زن و جامعه (زن کارگر)

زائران کشتزاران بی‌حاصل!

کرمانشاه - زنان کارگر شاغل در بخش کشاورزی سهمی زیاد اما عموما نامرئی از تولید دارند. زنانی که بدون مزد روی زمین‌های خود یا با مزد خیلی کم روی زمین‌های دیگران به صورت فصلی کار می‌کنند. تقریبا مانند سایر بخش‌هاش بی‌ثبات عرصه‌ی کارگری ایران نه امنیت شغلی دارند و نه چیزی به نام بیمه و سنوات و در پروسه‌ای تراژیک می‌توان گفت تا پای مرگ یا از کار افتادگی مجبور به کار هستند. چه در شالی‌های شهرهای گیلان و مازندران چه در باغ‌ها و بستان‌های استان‌های غربی چون اورمیه، کوردستان، ایلام و کرماشان یا کار بر سر زمین‌های دیم همچون برداشت نخود باشد. با وجود تمام این مشکلات، در این سال‌ها خشکسالی، تغییرات اقلیمی و کاهش بارش‌ها یا نامنظم بودن آنها خود کشاورزی را تحت‌الشعاع قرار داده است.
همزمان با فصل برداشت صیفی‌جات در شهرهای استان‌های ایلام، کوردستان و کرماشان شاهد حضور زنان در زمین‌های کشاورزی هستیم که علاوه بر ایفای نقش مادری و لطافت زنانه، ناچار به انجام کارهای سخت و طاقت‌فرسای عموما مردانه هستند. در این مواقع مردها هم در کار برداشت محصول همکار زنان هستند، ولی صاحبان مزارع به خاطر اینکه زنان مانند مردان و گاه بیشتر کار انجام می‌دهند و دستمزدی کمتر از مردان دریافت می‌کنند، رغبت بیشتری برای به‌کارگیری کارگران زن دارند، زنان بی‌سرپرست و بدسرپرستی در جامعه هستند که با همت بلندشان بار سنگین مسئولیت خانواده را به دوش می‌کشند.
زن مظهر لطافت و ظرافت است که آرامش خاطر او می‌تواند تأثیر مستقیمی در اهالی خانه برجا گذارد اما در این شهرستان‌های عموما محروم و دارای فرصت‌های محدود شغلی به‌ویژه برای زنان، رفاه و آسایش جمعیت کثیری از این زنان خانواده در پیچ‌وخم کوره راه زندگی به رنج مداوم آنان تبدیل شده است. زنانی که نه بیمه دارند و نه عایدی از کارافتادگی دستگیرشان می‌شود. این زنان جوان و سایر زنان میانسال کارگر فصلی نه پس‌اندازی دارند و نه از جایی حمایت می‌شوند. یک وعده غذا با بیش از ۱۰ ساعت کار سخت زیر آفتاب سوزان یا در برابر سرمای بی‌رحم زمستان با مزدی ناچیز، سهم زنانی است که بر اثر فشار کار زیاد دیگر پا و کمری برایشان نمانده است. آرزوهای زنان کارگر فصلی در مزرعه‌ای که مال خودشان نیست، گم شده است. زنانی که می‌خواهند مستقل باشند ولی جبر وستم طبقاتی، جنسیتی، ملیتی و برخی سنت‌ها این امکان را به آنها نمی‌دهد....


⚡️هیچ کدام امیدی به آینده ندارند حتا زنان جوان»
ملوس با اینکه مجرد است اما نان‌آور خانه است و مسئولیت پدر و مادر وکار خانه را به دوش می‌کشد، او می‌گوید که از ساعت پنج صبح کارش شروع می‌شود تا غروب. او همپای سایر زنان روستا در سرما و گرما باید به مزارع و باغات شهرستان‌های اطراف برای برداشت لوبیاسبز، گوجه، فلفل، بامیه، بادمجان و خیار چینی بروند. ملوس می‌گوید «۳۸ سالم است و در جوانی پیر شدم و دیگر آرزویی ندارم. گرما خیلی برایم زجرآور است و تمام پوست دست و صورتم سوخته و شکسته شدە؛» حتا روی رانش را نشانم می‌دهد که چطور زیر لباس آفتاب داغانش کردە و حالت طبیعی خودش را از دست دادە است. مقصد ملوس و دیگر کارگران فصلی به طور عمده سرپل‌ذهاب، گیلانغرب، اسلام‌آباد غرب(شاباد)، ایلام، صحنه، کامیاران، ثلاث باباجانی، قصرشیرین، دینور و… است. مقصدی که رهاوردش یک تکه نان است. زنان کارگر فصلی هر روز با خروس‌خوان صبح باید مهیای رفتن بر سر زمین‌های کشاورزی باشند. عده‌ای نیز در این میان باید برای مدت خاصی به مزارعی بروند که رنج دوری از فرزندانشان را برایشان به دنبال دارد.


⚡️مشکلات مالی زنان کارگر کشاورز، زمانی بیشتر روشن می‌شود که بدانیم در روستاها معیار دریافتی کارگر فصلی در زمین‌های کشاورزی در جایی ثبت نمی‌شود و میزان حقوق و ساعت کار بر روی زمین، طبق روند معمول روستا قرارداد می‌شود؛ به‌گونه‌ای که طبق تبصره‌ی ۲ از ماده‌ی قانون کار، آزادی کارفرما در میزان حقوق کشاورزش مختار گذاشته شده است: «در کارهای کشاورزی، کارفرما می‌تواند با توافق کارگران، نماینده یا نمایندگان قانونی آنان، ساعات کار در شبانه‌روز را با توجه به کار، عرف و فصول مختلف تنظیم کند.» البته تا زمانی که نهاد رسمی برای نظارت دقیق در این تعرفه‌ها وجود نداشته باشد، بدیهی است که همه‌ی کارفرماها خود را ملزم به رعایت استاندارد دقیقی از دستمزد و حقوق بیمه‌ای نمی‌بینند. حقوق‌های کارگران، اغلب روزانه تعیین می‌شود و اگر صاحب زمین کاستی ببیند از میزان مقرر کم می‌کند. در اغلب روستاها حقوق یک روز برداشت، ۲۵۰ تا ۳۰۰ تومان برای زنان تعیین می‌شود (که در شهرهای مختلف با همین نسبت، میزان دریافتی تغییر می‌کند).
«خودم و بچه‌هایم با هم بزرگ شدیم»
🖍سروه احمدی
#زنان_کارگر_کشاورز

#ستم_چند_گانه
#امنیت_شغلی

http://telegra.ph/زائران-کشتزاران-بی‌حاصل-08-15?r=11517991

@zan_j

برداشت دانه های قهوه در دنیا اغلب توسط زنان انجام می‌شود

🍃کلی آستین، دانشیار جامعه شناسی در دانشگاه لیهای، تغییرات نابرابر در صنعت قهوه را بررسی کرده است. او می گوید طیف وسیع پیامدهای منفی که با کشت قهوه مرتبط هستند شامل آسیب پذیری در مقابل مالاریا، کاهش مشارکت در تحصیل، نابرابری جنسیتی و تخریب محیط زیست در بودودا در اوگاندا می شوند.
تمام زنانی که آستین با آنها مصاحبه کرد و برخی مردان، گزارش داده اند که زنان اصولا کشت، آبیاری، برداشت و حمل کردن قهوه را انجام می دهند، اما تنها مردان در فروش آن مشارکت دارند.
آستین می نویسد: "باید تاکید شود که در نهایت، یک مرد معمولی تولید کننده قهوه در بودودا کمتر از دو سنت و نیم به ازای هر فنجان قهوه فروخته شده در بازارهای شمالی دریافت می کند. این یک بی عدالتی بزرگ است".
"یک زن معمولی تولید کننده قهوه در بودودا هیچ درآمدی نخواهد داشت. اگر خوش شانس باشد، ممکن است بتواند تنها با درد و آسیب جزئی و نه زخمهای دائمی از فصل قهوه جان سالم به در ببرد".
تمام زنانی که با آنها مصاحبه شد معتقدند که قهوه به مردان بیش از زنان سود می رساند.

زن و جامعه
#زنان_کارگر_کشاورز
#تبعیض_جنسیتی
@zan_j

كار زعفران چيني در خراسان جنوبي بيش از ٩٠% توسط زنان انجام ميشود. برای بدست آوردن یک کیلوگرم زعفران خشک به ۱۱۰،۰۰۰ تا ۱۷۰۰۰۰ گل زعفران نیازست.یک ‎#کارگر باید ۴۰ساعت کار کند تا ۱۵۰۰۰۰ گل را بچیند.زعفران در اروپا از طلا گرانتر است.نصيب اين كارگران كار موقت است بدون بيمه و بازنشستگی.
#زن_زندگی_آزادی
#کارگران_فصلی
#زنان_کارگر_کشاورز
@zan_j


https://twitter.com/AzamBahrami/status/1652945109078376448?t=_XTsT0tq7H4JwJSdvJYxpg&s=35

زائران کشتزاران بی‌حاصل!

کرمانشاه - زنان کارگر شاغل در بخش کشاورزی سهمی زیاد اما عموما نامرئی از تولید دارند. زنانی که بدون مزد روی زمین‌های خود یا با مزد خیلی کم روی زمین‌های دیگران به صورت فصلی کار می‌کنند. تقریبا مانند سایر بخش‌هاش بی‌ثبات عرصه‌ی کارگری ایران نه امنیت شغلی دارند و نه چیزی به نام بیمه و سنوات و در پروسه‌ای تراژیک می‌توان گفت تا پای مرگ یا از کار افتادگی مجبور به کار هستند. چه در شالی‌های شهرهای گیلان و مازندران چه در باغ‌ها و بستان‌های استان‌های غربی چون اورمیه، کوردستان، ایلام و کرماشان یا کار بر سر زمین‌های دیم همچون برداشت نخود باشد. با وجود تمام این مشکلات، در این سال‌ها خشکسالی، تغییرات اقلیمی و کاهش بارش‌ها یا نامنظم بودن آنها خود کشاورزی را تحت‌الشعاع قرار داده است.
همزمان با فصل برداشت صیفی‌جات در شهرهای استان‌های ایلام، کوردستان و کرماشان شاهد حضور زنان در زمین‌های کشاورزی هستیم که علاوه بر ایفای نقش مادری و لطافت زنانه، ناچار به انجام کارهای سخت و طاقت‌فرسای عموما مردانه هستند. در این مواقع مردها هم در کار برداشت محصول همکار زنان هستند، ولی صاحبان مزارع به خاطر اینکه زنان مانند مردان و گاه بیشتر کار انجام می‌دهند و دستمزدی کمتر از مردان دریافت می‌کنند، رغبت بیشتری برای به‌کارگیری کارگران زن دارند، زنان بی‌سرپرست و بدسرپرستی در جامعه هستند که با همت بلندشان بار سنگین مسئولیت خانواده را به دوش می‌کشند.
زن مظهر لطافت و ظرافت است که آرامش خاطر او می‌تواند تأثیر مستقیمی در اهالی خانه برجا گذارد اما در این شهرستان‌های عموما محروم و دارای فرصت‌های محدود شغلی به‌ویژه برای زنان، رفاه و آسایش جمعیت کثیری از این زنان خانواده در پیچ‌وخم کوره راه زندگی به رنج مداوم آنان تبدیل شده است. زنانی که نه بیمه دارند و نه عایدی از کارافتادگی دستگیرشان می‌شود. این زنان جوان و سایر زنان میانسال کارگر فصلی نه پس‌اندازی دارند و نه از جایی حمایت می‌شوند. یک وعده غذا با بیش از ۱۰ ساعت کار سخت زیر آفتاب سوزان یا در برابر سرمای بی‌رحم زمستان با مزدی ناچیز، سهم زنانی است که بر اثر فشار کار زیاد دیگر پا و کمری برایشان نمانده است. آرزوهای زنان کارگر فصلی در مزرعه‌ای که مال خودشان نیست، گم شده است. زنانی که می‌خواهند مستقل باشند ولی جبر وستم طبقاتی، جنسیتی، ملیتی و برخی سنت‌ها این امکان را به آنها نمی‌دهد....


⚡️هیچ کدام امیدی به آینده ندارند حتا زنان جوان»
ملوس با اینکه مجرد است اما نان‌آور خانه است و مسئولیت پدر و مادر وکار خانه را به دوش می‌کشد، او می‌گوید که از ساعت پنج صبح کارش شروع می‌شود تا غروب. او همپای سایر زنان روستا در سرما و گرما باید به مزارع و باغات شهرستان‌های اطراف برای برداشت لوبیاسبز، گوجه، فلفل، بامیه، بادمجان و خیار چینی بروند. ملوس می‌گوید «۳۸ سالم است و در جوانی پیر شدم و دیگر آرزویی ندارم. گرما خیلی برایم زجرآور است و تمام پوست دست و صورتم سوخته و شکسته شدە؛» حتا روی رانش را نشانم می‌دهد که چطور زیر لباس آفتاب داغانش کردە و حالت طبیعی خودش را از دست دادە است. مقصد ملوس و دیگر کارگران فصلی به طور عمده سرپل‌ذهاب، گیلانغرب، اسلام‌آباد غرب(شاباد)، ایلام، صحنه، کامیاران، ثلاث باباجانی، قصرشیرین، دینور و… است. مقصدی که رهاوردش یک تکه نان است. زنان کارگر فصلی هر روز با خروس‌خوان صبح باید مهیای رفتن بر سر زمین‌های کشاورزی باشند. عده‌ای نیز در این میان باید برای مدت خاصی به مزارعی بروند که رنج دوری از فرزندانشان را برایشان به دنبال دارد.


⚡️مشکلات مالی زنان کارگر کشاورز، زمانی بیشتر روشن می‌شود که بدانیم در روستاها معیار دریافتی کارگر فصلی در زمین‌های کشاورزی در جایی ثبت نمی‌شود و میزان حقوق و ساعت کار بر روی زمین، طبق روند معمول روستا قرارداد می‌شود؛ به‌گونه‌ای که طبق تبصره‌ی ۲ از ماده‌ی قانون کار، آزادی کارفرما در میزان حقوق کشاورزش مختار گذاشته شده است: «در کارهای کشاورزی، کارفرما می‌تواند با توافق کارگران، نماینده یا نمایندگان قانونی آنان، ساعات کار در شبانه‌روز را با توجه به کار، عرف و فصول مختلف تنظیم کند.» البته تا زمانی که نهاد رسمی برای نظارت دقیق در این تعرفه‌ها وجود نداشته باشد، بدیهی است که همه‌ی کارفرماها خود را ملزم به رعایت استاندارد دقیقی از دستمزد و حقوق بیمه‌ای نمی‌بینند. حقوق‌های کارگران، اغلب روزانه تعیین می‌شود و اگر صاحب زمین کاستی ببیند از میزان مقرر کم می‌کند. در اغلب روستاها حقوق یک روز برداشت، ۲۵۰ تا ۳۰۰ تومان برای زنان تعیین می‌شود (که در شهرهای مختلف با همین نسبت، میزان دریافتی تغییر می‌کند).
«خودم و بچه‌هایم با هم بزرگ شدیم»
🖍سروه احمدی
#زنان_کارگر_کشاورز

#ستم_چند_گانه
#امنیت_شغلی

http://telegra.ph/زائران-کشتزاران-بی‌حاصل-08-15?r=11517991

@zan_j

زائران کشتزاران بی‌حاصل!

کرمانشاه - زنان کارگر شاغل در بخش کشاورزی سهمی زیاد اما عموما نامرئی از تولید دارند. زنانی که بدون مزد روی زمین‌های خود یا با مزد خیلی کم روی زمین‌های دیگران به صورت فصلی کار می‌کنند. تقریبا مانند سایر بخش‌هاش بی‌ثبات عرصه‌ی کارگری ایران نه امنیت شغلی دارند و نه چیزی به نام بیمه و سنوات و در پروسه‌ای تراژیک می‌توان گفت تا پای مرگ یا از کار افتادگی مجبور به کار هستند. چه در شالی‌های شهرهای گیلان و مازندران چه در باغ‌ها و بستان‌های استان‌های غربی چون اورمیه، کوردستان، ایلام و کرماشان یا کار بر سر زمین‌های دیم همچون برداشت نخود باشد. با وجود تمام این مشکلات، در این سال‌ها خشکسالی، تغییرات اقلیمی و کاهش بارش‌ها یا نامنظم بودن آنها خود کشاورزی را تحت‌الشعاع قرار داده است.
همزمان با فصل برداشت صیفی‌جات در شهرهای استان‌های ایلام، کوردستان و کرماشان شاهد حضور زنان در زمین‌های کشاورزی هستیم که علاوه بر ایفای نقش مادری و لطافت زنانه، ناچار به انجام کارهای سخت و طاقت‌فرسای عموما مردانه هستند. در این مواقع مردها هم در کار برداشت محصول همکار زنان هستند، ولی صاحبان مزارع به خاطر اینکه زنان مانند مردان و گاه بیشتر کار انجام می‌دهند و دستمزدی کمتر از مردان دریافت می‌کنند، رغبت بیشتری برای به‌کارگیری کارگران زن دارند، زنان بی‌سرپرست و بدسرپرستی در جامعه هستند که با همت بلندشان بار سنگین مسئولیت خانواده را به دوش می‌کشند.
زن مظهر لطافت و ظرافت است که آرامش خاطر او می‌تواند تأثیر مستقیمی در اهالی خانه برجا گذارد اما در این شهرستان‌های عموما محروم و دارای فرصت‌های محدود شغلی به‌ویژه برای زنان، رفاه و آسایش جمعیت کثیری از این زنان خانواده در پیچ‌وخم کوره راه زندگی به رنج مداوم آنان تبدیل شده است. زنانی که نه بیمه دارند و نه عایدی از کارافتادگی دستگیرشان می‌شود. این زنان جوان و سایر زنان میانسال کارگر فصلی نه پس‌اندازی دارند و نه از جایی حمایت می‌شوند. یک وعده غذا با بیش از ۱۰ ساعت کار سخت زیر آفتاب سوزان یا در برابر سرمای بی‌رحم زمستان با مزدی ناچیز، سهم زنانی است که بر اثر فشار کار زیاد دیگر پا و کمری برایشان نمانده است. آرزوهای زنان کارگر فصلی در مزرعه‌ای که مال خودشان نیست، گم شده است. زنانی که می‌خواهند مستقل باشند ولی جبر وستم طبقاتی، جنسیتی، ملیتی و برخی سنت‌ها این امکان را به آنها نمی‌دهد....


⚡️هیچ کدام امیدی به آینده ندارند حتا زنان جوان»
ملوس با اینکه مجرد است اما نان‌آور خانه است و مسئولیت پدر و مادر وکار خانه را به دوش می‌کشد، او می‌گوید که از ساعت پنج صبح کارش شروع می‌شود تا غروب. او همپای سایر زنان روستا در سرما و گرما باید به مزارع و باغات شهرستان‌های اطراف برای برداشت لوبیاسبز، گوجه، فلفل، بامیه، بادمجان و خیار چینی بروند. ملوس می‌گوید «۳۸ سالم است و در جوانی پیر شدم و دیگر آرزویی ندارم. گرما خیلی برایم زجرآور است و تمام پوست دست و صورتم سوخته و شکسته شدە؛» حتا روی رانش را نشانم می‌دهد که چطور زیر لباس آفتاب داغانش کردە و حالت طبیعی خودش را از دست دادە است. مقصد ملوس و دیگر کارگران فصلی به طور عمده سرپل‌ذهاب، گیلانغرب، اسلام‌آباد غرب(شاباد)، ایلام، صحنه، کامیاران، ثلاث باباجانی، قصرشیرین، دینور و… است. مقصدی که رهاوردش یک تکه نان است. زنان کارگر فصلی هر روز با خروس‌خوان صبح باید مهیای رفتن بر سر زمین‌های کشاورزی باشند. عده‌ای نیز در این میان باید برای مدت خاصی به مزارعی بروند که رنج دوری از فرزندانشان را برایشان به دنبال دارد.


⚡️مشکلات مالی زنان کارگر کشاورز، زمانی بیشتر روشن می‌شود که بدانیم در روستاها معیار دریافتی کارگر فصلی در زمین‌های کشاورزی در جایی ثبت نمی‌شود و میزان حقوق و ساعت کار بر روی زمین، طبق روند معمول روستا قرارداد می‌شود؛ به‌گونه‌ای که طبق تبصره‌ی ۲ از ماده‌ی قانون کار، آزادی کارفرما در میزان حقوق کشاورزش مختار گذاشته شده است: «در کارهای کشاورزی، کارفرما می‌تواند با توافق کارگران، نماینده یا نمایندگان قانونی آنان، ساعات کار در شبانه‌روز را با توجه به کار، عرف و فصول مختلف تنظیم کند.» البته تا زمانی که نهاد رسمی برای نظارت دقیق در این تعرفه‌ها وجود نداشته باشد، بدیهی است که همه‌ی کارفرماها خود را ملزم به رعایت استاندارد دقیقی از دستمزد و حقوق بیمه‌ای نمی‌بینند. حقوق‌های کارگران، اغلب روزانه تعیین می‌شود و اگر صاحب زمین کاستی ببیند از میزان مقرر کم می‌کند. در اغلب روستاها حقوق یک روز برداشت، ۲۵۰ تا ۳۰۰ تومان برای زنان تعیین می‌شود (که در شهرهای مختلف با همین نسبت، میزان دریافتی تغییر می‌کند).
«خودم و بچه‌هایم با هم بزرگ شدیم»
🖍سروه احمدی
#زنان_کارگر_کشاورز

#ستم_چند_گانه
#امنیت_شغلی

http://telegra.ph/زائران-کشتزاران-بی‌حاصل-08-15?r=11517991

@zan_j

✅فقر جنسیتی شده در ایران

‏من از جز تعداد بسیار بسیار معدودی از کنشگران حوزه زنان ندیدم و نخواندم که در موضوع زنان کشاورز،کارگر،زنان کنشگر محیط زیست، زنان حاشیه نشین ورود کنند.۶دختر بچه، هفته گذشته در ‎سیستان و بلوچستان قربانی آب آوری شدند صدا از کسی در نیامد نمیشود در موازات موضوعات پر مخاطب اینها را هم دید!؟
‌‎فقر در ایران به شدت زنانه است.برای خانواده‌های که زنان سرپرست خانواده هستند، برای زنان در کار و تجربه برابر با مردان،برای زنان کارگر بدون قرارداد و.. در مجموع حضور ‎زنان در عرصه تولید ناخالص ملی بسیار کمتر از مردان است.ما در تبعیض جنسیتی در میان کشورهای منا هم از آخر سوممیم.

🖍اعظم بهرامی
https://www.radiozamaneh.com/716537/

#زنان_کارگر_کشاورز
#علیه_تبعیض
#نان_کار_آزادی
#شادی_رفاه_عدالت
@zan_j

برداشت زعفران، تربت‌حیدریه، خراسان!


‏امسال تولید ‎زعفران در خراسان ۴۰ تا ۸۰ درصد کاهش داشته. وقتی از بحران آب حرف می‌زنیم یعنی این؛ یعنی گیاهی که به قهرمان سازگاری با کم‌آبی معروف است از بی‌آبی در معرض نابودی است.

#زنان_کارگر_کشاورز

#نان_کار_آزادی

ویدئو: حسین خوشدل

@zan_j

زنان شالیکار

رنج زنان شالیکار گیلان

#زنان_شالیکار از سال‌های دور تاکنون نقشی اساسی در اقتصاد خانواده داشته‌اند. برخی از آن‌ها با بیش از ۶۰ سال سن در مزارع کار می‌کنند، اما حقوق مکفی و #بیمه‌ ندارند. تنها کاری که دولت در این سال‌ها برایشان انجام داده، بیمه روستایی است که طی آن باز هم تحت تکفل همسر هستند و بیمه جداگانه‌ای برای کارشان ندارند.
به گفته یکی از پزشکان معالج زنان شالیکار: «شایع‌ترین بیماری‌ در میان زنان شالیکار٬ آرتروز یا همان ساییدگی مفاصل است که مهم‌ترین دلیل بروز آن زایمان‌های متعدد زنان کشاورز و همچنین کار سنگین کشاورزی است؛ که نهایتا ساییدگی مفاصل را در پی خواهد داشت. شایع‌ترین مفصلی که به این عارضه دچار می‌شود زانو است. از گروه بیماری‌های زنان نیز، به انواع عفونت‌های واژینال و از بیماری‌های عمده نیز همان‌طور که قبلا اشاره شد بیماری‌های قلبی ناشی از فشار و سنگینی کار را می‌توان برشمرد.»

#زنان_کارگر_کشاورز
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

@zan_j

برداشت دانه های قهوه در دنیا اغلب توسط زنان انجام می‌شود

🍃کلی آستین، دانشیار جامعه شناسی در دانشگاه لیهای، تغییرات نابرابر در صنعت قهوه را بررسی کرده است. او می گوید طیف وسیع پیامدهای منفی که با کشت قهوه مرتبط هستند شامل آسیب پذیری در مقابل مالاریا، کاهش مشارکت در تحصیل، نابرابری جنسیتی و تخریب محیط زیست در بودودا در اوگاندا می شوند.
تمام زنانی که آستین با آنها مصاحبه کرد و برخی مردان، گزارش داده اند که زنان اصولا کشت، آبیاری، برداشت و حمل کردن قهوه را انجام می دهند، اما تنها مردان در فروش آن مشارکت دارند.
آستین می نویسد: "باید تاکید شود که در نهایت، یک مرد معمولی تولید کننده قهوه در بودودا کمتر از دو سنت و نیم به ازای هر فنجان قهوه فروخته شده در بازارهای شمالی دریافت می کند. این یک بی عدالتی بزرگ است".
"یک زن معمولی تولید کننده قهوه در بودودا هیچ درآمدی نخواهد داشت. اگر خوش شانس باشد، ممکن است بتواند تنها با درد و آسیب جزئی و نه زخمهای دائمی از فصل قهوه جان سالم به در ببرد".
تمام زنانی که با آنها مصاحبه شد معتقدند که قهوه به مردان بیش از زنان سود می رساند.

زن و جامعه
#زنان_کارگر_کشاورز
#تبعیض_جنسیتی
@zan_j

#زنان_روستایی حافظان اکوسیستم هستند و به طبیعت و کلونی زندگی روستایی حرکت و جنبش میدهند . اینروز تنها بهانه ای است برای دیدن این گروه در سایه و نامرئی که بخش زیادی از زندگی روستایی به عهده انهاست و اغلب هرگز فرصت استقلال مالی و تصمیمگیری هم ندارند.
اعظم بهرامی
⚡️۱۵ اکتبر #روز_جهانی_زنان_روستایی ‌است. ویروس کرونا مشکلات زنان روستایی را از لحاظ خدمات بهداشتی، دارویی، تغذیه و کشاورزی بیشتر کرده است. شعار امسال این است: ایجاد مقاومت زنان روستایی در پی کووید-۱۹
#زنان_روستایی کارگرانی که تمام وقت مشغول به کار در مزارع وکارگاهها هستند و همزمان مسئولیت کار خانگی را نیز به عهده دارند ،اغلب از دسترسی به منابع ثروت محرومند و اندوخته ای متعلق به خود ندارند
#زنان_کارگر_کشاورز
#علیه_تبعیض

@zan_j