در برج تقطیر پالایشگاه‌های نفتی، نفت خام به چندین فرآورده تبدیل میشه؛ از جمله گاز مایع و بنزین و نفت سفید و گازوئیل و مازوت. در ایران به دلیل [اصلی] تحریم، ما تکنولوژی‌های روز دنیا رو نداریم و سرمایه‌گذاری چندانی هم نمی‌تونیم در صنایع مختلف‌مون انجام بدیم، به همین دلیل هم درصد تولید مازوت بالایی داریم، [چندین برابر استاندارد جهانی] هم این مازوت کیفیت پایینی داره. خب اینجا شاید پرسیده بشه که کیفیتش پایین باشه، نهایت اینه که یا با روش‌هایی کیفیتش رو بهتر می‌کنیم، یا ارزون‌تر می‌فروشیم دیگه. که باید گفت اول اینکه خود بهبود کیفیت هم تکنولوژی و پول می‌خواد، فروشش هم با توجه به قوانین محیط‌زیستی تصویب شده در سال ۲۰۱۷ [اجرا شده در ۲۰۲۰] با مشکل مواجه شده. و خب ما هم چون نمی‌تونیم استخراج نفت و تولید فرآورده‌های نفتی خودمون رو متوقف کنیم، پس هی مازوت خواهیم داشت و هی نمی‌تونیم بفروشیم و هی جا نداریم و هی مجبوریم یه جوری این مازوت رو بسوزونیم. که خب این مازوت‌سوزی [مخصوصا اینکه گوگردزدایی هم صورت نمی‌گیره تقریبا] باعث آلودگی شدید و خطرات برای سلامتی مردم میشه. حالا دولت اعلام کرده برای سلامتی مردم دستور داده که سه تا نیروگاه دیگه مازوت نسوزونن. تصمیم بدی نیست. ولی هم باعث خاموشی در زمستان میشه؛ [مخصوصا که سوخت مایع تحویلی به نیروگاه‌ها در سه ماه اخیر کاهش داشته و کلی از ظرفیت سوخت نیروگاه‌ها خالی مونده.] و هم بلاخره باید با مازوت تولید شده یه کاری کرد! یا سوزونده بشه، که خب این نقض غرضه. یا تولیدش کم بشه، که این به معنی تولید کمتر فرآورده‌های نفتی مثل بنزین و گازوئیل و امثالهم میشه. حالا چه باید کرد؟ کی می‌دونه واقعا...