🔴 کدام راهبرد موفق بوده؟
🔲 ۱- ارتباط گیری فقط با دولتها.
🔲 ۲- امتگرایی و برانگیختن ملتها برای سرنگونی دولتهای نامطلوب برای اتحاد امتواحده.
🔲 ۳- ارتباط توأمان با ملتها و دولتها و تعدیل روابط دولتها و ملتها با رویکرد اتحادانسانها.- راهبرد۵۷ برای مهار اسرائیل این بود که تمام ملتها متحد شوند و «امتواحده» تشکیل دهند، و روز قدس هم که به پیشنهاد رهبرانقلاب با شعار: «هر مسلمان یک سطل آب بریزد، اسرائیل را آب میبرد.» شکل گرفت.
- شاید بتوان گفت که اگر راهبرد
#محمدرضا_شاه اتحاد دولتها برای مهار بود که به تأسیس سازمان کنفرانس کشورهای اسلامی توسط وی منجر شد، ولی نگاه امتی رهبرانقلاب۵۷ با خائن دانستن دولتها، راهبرد امتی را جایگزین کرد، که البته مانع اصلی اتحاد امتها دولتها بودند، که برای اتحاد چارهای جز انقلاب به سبک ایران، و حتی دعوت رهبران برای انقلاب در کشورهای هدف نمیدیدند.
- اگرچه «امتواحده» هدفی آرمانی و ایدهآل به نظر میرسید که پیروزی انقلاب ایران، رسیدن به این آرمان را آسان وانمود، ولی در میدان واقعیت تأکید بر انقلاب ملتها خصومت دولتها و مقاومت مقابل اتحاد امت برای مقابله با اسرائیل را ایجاد کرد، که جنگ هشت سالهی ایران و عراق که نتیجهاش به نفع اسرائیل بود، ریشه در همین نگرش داشت.
- در دهه دوم انقلاب با شکست آرمانی این جهتگیری و با توجه به روش موزیانهی حاکم، رویکرد توجه به دولتها توسط
#رفسنجانی و پیروش
#خاتمی دنبال شد و با بیتوجهی به ملتها آنان تضعیف شدند، البته در تعامل با دولتها تقابل با اسرائیل مطرح نبود، بلکه تعامل در همان چارچوب نظم جهانی حاکم و پیوستن به دولت جهانی انگیزه دو دولت بود، اگرچه رهبر دوم نظام به ارتباط با دولتها بیشتر توجه داشت، ولی از آنجا که ایشان هم به سبک رهبر نخست امتگراست، بنابراین همین روند با موانع و مشکلات خودش دنبال شدهاست.
- بخواهیم بیطرفانه قضاوت کنیم،
#احمدی_نژاد راهبرد «امت واحده» را با ارتباط با دولتها و ملتها توأمان دنبال کرد که چالشهای قبل را نداشت و اعتماد دولتهای متخاصم مانند عربستان و امارات را هم جلب کرد، و علاوه بر اینکه صمیمانهترین روابط متقابل در آن مدت را کشور تجربه کرد، اتحاد کشورهای منطقه برای تقابل با تجاوزات اسرائیل را در جنگهای۳۳ روزه و ۲۲ روزه را دیدیم که مانع تداوم تجاوز شد، همین رویکرد روابط ملتها و دولتها را هم تقویت و تثبیت میکرد.
- ولی اتاق فکر دولت پنهان جهانی با اجرای #کلینتون و #اوباما که خود به ناکارآمدی سیاستشان با این رویکرد احمدینژاد اعتراف کرده بودند، با بنیاد سوروس به دمیدن بر #بهار_عربی و مدیریت آن روی آوردند، و هستهی امتگرای نظام نیز با این باور که این «بیداری اسلامی» است، و نتیجهی صدور انقلاب بوده دخالتهایی کردند که نظامات قدیم و حتی جدید دولتهای عربی که از بهار عربی به قدرت رسیدند آنرا دخالت ایران نامیدند. و ورود بی محابا به تعارضات اسد و مخالفان و زخم های عمیقی که این ورود بر پیکر روابط جمهوری اسلامی با ملتها و دولتهای منطقه برجا گذاشت آن یکدلی و اتحاد بزرگ دهه هشتاد را مضمحل کرد، و بهارعربی و نبرد شش سالهی ایران و روسیه و اسد با معارضان داخلی سوریه که بخش کوچکی از آنان داعش بودند، رهبری قاطع ملتها توسط ایران در مبارزه با صهیونیسم را مضمحل کرد، و این چالش اصلی نظام در سیاست خارجه با احمدینژاد شد.
- و به میزان تخریب روابط ایران با کشورهای منطقه و درگیری منطقه به جنگ سوریه و بهار عربی برای اسرائیل فرصت ترمیم و تجهیز و ایجاد روابط با کشورهای منطقه در مخاصمهی آنان با جمهوری اسلامی ایجاد شده.
- دولت روحانی هم رابطه با دولتها و هم رابطه با ملتها را ترک، بلکه به مخاصمه با عربستان و همسایگان روی آورد، و تمرکزش فقط رضایت کدخدایش بود، که بر این شکاف افزود.
- این رویکردها نه تنها سرخوردگی برای ملتهای منطقه انباشت، بلکه دولتها را هم شاکی کرد، تا جایی که در حضور
#روحانی در اجلاس سازمان کنفرانس کشورهای اسلامی در ترکیه بیش از ۵۰ کشور آن سازمان، ایران را به «دخالت در کشورها» و «حمایت از تروریست» متهم کردند.
- اگرچه دولت روحانی و
#ظریف «میدان» یعنی نظامیان را مقصر میدانند، ولی مسلما اگر دیپلماسی فعال در ادامه روند دولت قبل برای ارتباط با ملتها و دولتها دنبال میشد، شاید کمتر شاهد بودیم که نظام ضعفهای خودش را در فعالیتهای نظامی جبران کند.
- دولت
#رئیسی هم با راهبرد سردرگم به بازسازی این فضا با ایجاد روابط با دولتها و ملتها نمیپردازد.
- و نتیجهی این گسست از ملتها و دولتها که ساختار معیوب دیپلماسی آفریده، و فشار بر توان نظامی آن هم با فراموشی صرفا بازدارندگی آن که در حد تقابل متقارن با توان لجستیک دشمن نیست این وضع را ایجاد کرده.
- آیا در این فضا چارهای جز سکوت هست؟!
@shafieikia