می‌گیرند، بسیاری از موقعیت‌ها و زمینه‌های (کانتکس) مهم مورد بررسی قرار نمی‌گیرند.

این مجله امیدوار است که هژمونی تولید دانش را با مشکل مواجه کند و اطمینان حاصل کند که مناطق و جوامع ما نقش اصلی را در بازتعریف تقاطع‌ها و چالش‌های خود در زمینه تحقیقات فمینیستی و
جنسی بازی می‌کنند.

در کحل، ما قصد داریم یک پلتفرم غیر اگزوتیک(عجیب و غریب) و غیر اقلیت را برای ترویج دانش و دانش مستقل توسط دانشگاهیان جوان و فارغ‌التحصیل فراهم کنیم و بدین وسیله شکاف بین محافل فعال و دانشگاه را پر کنیم.

معنای کحل:
سرمه است که از پودر ithmid یا سنگ گالن تهیه و با آب مخلوط می‌شود. برای هزاران سال و در سراسر قاره‌های آسیا و آفریقا، هم مردان و هم زنان، پلک های خود را با این ملغمه رنگ می‌کردند. اعتقاد بر این بود که کحل از چشم محافظت می‌کند و بینایی کسی که آن را به چشم می‌کشد بهبود می‌بخشد.

سرمه که اکنون به عنوان «خط چشم عربی» تجاری شده است، در تخیلات شرق‌شناسان در مورد اینکه زنان «عرب» چگونه باید به نظر برسند، گنجانده شده است.

بازنمایی زنان «عرب» یا با تقلید ضعیف از لباس رقص بلی یا رقص شکم، بیش ‌جنس‌گرایانه (بیش از حد جنسی‌انگارانه) است، این تصویر غالبا زنانی هستند که در پشت چادر یا برقع قربانی می‌شود، یا به‌ناچار با پوشیدن ترکیبی ناشیانه‌ای از هر دو (چادر و برقع) برجسته شده‌اند.همه این زنان به طور اجباری با چشم‌های تیره نافذ که با سرمه فراوان آرایش شده، برجسته شده‌اند.

ما نام کحل را انتخاب کردیم تا اثبات کنیم که سورمه یک لوازم آرایش عجیب و غریب نیست. ما تاریخ آن و بسیاری از تاریخ‌هایی را که محو شده و به دست هژمونی‌های استعماری گم شده‌اند، باز پس می‌گیریم.

کحل دیدگاه جدیدی در مورد فمینیسم، جنسیت و بدن است.

https://kohljournal.press/


#زن #زندگی #آزادی

@Shahr_Zanan

ای کشته گمان مبر که خون می‌خسبد
‏خون تو نماد زندگی خواهد شد
‏⁧
#مهسا_امينی‌‌
#ژینا_امینی

#زن #زندگی #آزادی ⁩

@Shahr_Zanan

تهران بر درختان حجاب اجباری پوشاند
‏تهران بر سر باغچه عمامه گذاشت
‏تهران به زور، آواز را مجبور کرد ریش بگذارد
‏تهران موسیقی را بیوه کرد
‏و از زندگی،مجلس عزایی ساخت

‏تهران به روی کسی نمی‌خندد
‏جز به روی مرگ
‏و آن چه در تهران هرگز از مادر زاده نمی‌شود زندگیست/ شیرکو بیکس…

#آرمیتا_گراوند
#زن #زندگی #آزادی

@Shahr_Zanan

آرمیتا گراوند، قربانی حجاب اجباری شد

‏#آرمیتا_گراوند، دختر دانش‌آموز در تهران، پس از ۲۸ روز مبارزه و تلاش، با زندگی وداع کرد.

‏دختری بی‌گناه که تنها به خاطر نداشتن مقنعه در ایستگاه مترو شهدا توسط یک آمر به معروف هل داده می‌شود و بیهوش می‌شود‌ و به کما می‌رود.

‏مرگ آرمیتا پس از ۲۸ روز همچنان با سوالات و ابهامات بسیاری روبرو است.

‏ سوالاتی مانند اینکه:

‏🔸چرا پلیس و مقامات اطلاعاتی و امنیتی از انتشار تصاویر کامل ماجرا به ویژه تصاویر دوربین‌های داخلی واگن مترو خودداری می‌کنند؟

‏🔸چرا اجازه حضور خبرنگاران در بیمارستان فجر و گزارش وضعیت آرمیتا داده نمی‌شود؟ مهمتر اینکه چرا مریم لطفی بازداشت شد و چرا خبرنگاران اجازه صحبت با دوستان همراه آرمیتا را ندارند؟

‏🔸چرا در شرایطی که قانونا دادستانی موظف به ورود به پرونده به اتهام «ضرب و جرح عمدی» است، هنوز هیچ پرونده‌ای در این زمینه تشکیل نشده است؟

‏این سوالات به روشنی نشان می‌دهد آنچه در واقعیت اتفاق افتاده با روایت حاکمیت تفاوت اساسی دارد و تلاش حاکمیت نیز مشخصا در راستای تحریف واقعیت و جلوگیری از روشن شدن حقیقت است./دادبان


#زن #زندگی #آزادی

@Shahr_Zanan

بدن زنان به‌مثابه فضا/بدن زنان در فضاهای شهری

چگونه زنان در تهران بعد از قتل حکومتی ژینا بر ترس خود غلبه می‌کنند

✍🏽زهره رجبی

این مقاله به دنبال درک و  دریافت این موضوع است که چگونه زنان در تهران بعد از قتل حکومتی ژینا و اعتراض‌های گسترده علیه حجاب اجباری در سراسر ایران، بر ترس خود غلبه می‌کنند و در احاطه سرودهای شورانگیز، عکس‌ها و فیگورهای سایر زنان مبارز (برگرفته از مقاله انقلاب فیگوراتیو زنان، سایت دیدبان آزار، 1401) در قلب فضاهای شهری قرار می‌گیرند. این تجربه لحظاتِ «آنجا»بودن، در خیابان بودن بدون حجاب و محدودیت‌های قبلی چگونه است؟

فضاها «جنسیتی» هستند. مارتینا لو اظهار می‌کند که «جنسیت و فضا هردو به‌طور یکسان نتیجه موقتی از یک فرآیند انتساب و چیدمان – بدون استثنا زمانمند– هستند که هم ساختارها را شکل می‌دهند و هم بازتولید می‌کنند. هم جنسیت و هم فضا در انعکاس هنجارهای اجتماعی در تجربه زیسته روزمره مشابه هستند (لو، 2006)». این مقاله با بررسی روایت‌های خیابانی زنان در جنبش اخیر در شهر تهران، دنبال می‌شود. در این حضور و پرفورمنس خیابانی، تو گویی این حضور و پرفورنس یا بازی خیابانی گهگاه از امور دنیوی دور می‌شود و به تلاش تهدیدکننده  وضعیت موجود گسترش می‌یابد و امکان رهایی ازبیگانگیِ روابط اجتماعی واقعی‌شده را فراهم می‌کند.گئورگ لوکاچ با استناد به سخنان معروف شیلر در مورد آموزش زیبایی‌شناسی در تاریخ و آگاهی طبقاتی (لوکاچ 138) معتقد است که مردم تنها زمانی آزادند که اجراگری (پرفورم) می‌کنند.

لازم به ذکر است که این تحقیق همچنان در حال انجام است و بخشی از داده‌ها برای ارائه در همایش روز جهانی زنان دیدبان آزار در اسفند ۱۴۰۱ ارائه شده است.

#زن #زندگی #آزادی

ادامه مقاله در سایت دیده‌بان آزار

@Shahr_Zanan

انتقال سروناز احمدی به بهداری پس از حمله عصبی

بنا به گزارش منابع آگاه و به نقل از زمانه: «سروناز احمدی، زندانی سیاسی، پس از حمله عصبی با وجود درخواست دیگر زندانی‌ها به بهداری زندان اوین منتقل نمی‌شود. پس از دو ساعت او را به بهداری می‌برند.

سروناز احمدی، زندانی سیاسی در اول مهر در زندان اوین دچار حمله پانیک شد. با وجود درخواست‌های هم‌بندی‌هایش در بند زنان برای انتقال احمدی به بهداری، مسئولان زندان به مدت دو ساعت - بین ساعت ۱۹ تا ۲۱ - خدمات درمانی را از او دریغ می‌کنند. سرانجام با بدتر شدن حال احمدی، و از حال رفتن او، در ساعت ۲۱ او را به بهداری زندان منتقل می‌کنند.

فشار عصبی به سروناز احمدی با انتقال همسرش کامیار فکور و ۱۳ زندانی دیگر در ۱۲ شهریور ماه از زندان اوین به زندان قزلحصار کرج افزایش یافت.

کامیار فکور، روزنامه‌نگار حوزه کارگری و محیط زیست است. پیش از انتقال به قزلحصار او در حال گذراندن حکم در اوین بود. سروناز احمدی برای بازگرداندن همسرش و ۱۳ زندانی دیگر به اوین مدتی اعتصاب غذا و تحصن کرد.»

#زن #زندگی #آزادی

@Shahr_Zanan

سروناز عزیزم
سروِ نازم

اعتصاب غذای #سروناز_احمدی در زندان اوین، در حمایت از اعتصاب غذای زندانیان تبعیدی به زندان قزلحصار

سروناز احمدی، فعال حوزه کودکان، مددکار اجتماعی و مترجم که در حال حاضر در زندان اوین محبوس است، طی نامه‌ای از داخل بند زنان اعلام کرده است که از امروز ۲۶ شهریور در همراهی با مقاومت زندانیان تبعیدی از زندان اوین به قزلحصار، هم‌دوش آن‌ها در اعتصاب غذا خواهد بود.

📍متن نامه‌ی او :

«سروناز احمدی هستم، مددکار در حوزه کودکان و مترجم و در حال حاضر زندانی در زندان اوین. تقریبا سه سال است که همسرم کامیار فکور را می‌شناسم. در همین سه سال پنج بار کامیار را از من ربودند. کامیار خبرنگار در حوزه اقتصاد محیط‌زیست، ترانه‌سرا و خواننده موسیقی رپ است و از اولین لحظاتی که از او به یاد می‌آورم در‌ جنگ بوده، برای رهایی کارگران و ازمیان‌برداشتن بیگانگی‌مان با طبیعت. کامیار بیست و هشت ساله است و تاکنون شش پرونده برایش ساخته‌اند، با اتهاماتی مثل شرکت در تجمع برای اعتراض به دستمزدهای که تا روز دهم ماه هم نمی‌رسد، بازنشر گزارش‌های محیط‌زیستی در روزنامه رسمی کشور و حمایت از کارگران و معلمان و بازنشستگان، پرونده‌هایی که در مواردی با ضرب‌وشتم شدید همراه بوده است. ما تنها دو هفته از ازدواجمان گذشته بود که در جریان جنبش زن زندگی آزادی بازداشت شدیم و در نهایت من با حکم سه سال و شش ماه و کامیار با حکم دو سال و هشت ماه حبس به زندان اوین منتقل شدیم، درحالی‌که با توجه به اتهاماتمان یعنی تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی باید مشمول عفو ۱۴۰۱ می‌شدیم که البته آن را دستاورد شمار زیاد مشارکت‌کنندگان در این جنبش می‌دانم. دوازدهم شهریور کامیار را به‌همراه دوازده زندانی دیگر با دروغ در روز ملاقات به بند امن زندان قزلحصار کرج تبعید کردند، یعنی سرکوب در سرکوب. حالا در زندگی مشترکمان همان هفته‌ای یک یا دو بار ملاقات را نیز سه هفته است که نداریم و تنها سه بار برایم از زندان تماس برقرار کرده‌اند، تماس‌های سه دقیقه‌ای با حضور ماموران. هر روز هم خبری از وضعیت اسفبارشان می‌رسد، از ضرب‌وشتم تا بی‌هوشی جعفر ابراهیمی، معلمی که به‌جای تبعید به‌خاطر وضعیت وخیم سلامتی‌اش باید عدم تحمل حبس دریافت می‌کرده است. در روز این تبعید پس از اعتراضم با همراهی همبندیانم به من وعده داده شد که کامیار تا یک هفته آینده به‌خاطر حضور من در زندان اوین به این زندان بازمی‌گردد اما هنوز این اتفاق نیفتاده است. حالا این سیزده نفر در اعتصاب غذا هستند در حمایت از قیام ژینا و بار دیگر نشان داده‌اند که هر جا ستمی هست مقاومتی هم هست. من هم از امروز بیست‌وششم شهریور در همراهی با مقاومت این زندانیان در اعتصاب غذا خواهم بود و پس از پایان اعتصاب غذای این زندانیان هم اعتراضم به این تبعید و سرکوب مضاعف در زندان از طریق تبعید را با تحصن و در صورت لزوم مجددا اعتصاب غذا نشان خواهم داد، تا زمانی که همسرم به این زندان بازگردانده شود و هر دو در یک زندان باشیم.

این اعتراضی‌ست به سرکوب مضاعف زندانی از طریق تبعید در محل سرکوب یعنی زندان، این اعتراضی‌ست برای سوی چشمان جعفر ابراهیمی، اعتراضی‌ست برای عشق، عشق‌های خاموش‌نشدنی دشوار. این اعتراضی‌ست به تمام آزار و اذیت‌ها و اضطراب‌ها و نگرانی‌هایی که در عشق با آن مواجه‌مان می‌کنند. این اعتراضی‌ست کوچک برای یادآوری رنج‌ها و مقاومت‌های بزرگ، برای یادآوری پیراهن سرخ عروسی مریم همسر بکتاش آبتین، برای هم‌قطاری‌ام آنیشا اسدالهی که همان تماس سه دقیقه‌ای را هم با همسرش کیوان به جرم خواندن شعر ندارد، برای سعید سلطانپور که در شب عروسی‌اش او را ربودند تا به خیال خود از صحنه زندگی محوش کنند، برای پوری و مرتضی کیوان، برای آن‌هایی که برای عشق از آن‌ها حتی یک گور مشخص هم باقی نمانده و برای حنانه کیا. این اعتراض اگرچه پس از پایان این اعتصاب غذای جمعی، جلوه اقدامی فردی را خواهد داشت اما با ایمان به قدر جمعمان است و با امید به اینکه آنچه از من باقیمانده بسنده است تا آن خیالواره سبک وزن بر تباهی واقعیت چیره شود».

سروناز احمدی
بند زنان زندان اوین
۲۶ شهریور ۱۴۰۲

#زن #زندگی #آزادی

@Shahr_Zanan

آنچه در دستان من است
رهروان «زن،زندگی،آزادی» چگونه به مسیر ادامه می‌دهند؟

✍🏽سنا شاه‌نظری


خیابان همواره از ابتدایی‌ترین بستر شهروندان برای پیوند عقایدشان با یکدیگر بوده است. از همان روزی که فریاد «#زن #زندگی #آزادی» در خیابان‌های شهر طنین‌انداز شد، این چشمه جوشید، از هر کوچه گذشت و به در هر خانه رسید.
حال که تقریبا یک سال از آغاز خیزش ژینا گذشته است و شاید دیگر در خیابان فریادی برنیاید، اما بانگ تغییر چهره زیست روزمره شهری رساتر از هر زمان به گوش می‌رسد.

حصاری از ذهن و زنجیری از قلبمان باز شده که دست صد قانون و قانون‌گذار قادر به باز بستن آن نیست و شاید بزرگترین پیامد چشیدن طعم آزادی این باشد که دیگر هیچ بندی برای از پای نشاندن آن فرد وجود ندارد.
می‌توان با سبعیتی تمام جسمی را محصور کرد یا قلمی را بند آورد، ولی با جوشش نهر آزادی در هر کوچه و خیابان چه می‌توان کرد؟

📍ادامه مطلب در مجله فروغ

@Forough_SUT
@Shahr_Zanan

ای کشته گمان مبر که خون می‌خسبد
‏خون تو نماد زندگی خواهد شد
‏⁧
#مهسا_امينی‌‌
#ژینا_امینی

#زن #زندگی #آزادی ⁩

@Shahr_Zanan

گفت‌وگو با زنان جامعه ایران

#روایت_هشتم

#بیلبوردهای_تصنعی

این روزها همه جای شهر پر شده از بیلبوردهای حکومتی با موضوع حجاب، جملات شعاری و عکس‌های تصنعی و تهوع‌آور. اما درون شهر مبارزات مستقیم و غیرمستقیم مردم ادامه دارد.
"آنها" برای ما دشمنند و "ما" برای آنها. حالا هر کدام از ما زنان هر روز روایت‌هایی داریم از سطح شهر، که بیشتر مواقع وجد‌آور است.

امروز صبح سوار تاکسی شدم، شالم افتاد روی شانه‌هایم و من اهمیتی ندادم. راننده مردی بود لاغر با قدی کوتاه، صورت سیاه و آفتاب‌سوخته، لباس‌های کثیف و کهنه؛ اینطور بگویم از آنهایی که اگر در خیابان ببینیم فکر می‌کنیم هر خلافی ازش سر می‌زند و هیچ بهره‌ای از درک مسائل جامعه ندارد اما در کمال شگفتی اینطور نبود!
اول آرام به من گفت "خانوم لطفا شالتون رو سر کنید وگرنه افسر من رو دویست هزار تومن جریمه می‌‌کنه." من سریع سر کردم، دلم نمی‌خواست به خاطر من جریمه شود، آن هم در این شرایط گرانی ترسناک.

بعد برای اینکه کارش را توجیه کند و شاید برای اینکه از دلم دربیاورد گفت: "همکارم را همین دیروز دویست هزار تومن جریمه کردند، چون مسافرش بی‌حجاب بود. دوستم به سرش می‌زد که آقا این خانوم مسافر من است، به من چه، ولی افسر می‌گفت نه، تو نباید مسافر بی‌حجاب سوار کنی. دوستم هم با مسافرش دعوا گرفت که باید تو پول را بدهی من به خاطر تو جریمه شدم."

بعد ادامه داد: "اینها دارند مردم را با مردم جریمه می‌کنند. ما را به جان هم می‌اندازند. یکهو با صدایی بلندتر گفت، "خدایا یا اینها را مرگ بده یا ما را مرگ بده".

من همچنان ساکت گوش می‌کردم، بیشتر حواسم به ظاهر نحیف و غمگینش بود که گفت، "خانوم توروخدا ببخشید که من به شما تذکر دادم. آخه به کسی چه ربطی داره که مردم چه لباسی میپوشن، چرا نمی‌ذارن مردم آزاد باشن، که هرکس هرطور که دلش میخواد انتخاب کنه. والله زنی که حجاب نداره خراب نیست، شیرزنه، شیرزن."

من به کلمات انتخاب و آزادی که از دهانش خارج شده بود فکر می‌کردم. به شیرزنی که آن‌طور غلیظ ادا می‌کرد. در پس غم این روزها ولی، این آگاهی‌ای که در پستوی خانه‌ها رسوخ کرده، در بین اقشار ضعیف‌نگه‌داشته‌شده، همان‌هایی که فکر نمی‌کردیم روزی از حق انتخاب زن حرف بزنند، نوید تغییرات بنیادی‌تری را می‌دهد؛ حالا همان‌ها با صدایی رسا می‌گویند: انسان آزاد است و آزادیِ انتخاب
دارد.

@Shahr_Zanan

#زن #زندگی #آزادی

درخواست آزادی #گلرخ_ایرایی از سوی ۲۰ نفر از زنان فعال سیاسی و مدنی


متن کامل این بیانیه:

«با گذشت بیش از هفت ماه از قیام‌ ژینا که فریاد زن زندگی آزادی را به کوچه و خیابانهای سراسر کشور رساند و سپهر تازه‌ای برای رهایی زنان از ستمی تاریخی نمایان شد، شاهد موج دوباره‌ی بازداشت و حبس و صدور احکام سنگین برای فعالان سیاسی و اجتماعی هستیم که با وجود اعلام عفو عمومی بهمن ماه گذشته و ادعای آزادی تعداد زیادی از زندانیان، همچنان در زندان و بندهای امنیتی و با احکام ظالمانه محبوس‌‌‌اند.
از جمله گلرخ ابراهیمی ایرایی، که سخنی جز حمایت از ستم دیدگان و طردشدگان و مطالبه حقوق پایمال شده انسان ها از هرقشری و گناهی جز تلاش صادقانه برای از بین بردن تمام اَشکال تبعیض علیه تمامی انسان‌ها نداشته است؛ پس از بارها بازداشت و زندان های طولانی از اوین تا زندان قرچک و آمل، در ۴ مهر سال گذشته در روزهای آغازین قیام ژینا بازداشت شد و پس از ماه‌ها بلاتکلیفی در بازداشت، در یک فرآیند مذبوحانه ، ناعادلانه و کین‌توزانه به هفت سال زندان محکوم شده است.
ما با اعلام حمایت قاطع از گلرخ ایرایی خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط او هستیم.»

امضاکنندگان:

آنیشا اسداللهی، یاسمین اریانی، عسل محمدی، اتنا دائمی، لیلا حسین زاده، پروین محمدی، فرح حاتمی، مرجان داودی، رضوانه محمدی، نازنین زاغری، زهرا صادقی، پوران ناظمی، ناهید خداجو، هستی امیری، راحله راحمی پور، راحله اصل احمدی، ژیلا مکوندی، عالیه مطلب زاده، زهرا توحیدی، هدا توحیدی.

@Shahr_Zanan

#زن #زندگی #آزادی

تجمع در اعتراض به احکام انضباطی، سیاست‌های کنترل پوشش و ⁧ #مسمومیت_دانش‌آموزان⁩
‏

امروز ۲۷ فروردین ۱۴۰۲؛ ⁧ #دانشگاه_تهران⁩

@Shahr_Zanan

‏⁧ #زن #زندگی #آزادی

دیروز در اعتراض به تذکر حراست ⁧ #کتابخانه_ملی⁩ برای رعایت حجاب اجباری و در حمایت از اعضای تعلیق شدۀ کتابخانه تجمع اعتراضی زیبایی شکل گرفت.
زنان شالهایشان را در حوض محوطه انداختند و مردها در حمایت از زنان شعار دادند./توییت لیلا

@Shahr_Zanan

‏⁧ #زن #زندگی #آزادی

به یاد #بهاره_هدایت
زندانی سیاسی که در زندان ۴۲ ساله شد و
به قول بسیاری از فعالان سیاسی زن، فضای مردانه سیاست را شکست و الهام‌بخش فعالان زن بسیاری است.

#بهاره_هدایت
#زن #زندگی #آزادی

@Shahr_Zanan

حمله، توهین و تهدید #زنان از تربیون‌های مختلف حکومتی و امامان جمعه مجوز آتش به اختیارها و آمران به معروف برای حمله و ضرب و جرح زنانِ مخالف حجاب اجباری

آرش هاشمی روزنامه‌نگار در مشهد: علی‌رغم این که روز گذشته ستاد امر به معروف شاندیز با رفتار فرد ماست‌پاش اعلام مخالفت کرد؛ اما رسانه محلی اخبارمشهد در اینستاگرام خود از پلمب آن فروشگاه لبنیاتی خبر داده است!

کانال شهر زنان: این موضوع، ناقض ماده ۵ قانون حمایت از آمران به معروف و نهی منکری است که مجلس در فروردین ۱۳۹۳ به دنبال مرگ ناشی از عفونت‌ریه طلبه‌‌ای به نام احسانی در نقش آمر به معروف که در درگیری با چند جوان با چاقو صدمه دید و بعداز بهبودی، علت مرگ وی در سه سال بعد مربوط به همان درگیری دانسته شد و با سیاسی کردن پرونده منجر به تصویب قانونی که همان موقع با مخالفت معاون پارلمان دولت مواجه شد، گردید.

ماده ۵ این قانون:
در اجرای امر به معروف و نهی از منکر نمی‌توان متعرض حیثیت، جان، مال، مسکن، شغل و حریم خصوصی و حقوق اشخاص گردید، مگر در مواردی که قانون تجویز کند.

همچنین ماده ۴ می‌گوید:
هیچ شخص یا گروهی حق ندارد به عنوان امر به معروف و نهی از منکر به اعمال مجرمانه از قبیل توهین، افترا، ضرب، جرح و قتل مبادرت نماید. مرتکب طبق قانون مجازات اسلامی، مجازات می‌شود.

در صورتی‌که هم در حمله با ظرف ماست به زنان مخالف حجاب اجباری و هم در ماجرای درگیری در یزد، آمران معروف همان ناقصان قانون و حمله‌کننده و ضارب بودند.

نازنین‌ متین‌نیا، روزنامه‌نگار در توییتی درباره حمله نوشته:

توی فیلم سطل ماست و وسط معرکه، یه‌جایی دخترک مردد دست به شال می‌شه، یه لحظه می‌بره بالا و بعد می‌ندازه پایین. اون لحظه ترس و تردید، تصویر واضح سال‌ها زندگی ما زن‌های ایرانی در جنگ با خواسته‌های کوچکیه که همیشه بابتش تحقیر شدیم، آسیب دیدیم و حتی کشته دادیم؛ مثل مهسا.


محسن برهانی در توییتی مربوط به حمله به زنان با ظرف ماست اشاره کرده:

اگر ناهی از منکر از مرحله زبانی فراتر رفت و متعرض حیثیت، جان، مال، حریم خصوصی و حقوق اشخاص شد، این اقدام دیگر نهی از منکر نیست بلکه تجاوزی غیرقانونی و جرم است و سایرین با رعایت ماده ۱۵۶ ق‌م‌ا، حق دفاع مشروع در قبال رفتار وی را خواهند داشت.

همچنین وی در توییت دیگری درباره «بیانیه اخیر وزارت کشور درباره حجاب» نوشته:

عبارت‌هایی از بیانیه وزارت کشور در مورد ⁧ #حجاب⁩: «تساهل در اصول و احکام دین»، «حجاب از پایه‌های تمدنی است»، «زیرساخت بنای حیاتی خانواده»، «پایبندی اکثریت قاطع بانوان و دختران ایرانی به حجاب» و …
‏مشتی ادعای بلادلیل که هیچ نسبتی نه با دین دارد و نه با علم و نه با واقعیت خارجی.

اعتمادآنلاین گزارش داده:

دادستانی طرقبه اعلام کرد علاوه بر مردی که با سطل ماست به سر دو زن زده است، برای دو زنی که در مغازه مورد حمله با سطل ماست قرار گرفتند هم حکم جلب صادر کرده است.

فاطمه رجبی روزنامه‌نگار:

کاش همزمان که در توهین به مرتیکه ماست‌پاش فروگذار نمی‌کنید از عبارت‌هایی مثل دختر مردم، زن و بچه مردم و... استفاده نکنید، یه جایی کلا بذارید کنار این ترکیب حال بهم زن رو.

و پژمان موسوی، روزنامه‌نگار هم در واکنش به این حمله نوشته:

تقلیلِ «ماست‌پاشی» به فردِ «ماست‌پاش»، یک خطای استراتژیک است. وقتی هر روز از تریبون‌ها فریاد سر می‌دهند که «مردم باید خودشان احساس مسئولیت کنند»، عمل فرد ماست‌پاش، دقیقا یک فعالیتِ فاشیستیِ اجتماعی با اهداف کاملا روشن و ضد بشری است که اساسا نمی‌توان آن را یک «تصمیمِ فردی» دانست.
وقتی منطق، حمله و مقابله با بی‌حجابی به هر قیمتِ ممکن است، «ماست‌پاش» همان «اسیدپاشی» است که اسید جلوی دست‌اش نبوده و با اولین چیزی که جلوی دستش بوده، به «تکلیف»اش عمل کرده.

#زن #زندگی #آزادی

@Shahr_Zanan

Kohl: a Journal for Body and Gender Research

«کحل»؛ مجله‌ای برای تحقیقات در حوزه بدن و جنسیت

كحل: مجلة لأبحاث الجسد و الجندر

کحل: یک مجله فمینیستی مترقی درباره جنسیت و تمایلات جنسی در خاورمیانه، جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا است.
این مجله‌ای دانشگاهی دوسالانه و چند زبانه است که دسترسی به آن آزاد و peer reviewed شده است.

گروه هدف این مجله عمدتا، اما نه منحصرا، تشکیل شده از: دانشگاهیان فارغ‌التحصیل، فارغ‌التحصیلان تازه وارد، نویسندگان مستقل، فعالان و محققانی که به دانشگاه‌ها وابستگی ندارند.
اما همچنین از مطالب ارسالی مشارکت‌کنندگان اصلی در این حوزه استقبال می‌کنند.

این مجله مستقر در بیروت‌ و پاریس است و از اساس از این عقیده سرچشمه گرفته که بسیاری از مطالبی که به طور گسترده برای خوانندگان جریان اصلی در مورد فمینیسم، جنسیت و تمایلات جنسی در منطقه ما در دسترس است، مملو از تصورات غلط شرق‌شناسی، تحقیقات سطحی، و ترکیبی متناقض است. تحقیقاتی یا بیش از حد و یا کم. در حالی که موضوعات بسیار محدود یا «داغ» به روش‌های بی‌شماری مورد بررسی قرار می‌گیرند، بسیاری از موقعیت‌ها و زمینه‌های (کانتکس) مهم مورد بررسی قرار نمی‌گیرند.

این مجله امیدوار است که هژمونی تولید دانش را با مشکل مواجه کند و اطمینان حاصل کند که مناطق و جوامع ما نقش اصلی را در بازتعریف تقاطع‌ها و چالش‌های خود در زمینه تحقیقات فمینیستی و
جنسی بازی می‌کنند.

در کحل، ما قصد داریم یک پلتفرم غیر اگزوتیک(عجیب و غریب) و غیر اقلیت را برای ترویج دانش و دانش مستقل توسط دانشگاهیان جوان و فارغ‌التحصیل فراهم کنیم و بدین وسیله شکاف بین محافل فعال و دانشگاه را پر کنیم.

معنای کحل:
سرمه است که از پودر ithmid یا سنگ گالن تهیه و با آب مخلوط می‌شود. برای هزاران سال و در سراسر قاره‌های آسیا و آفریقا، هم مردان و هم زنان، پلک های خود را با این ملغمه رنگ می‌کردند. اعتقاد بر این بود که کحل از چشم محافظت می‌کند و بینایی کسی که آن را به چشم می‌کشد بهبود می‌بخشد.

سرمه که اکنون به عنوان «خط چشم عربی» تجاری شده است، در تخیلات شرق‌شناسان در مورد اینکه زنان «عرب» چگونه باید به نظر برسند، گنجانده شده است.

بازنمایی زنان «عرب» یا با تقلید ضعیف از لباس رقص بلی یا رقص شکم، بیش ‌جنس‌گرایانه (بیش از حد جنسی‌انگارانه) است، این تصویر غالبا زنانی هستند که در پشت چادر یا برقع قربانی می‌شود، یا به‌ناچار با پوشیدن ترکیبی ناشیانه‌ای از هر دو (چادر و برقع) برجسته شده‌اند.همه این زنان به طور اجباری با چشم‌های تیره نافذ که با سرمه فراوان آرایش شده، برجسته شده‌اند.

ما نام کحل را انتخاب کردیم تا اثبات کنیم که سورمه یک لوازم آرایش عجیب و غریب نیست. ما تاریخ آن و بسیاری از تاریخ‌هایی را که محو شده و به دست هژمونی‌های استعماری گم شده‌اند، باز پس می‌گیریم.

کحل دیدگاه جدیدی در مورد فمینیسم، جنسیت و بدن است.

https://kohljournal.press/


#زن #زندگی #آزادی

@Shahr_Zanan

#کبری_هوتی دانش‌آموخته‌ی دانشگاه صنعت و معدن خاش در تاریخ ۱۹ بهمن با شورش نیر‌وهای امنیتی در محل سکونتش در ایرانشهر بازداشت شد.


کبری اهل قصرقند و‌ مهندس صنایع معدن است و به‌ خاطر فعالیت‌های مجازی دستگیر شده است. کبری، فعال محیط زیست و دوستدار حیوانات است.

تا بدین لحظه از نهاد بازداشت کنند و وضعیت ایشان اطلاع دقیقی در دست نیست‌./شوراهای صنفی

#زن #زندگی #آزادی


@Shahr_Zanan

مژگان ایلانلو، مستندساز آزاد شد

#مژگان_ایلانلو به خاطر انتشار عکس بی‌حجاب خود به ده سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق و پرداخت هشتاد میلیون ریال جزای نقدی در حق صندوق دولت محکوم شده بود.

به گزارش خانه سینما، طبق اعلام کمیته حقوقی و قضایی خانه سینما مژگان ایلانلو آزاد شده است.
در میان آثار این مستندساز که بیشتر در ارتباط با مسائل اجتماعی و فرهنگی است، به مستندهای «زنان فرماندار»، «مثل یک زن»، «حق ناحق بودن»، «شکارچیان بهترین پیروانند»، «هزاران زن» و «آسمان امن است» می‌توان اشاره کرد.

#زن #زندگی #آزادی

@Shahr_Zanan

#الناز_محمدی و #نیلوفر_میرزایی آزاد شدند

الناز محمدی دبیر اجتماعی روزنامه هم‌میهن با صدور قرار وثیقه از زندان اوین آزاد شد.محمدی هفته گذشته با حضور در دادسرای شهید مقدس بازداشت شده بود.

خواهر او الهه محمدی همچنان در بازداشت است./شرق

همچنین #نیلوفر_میرزایی دانشجوی ورودی سال ۱۴۰۰ رشته گرافیک دانشگاه الزهرا نیز آزاد شده است.

وی روز دهم آبان‌ماه، هنگام خروج از درب خوابگاه توسط نیروهای امنیتی بازداشت‌ و به زندان اوین منتقل شده بود و مسوولان دانشگاه الزهرا تلاش خاصی برای تسریع روند آزادی او انجام نداده بودند.


#زن #زندگی #آزادی

@Shahr_Zanan

آزادی فعالان و کنشگران مدنی شهر آمل

#مرضیه_زیاری⁩، کنش‌گر فمینیست و پایه‌گذار کمپین ⁧ #امنیت_نداشته_زنان⁩،
دوشنبه نهم آبان، توسط نیروهای امنیتی شهر آمل، در منزل شخصی خود بازداشت شده بود.

#شورا_فکری⁩، دانش‌آموخته‌ی اقتصاد دانشگاه مازندران که در تاریخ ۲۹آبان بازداشت شده بود.


#رها_لونچ⁩، ۲۲ ساله که در تاریخ ۳ مهر، به دلیل فعالیت در شبکه‌های مجازی در بازداشت بود.

همگی در روزهای اخیر از زندان آمل آزاد شدند.


#زن #زندگی #آزادی


@Shahr_Zanan