تا زمانی که جهان را قفسم می دانم هر کجا پر بزنم طوطی بازرگانم   گریه ام باعث خرسندی دنیاست چو ابر همه خندان لب و شادند که من گریانم   حاضرم در عوض دست کشیدن ز بهشت بوی پیراهن یوسف بدهد دستانم   زندگی مثل حصاری ز غم و دلتنگی است مرگ ای کاش رهایم کند از زندانم   بیت آشفته ایَم در غزلی ناموزون میل دارم که ردیفی بدهد پایانم. #بینام