بسم‌الله الرحمن الرحیم
طرح این
کتری قوری رمنس است.
رمنس در معنای ابتدایی‌اش یعنی احساس عاشقانه!
خواستم در ماهیتابه را بردارم که به
قوری خورد و شکست.
بس که با شتاب هر چیزی را جابه‌جا می‌کنم.
بس که همیشه انگار روی دور تند زندگی می‌کنم.
بس که این زندگی به حرکات و حرف‌ها و تصمیم‌های ما شتاب داده...
فرصت درنگ را گرفته...
از روزی که شکسته به همین‌ها فکر می‌کنم.
همواره انگار در مسابقه‌ای هستی که اگر دیر بجنبی کلاهت را باد برده
این سبک زندگی محصول جهان مدرن است.
جهانی که تدریج را نمی‌فهمد.
اندک اندک و وانگهی دریا را درک نمی‌کند.
توی همین شتابزدگی‌ها طلاق اتفاق می‌افتد، ازدواج اتفاق می‌افتد.
انواع دوستی‌های اجتماعی رقم می‌خورد...
و آدم‌ها حاضر نیستند تبعات تصمیم‌های شتاب‌زده خود را بپذیرند.
در شاهنامه مفهومی داریم به اسم آهستگی
که صفتی بسیار مورد ستایش است.
بدو گفت ما را که شایسته‌تر
چُنین گفت : کآن‌کس که آهسته‌تر
این آهستگی در رفتار
این درنگ...
ما به این سکوت قبل سخن
تامل قبل از حرکت
محتاجیم
دارند دروغ بزرگی به ما می‌گویند
این که سخن بهتر از سکوت است . حتما پاسخ هر کسی به تو گفت پس بایست را بده. آدم سنی را زود حذف کن حتی اگر از نزدیکان توست.
سکوت خردمندانه
صبر فعال
آهستگی و درنگ
اینها ارزش‌های اخلاقی ماست و از ما آدم قوی‌تری می‌سازد.
به قول فردوسی
ستون بزرگی است آهستگی ...
باید آهستگی را تمرین کرد
بلکه
قوری طرح عاشقانه زندگی نشکند... و فرصت نوشیدن دوتا استکان چای از دست نرود.
معصومه_امیرزاده
#زندگی#طلاق
#شتاب#فردوسی#آهستگی#درنگ#کتری_قوری_رمنس#یکی_بخره_برام_خو#دنیا_آدم_بی_درنگ_نمی‌خواد؟
#وایسا_دنیا_من_می‌خوام_پیاده_شم#خدایا_آهستگی_ده
