حضرتِ زینب چاره ای ندید جز اینکه اول به عمر بن سعد التماس کرد و فرمود: أیقتل ابوعبدالله و أنت تنظر الیه؟! حسین رو میکشن درحالی که تو فقط نگاه می‌کنی؟ عمر به فریادش نرسید پس بانو به شمر فرمود: دَعْنا نُوَدِّعَهُ وَ نَجْلِسَ عِنْدَهُ یا شِمْرُ قَبْلَ تَفَرُّقٍ وَ فناءٍ ای شمر بگذار برادرم را وداع کنم پیش از آنکه ما بین سر و بدنش جدائی بیفتد.. دَعْنا نَرُشُّ الْماءَ فَوْقَ جَبینِهِ وَ لَعَلَّهُ یَصْحُو مِنَ الإغْماءِ ای شمر برادرم از تشنگی غش کرده بگذار بروم قدری آب به جبینش بپاشم بلکه به هوش آید دَعْنا نَغمِضه وَ نَمسَح شَیبُهُ دَعْنا نُغَطّی وَجْهَهُ بِرِدائی ای شمر بگذار چشمهایش را ببندم، بگذار خاک و خون از محاسنِ شریفش پاک کنم دَعْنا نَظِلُّ جِسْمَهُ یا شِمْرُ عَنْ حَرِّ الْهَجیرِ وَ نَفْخَهِ الرَّمْضاءِ اى شمر حالا که می کُشی بگذار بدنش را به سایه ببرم و از پیشِ روی آفتاب و گرمیِ ریگ ها به سایه اش بکشم. دَعْنا نَرُدُّ اِلَی الْخِیامِ وَنائِهِ یا شِمْرُ بِالسَّجّادِ ذِی الضَّرّاءِ اى شمر حالا که می کُشی زمانی دست نگهدار، بروم به خیمه و فرزند علیل و بیمارش سید سجاد را بیاورم تا هنگام رفتن پدرش بالای سرش باشد تو روایت گفته: فَلَکَزِها بِرِجله! شمر حرومزاده بانو رو با لگد زد به کنار انداخت!