پژمرده‌تر از گلی‌ام
که آبش دهی،
رنجیده‌تر از کودکی‌ام
که نازش دهی
گریه‌ام یک درد دارد،
خنده‌ام صدها ویک دردی
که در مانش دهی
نمی‌گویم سکوتم آن خزانِ
فصل‌فصلِ سال‌های رفته
از یاد است!
ولیکن آتشی در سینه دارم،
قامتِ افتاده دارم
که تو
سازش دهی
نمی‌گویم
سکوتِ لحظه‌هایم را
ولیکن تو
نوایی هر فازم ده
#سپید
#نرگس_نوری🌱🌸
