#دیدگاهتلاش برای رفع تفکیک جنسیتی سلف دانشجویان؛ چرا؟/ ودود نوروزی
ماهنامه خط صلح – دربارهی بحث اقدام خودجوش دانشجویان برای حذف تفکیک جنسیتی در سلفهای دانشجویی لازم است در ابتدا مفاهیم دانشگاه و دانشجو را با وامگرفتن از نظریات اندیشمندان به صورت بسیار مختصر بررسی کنیم. نگارنده تلاش میکند دربارهی دانشگاه که تعابیر مختلفی در وصف آن وجود دارد، با استفاده از این تعابیر برای پیشبرد مطلب استفاده کند.
دانشگاه که به تعبیری مجمع حقیقتطلبان برای کشف حقیقت و دانش است، دارای سه جزء بههمپیوستهی آموزش آکادمیک، پژوهش علمی، حیات فرهنگی خلاقانه است. در صورت عدم توازن در پیشرفت هر جزئی از آن ضعف و نابودی آن جزء و در نهایت از دسترفتن روح دانشگاه قابلتصور است. با توجه به اینکه اکثر دانشجویان بعد از فارغالتحصیلی در همان کشور مشغول به کار خواهند شد، به گواه تاریخ دانشجویان و فارغالتحصیلان دانشگاهی عموماً به عنوان قشر فرهیخته و روشنفکر و اثرگذار جامعه شناخته میشوند و قابلیت تأثیرگذاری
بر جامعه را دارند. همیشه نحوهی مدیریت دانشگاه و خودآیینی آن و میزان دخالت حکومت در دانشگاه محل مناقشه بوده است. میزان این مناقشه وابسته به نظر حاکمان دربارهی میزان کنترل و تحمیل ایدهی خود
بر جامعه و به تبع آن دانشگاه است و متناسب با این دیدگاه از ابزارهای مختلفی، حتی خشونت عریان استفاده میکنند. از آنجایی که استفاده از خشونت عریان هزینهی بسیار بالایی برای جامعه و حاکمیت دارد، بنابراین با تصویب قوانین و مهندسی جامعه و دانشگاه در پی تحمیل دیدگاه خودند.
در صورتی که حاکمان به تعبیر میشل فوکو دارای نوعی نگاه «شبان و گله» باشند که در ابتداییترین و نازلترین نوع استیلای باستانی خود را شبان و مسئولان دیگر را سگ گله و جامعه را گله تصور میکند، این تضادها و مداخلهها ملموستر و بیشتر خواهد بود. دانشجویی که به معنی واقعی خود در تلاش برای فعالیت در آن سه جزء مذکور دانشگاه
باشد، طبیعتاً به عنوان روشنفکر شناخته خواهد شد و در دوگانهی وابستگی به قدرت و بهرهمندی از مواهب سیستم و تنهایی و مطالبهگری گاه به عنوان مزاحم، مخالف و عنصر ناخوشآیند به حساب میآید.
تاریخ جنبش دانشجویی در ایران با تمام فراز و نشیبهای خود در دهههای مختلف علیرغم تفاوت در روش، مطالبات و جنس آن دارای یک اصل ثابت است و آن آرمانخواهی است. دانشگاه در دههی بیست و سی اکثراً محل اعتراض و تظاهرات، در دههی چهل و پنجاه عضوگیری گروههای مختلف سیاسی و بعد از انقلاب نیز شاهد فعالیت دانشجویی با هدف اصلاحات ساختاری، تقویت جامعهی مدنی، جنبش سبز و مطالبات صنفی در دههی نود بوده است و بیمنطق نیست که از تعبیر «میزانالحراره» برای جامعه استفاده میشود. حال میتوان با ذکر مقدمهای که گفته شد، به موضوع تلاش دانشجویان برای حذف تفکیک جنسیتی بپردازیم.
در شرایط فعلی دیدگاه خودشبانانگاری در حاکمیت در عمل تشدید شده است و افرادی با قرابت فکری به گروهی که معتقدند حاکمیت وظیفه دارد به زور مردم را به بهشت ببرد، قدرت بیشتری در ساختار حاکمیت پیدا کردهاند و حتی امکان فعالیت در چارچوب قوانین ساختاری خود حاکمیت نیز کاهش یافته است. حاکمیت دایرهی مداخلهی خود را نه فقط به گشت ارشاد در خیابان، بلکه با تصویب قوانینی به بهانهی افزایش جمعیت به رختخواب مردم و خصوصیترین مسایل زندگی گسترش داده و اصول اولیهی پزشکی، اخلاق حرفهای پزشکی، اصول آزادی باروری و غیره نقض شده است.
مردم زیر فشار اقتصادی روزبهروز فقیرتر میشوند و اختلاف طبقاتی تشدید و فعالیت دانشجویی در دانشگاهها دچار محدودیت میشود. برای مثال آییننامهی شوراهای صنفی دانشجویان وزارت بهداشت دچار تغییراتی میشود که عملاً آن را به ساختار بیخاصیت یا کمخاصیت تبدیل میکند...
https://t.me/iv?url=https://www.hra-news.org/articles/a-1025/&rhash=22a41dd9689763#زن_زندگی_آزادی #جنبش_دانشجویی#مرگ_بر_ستمگر_چه_شاه_باشد_چه_رهبر #نان_کار_آزادی#عدالت_رفاه_اجتماعی@zan_j