زن و جامعه (زن کارگر)

‎🍃
تریسی چپمن متولد ۳۰ مارچ ۱۹۶۴، ترانه سرا و خواننده آمریکایی است
‎ هنرمندی که موفق به دریافت صفحه مالتی پلاتینیوم (multi-platinum) – برای فروش میلیونی آثارش – و جوایز متعدد گرمی Grammy Award شده است.

‎در ماه مه ۲۰۰۴، تریسی چپمن به خاطر دستاوردهای هنری خود به عنوان یک موسیقی دان آگاه به مسایل اجتماعی، به عنوان چهره موفق دانشگاه انتخاب شده و دانشگاه تافتز با .
اعطای درجه دکترای افتخاری از او قدردانی نمود.
از ترانه های او:

• Fast Car
• Talkin About a Revolution
• Baby Can I Hold You
• Give Me One Reason

Tracy Chapman
#موسیقی
#ترانه
#زنان_هنرمند
#مردم_متحد_شکست_نمیخورند
@zan_j

خواننده ی هنرمند؛ آفرین بختیاری درگذشت🥀

متاسفانه هنرمند توانا و خوش صدای
بختیاری  پس از ۶ ماه مبارزه سخت با
تومور مغزی  از دنیا رفت

یادش و صدای زیبایش ماندگار است🌹



خدای رنگین کمان
تهیه شده توسط: سیامک غفاری
موسیقی متن: ترانه بختیاری کنار غریو با صدای : #آفرین_بختیاری

#زنان_هنرمند
#زن_زندگی_آزادی
#عدالت_برابری
@zan_j

‎🍃
تریسی چپمن متولد ۳۰ مارچ ۱۹۶۴، ترانه سرا و خواننده آمریکایی است
‎ هنرمندی که موفق به دریافت صفحه مالتی پلاتینیوم (multi-platinum) – برای فروش میلیونی آثارش – و جوایز متعدد گرمی Grammy Award شده است.

‎در ماه مه ۲۰۰۴، تریسی چپمن به خاطر دستاوردهای هنری خود به عنوان یک موسیقی دان آگاه به مسایل اجتماعی، به عنوان چهره موفق دانشگاه انتخاب شده و دانشگاه تافتز با .
اعطای درجه دکترای افتخاری از او قدردانی نمود.
از ترانه های او:

• Fast Car
• Talkin About a Revolution
• Baby Can I Hold You
• Give Me One Reason

Tracy Chapman
#موسیقی
#ترانه
#زنان_هنرمند
#مردم_متحد_شکست_نمیخورند
@zan_j

صدای :پروین

ترانه :ای گل پریشانم مکن

#زنان_هنرمند
#صدای_زنان_خاموش_نمیشود

پروین نوری وند هنرمندی ماندگار خواننده غوغای ستارگان متولد سال ۱۳۱۷ در تهران , امروز درگذشت 🥀

پروین نوری وند خواننده قدیمی که با ترانه غوغای ستارگان مشهور شد. پروین خواننده متولد ۱۳۱۷ در تهران بود که متاسفانه ۱۹ مرداد ۱۴۰۲ در سن ۸۵ سال درگذشت. صدا و توانایی او را با خواننده‌ای همچون دلکش مقایسه می‌کردند
پروین خواننده محبوب دهه های سی،چهل و پنجاه. خواننده ای که چندین ترانه ماندگار در دلها به یادگار گذاشت و در ۸۵ سالگی بدرودی گفت و ترک مان کرد. از پروین خواننده امشب در سر شوری دارم(غوغای ستارگان) نمی توان بدون مهندس همایون خرم یاد کرد که زیباترین کارهای پروین ساخته اوست.
#زن_زندگی_آزادی
#زنان_هنرمند
#صدای_ماندگار_جاودانه

#زنان_تسلیم_نشدند

@zan_j

#قمر_الملوک_وزیری، اولین #بانوی آوازه خوان ایران

قمرالملوک وزیری (تولد:۱۲۸۴ در قزوین ـ درگذشت: ۱۴مرداد ۱۳۳۸ در۵۴سالگی) اولین #خواننده_زن ایرانی بود که صدایش ضبط شد و بدون حجاب به روی صحنه رفت و معروفترین خواننده زن آوازهای سنتی ایران بود.
پدرش پیش از تولد او درگذشت و مادرش را نیز در ۱۸ماهگی ازدست داد و سرپرستی اش را مادر بزرگش خیرالنسا (افتخارالذاکرین) که روضه خوان حرم ناصرالدین شاه قاجار بود، به عهده گرفت. مادربزرگ گاه او را با خود به روضه خوانی می برد. قمر از همان کودکی مرثیه های سوگواری را پیش خود واگویه می کرد و در تنهایی آنها را می خواند. از همان کودکی شوق خوانندگی در دلش شکفت و وقتی اندکی بزرگتر شد از مادربزرگش خواست که او را به یک معلم آواز بسپارد تا نزد او تمرین خوانندگی کند. مادربزرگ ابتدا نپذیرفت زیرا در آن دوره خوانندگی زن رسم نبود و مردم این کار را ناپسند می دانستند.
اصرار قمر باعث شد که مادر بزرگ بپذیرد ...


#زنان_هنرمند
🔻‍ وصیتنامه قمرالملوک وزیری - 1338

من مرده ام اما خاطرات حیات هنری ام نمرده. وقتی که تو، این دردِ دل های مرا میخوانی، من زیر خروارها خاک سرد و سیاه خفته ام. دیگر از حنجره خشکم صوتی بر نمی‌ خیزد و دنیایم تاریک و خاموش است، اما روحم عظمتش را از دست نداده و هنرم را بنده زور و زر و خیانت نکردم. مطمئنم کسی بعد از مرگم، از من بدگویی نمی کند.

من هیچ ثروتی ندارم، اما دل های یتیمانی را دارم که بخاطر مرگم از غم مالامال میشوند. چشمهائی را دارم که در فقدانم اشک می ریزند. همان‌ هائی که با پولم پرورش یافتند، شوهر کردند، داماد شدند و به جای اینکه جایشان در مراکز فساد و زندان باشد، انسانهای خوشبختی هستند. بعضی‌ها می گفتند: ما باید هر چه بیشتر پول بگیریم تا مثل قمر نشویم.

نمی‌دانند که کنسرتهایم با آن چنان استقبالی روبرو میشد که مردم از در و دیوارش بالا می‌رفتند و بلیط ها را به 10 برابر قیمت می‌خریدند. اما تمام آنچه را که میگرفتم به موسسات خیریه و دارالایتام می‌بخشیدم که برایم لذتی وصف نشدنی داشت.

شبی نزدیک خانه ام مردی را دیدم که به دیوار تکیه داده و چشمانش پر اشک است. گفتم مرا می شناسی ؟
اشک هایش را پنهان کرد و گفت: کیست که تو را نشناسد !
با زحمت و اصرار وادارش کردم درد دلش را بگوید.
گفت: زنم دو قلو زائیده، یکی مرده و حالا پس از خاکسپاری طفل، بخاطر بی پولی روی رفتن به خانه را ندارم. با سماجت راضی اش کردم تا مرا بخانه اش ببرد.

اطاقی نمناک که زیلوی پاره و رختخوابی پاره‌تر و نور شمعی که پت پت میکرد، تزئینات خانه اش بود. زن بی حال بود و طفل‌بیگناه سینه خشک مادرش را می‌مکید. دلم آنقدر به درد آمد که وصف‌نشدنی بود. پول دادم و مرد را راهی کردم چند پرس چلوکباب، تخم‌ مرغ، شیر، خرما و اقلام دیگر بخرد. طفل را تروخشک و قنداق پاره را عوض کردم و تمام دستمزد آن شبم را لای قنداق طفل گذاشتم.

شبی دیگر که از کنسرت بخانه برمی‌گشتم تا درشکه چی لاله زار مرا بخانه ببرد. درشکه ‌چی مرا نشناخت و زبان شکوه از وضع ناگوارش کرد. گفت: فردا عروسی پسرم است، شرمنده رویش که نمی توانم جشن مفصلی برایش بگیرم.

فردایش با پرس و جوی فراوان بدون اینکه درشکه‌چی بوئی ببرد، آدرس منزلش را یافتم و کلیه اقلام و امکانات را برایش فراهم و خانه اش را چراغانی کردم و در مجلس عروسی با افتخار خواندم‌، شوقی که آن لحظه در چهره آن مرد دیدم، بالاترین شادی و افتخار برایم بود و احساس عظمت کردم. انگار فرشتگان و ارواح مقدس زیر گوشم زمزمه میکردند: قمر تو بهتری زن دنیائی.

ای بد خواهان بدانید که قمر با افتخار و بزرگی، باهنر زیست. امروز که زیر خروارها خاک خفته ام، نه دلی را شکسته ام و نه کسی از من کینه به دل دارد. می‌ دانم دلهای عاشقان هنرم در غمم شکسته. ما رفتیم، اما شما که این هنر ملی و فاخر را به مادیات می‌ فروشید و آلوده می کنید و نقطه روشنی در زندگی ندارید، گناهتان نابخشودنی است.
#زنان_مشروطه
#هنر_پیشرو
@zan_j

🔸اغلب هنرمندان شاغل در صنایع دستی در شهرهای کوچک و دورافتاده ساکن‌اند و برای عرضه محصولاتشان جایی جز بازارهای محلی ندارند و تازه در آنجاها خریدارانی نیز ندارند. کسانی که در حِرفه‌های خُرد این رشته به کار مشغول‌اند مثل حصیربافان، گلیم و جاجیم‌بافان، سفال‌گران، و بسیار هنرهای تزئینی دوختنی همانند خامه‌دوزی و سوزن‌دوزی و غیره حتی همان بازارهای فرش، معرق و منبت‌کاران یا میناکاران را ندارند و اگر معدود حمایت‌هایی هم وجود داشته باشد، صرف صنایعی می‌شود که در بازارهای خارجی شناخته شده‌اند.
هنرمندان این صنایع دستی محلی، اغلب جز بازارهای محلی جایی برای فروش و عرضه محصولاتشان ندارند. در بازارهای محلی هم که خود اهالی تا حدودی از آن هنر سررشته دارند، نیازی به خرید محصولات تازه ندارند. از این روست که هنرمندان صنایع دستی، نیاز به بازارهایی خارج از محدوده جغرافیایی خود دارند تا کسب و کارشان رونق گیرد. در خانه‌های بوم‌گردی که چندی است در برخی مناطق به منظور ترویج و توسعه گردشگری ایجاد شده است، امکان ایجاد بازارهای خرد برای برخی از صاحبان این حرفه ایجاد شده است اما تعداد هنرمندانی که بتوانند در آن مناطق بومگردی غرفه یا حتی سایبانی برای خود دست و پاکنند تا به فروش محصولاتشان بپردازند بسیار اندک است.

#زنان_هنرمند
#رفاه_عدالت_اجتماعی

This web here).

سالروز درگذشت مهتاب نوروزی، بانوی سوزن دوز بلوچ/ نگرانی زنان بلوچ از مصادره سوزن دوزی و حذف نام "بلوچی" از آن

حال وش/ مهتاب نوروزی (نوروزی‌زاده) متولد ۲۰ دی ماه ۱۳۱۲، مشهورترین سوزن دوز بلوچستان بود. او در کنار اساتید سوزن دوزی دیگر همانند شهناز خلیلی ایرندگان، زرخاتون عظیمی ایرندگان، بانو جمالزهی و مریم کریمی به واسطه هنری که در جوانی داشت بارها برای سوزن دوزی اشراف انتخاب می‌شد و نمونه کارهای اون در کاخ سعد آباد قابل مشاهده است.
 
او نزدیک به ۶۰ سال به سوزن دوزی مشغول بود تا زمانی که در ۴ سال آخر زندگی دچار دیسک کمر و آلزایمر شد و نتوانست به سوزن دوزی ادامه دهد و سرانجام در شامگاه جمعه ۲۴ تیرماه ۱۳۹۱ در زادگاهش روستای قاسم آباد در ۷ کیلومتری شهرستان بمپور و در سن ۷۸ سالگی درگذشت.

اکنون، اما هنر فاخر سوزن دوزی بلوچی در معرض خطراتی قرار گرفته که باعث نگرانی بسیاری از زنان هنرمند و سوزن دوز بلوچ شده است بطوری که در سال‌های اخیر بسیاری از افراد با سرمایه‌گذاری های کلان در این صنعت توانسته‌اند کنترل آن را بدست گرفته و حتی تلاش کنند که نام "بلوچی" را از پسوند "سوزن دوزی" حذف کنند.

با توجه به وضعیت اقتصادی و معیشتی سخت در بلوچستان؛ این افراد با کمترین هزینه، کارهای هنری اصیل سوزن دوزی بلوچی را از زنان بلوچ خریداری کرده و با فروش و سود چندین برابری، درآمد بسیار ناچیزی عاید زنان بلوچ می شود.

این هنر در طول قرن‌های متمادی دست به دست به زنان بلوچستان منتقل شده و با مشقت فراوانی بدست نسل امروزی رسیده است ولی نگرانی برخی از زنان سوزن دوز در بلوچستان این است که افرادی غیر از زنان منطقه وارد این کار شده‌اند و با تاریخ سازی جعلی سعی می‌کنند آن را با سوزن دوزی مناطقی غیر از بلوچستان معرفی کنند./حال وش
#زنان_هنرمند
#زنان_کارگر
#زن_زندگی_آزادی
#رفاه_امنیت_عدالت
@zan_j

❗️مستندی از زندگی و زمانه‌ی ایران درودی!
▪️کاری از آرته بکاس

از : آرت چنل
#زنان_هنرمند

#علیه_فقر_نابرابری_تبعیض
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

#زنان_هنرمند
https://bit.ly/2lOeszS

زنی که نیمی از صورتش در تشک فرو رفته، به حالتی جنینی روی تختی فلزی خوابیده است؛ زنی دیگر با پاهایی باز در حالی که دامنش به دور کمر جمع شده روی ملحفه‌های سفید دراز کشیده است. سومین زن، دختربچه‌‌ای مدرسه‌ای با پاهای لخت است که هنوز لباس فرم مدرسه به تن دارد و روی سطلی پلاستیکی چمباتمه زده است.پائولا ریگو این نقاشی سه‌لَته‌ی (Triptych) پرقدرت خود (۱۹۹۷-۱۹۹۸) را در پاسخ به همه‌پرسی سال ۱۹۹۸ در پرتغال خلق کرد. در این همه‌پرسی، دولت به دلیل مخالفت کلیسای کاتولیک و طرفداران «حق حیات» موفق به قانونی کردن سقط جنین نشد. ریگو طرفدار پروپاقرص «حق انتخاب» است و همیشه از همسران درمانده‌ی ماهی‌گیرانی صحبت می‌کند که وقتی در دهه‌ی ۱۹۶۰ با شوهرش در روستای اریسریا در پرتغال زندگی می‌کردند به خانه‌ی ایشان می‌آمدند. این زنان که پیش‌تر چند فرزند به دنیا آورده بودند، ملتمسانه مقداری پول طلب می‌کردند تا بتوانند در کوچه پس‌کوچه‌های تاریک جنین خود را سقط کنند. همین طور گاهی جنازه‌هایی شناور با شکم آماسیده مانند شکم گاو در بندر دیده می‌شد که قربانی سقط نادرست بودند....
@zan_j
👇

روز ۴ می ۱۹۲۹، آدری هپبورن* بازیگر و عضو گروه مقاومت هلند در بلژیک متولد شد. والدین او، یک بارونس و یک بانکدار، هر دو فاشیست بودند و شخصاً با هیتلر دیدار کرده بودند.
پس از اینکه پدرش آنها را رها کرد، او و مادرش به هلند نقل مکان کردند و وقتی نازی ها برادرش اتو ون لیمبورگ استیروم** را به تلافی اقداماتش در جبهه مقاومت اعدام کردند، دیدگاه مادرش تغییر کرد.

هپبورن از کودکی در رشته باله تحصیل کرده بود و در این دوره شروع به اجرای برنامه هایی برای جمع آوری کمک مالی برای جبهه مقاومت کرد. از این اجراها به عنوان zwarte avonden (عصرهای سیاه) یاد می شد زیرا برگزارکنندگان هنگام اجرا پنجره ها را سیاه می کردند تا از بیرون دیده نشوند.
هپبورن بخشی از سلول مقاومت دکتر هندریک ویسرت هوفت*** بود و به عنوان پیک کمک می کرد نسخه هایی از روزنامه ضد فاشیستی زیرزمینی این گروه پخش شود:«من آنها را در جوراب های پشمی ام و در کفش های چوبی ام جا ساز می کردم، سوار دوچرخه ام می شدم و تحویلشان می دادم.»
* Audrey Hepburn
#زنان_هنرمند_
#تاریخ
@TarTaKar
#روز_بازیگر
@zan_j

مریم کریمی از هنرمندان مشهور خاش ،سیستان بلوچستان درگذشت/

مریم کریمی از خردسالی از گره های کور سوزن،هنر و زیبایی خلق کر
جهانبانی از علاقه مندان به صنعت سوزندوزی در سفر به سیستان و بلوچستان شیفته هنر منحصر بفرد مریم و دیگر دختران منطقه شدند.
او افتخارات بسیار کشوری و بین المللی را از آن خود کرد اما باز هم مشقت های زیستی هنرمندانه او را رها نکرد،چندی پیش در نمایشگاه عیدانه شهرداری زاهدان او را دیدم که با چه رنجی از قلب بیمار و بی مهری ها می گفت.
اکنون تنها بازمانده آن دوران که به باور بسیاری دوران طلایی سوزن دوزی بلوچ است،زرخاتون عظیمی است.


#زنان_هنرمند_گمنامی که حاصل کارشان توسط واسطه ها خریداری و با قیمتهای گزاف در بازار به فروش می‌رسد .اما خود این هنرمندان زحمتکش کمترین دستمزد نصیبشان میشود .
@zan_j

موسیقی : رقص دایره


ارکستر ملی ایران به رهبری: #نزهت_امیری


#زنان_هنرمند
#موسیقی_زنان
#نان_کار_آزادی
@zan_j

به ایران درودی

پیش از تو
صورتگران
بسیار
از آمیزه‌ی برگ‌ها
آهوان برآوردند؛
یا در خطوطِ کوهپایه‌یی
رمه‌یی
که شبان‌اش در کج و کوجِ ابر و ستیغِ کوه
نهان است؛
یا به سیری و سادگی
در جنگلِ پُرنگارِ مه‌آلود
گوزنی را گرسنه
که ماغ می‌کشد.
تو خطوطِ شباهت را تصویر کن:
آه و آهن و آهکِ زنده
دود و دروغ و درد را. ــ
که خاموشی
تقوای ما نیست.



سکوتِ آب
می‌تواند خشکی باشد و فریادِ عطش؛
سکوتِ گندم
می‌تواند گرسنگی باشد و غریوِ پیروزمندِ قحط؛
همچنان که سکوتِ آفتاب
ظلمات است ــ
اما سکوتِ آدمی فقدانِ جهان و خداست:
غریو را
تصویر کن!

عصرِ مرا
در منحنی‌ تازیانه به نیش‌خطِ رنج؛
همسایه‌ی مرا
بیگانه با امید و خدا؛
و حرمتِ ما را
که به دینار و درم برکشیده‌اند و فروخته.

□

تمامی‌ِ الفاظِ جهان را در اختیار داشتیم و
آن نگفتیم
که به کار آید
چرا که تنها یک سخن
یک سخن در میانه نبود:
ــ آزادی!

ما نگفتیم
تو تصویرش کن!

۱۴ اسفندِ ۱۳۵۱
احمد شاملو
#زنان_هنرمند
@zan_j

#قمر_الملوک_وزیری، اولین #بانوی آوازه خوان ایران

قمرالملوک وزیری (تولد:۱۲۸۴ در قزوین ـ درگذشت: ۱۴مرداد ۱۳۳۸ در۵۴سالگی) اولین #خواننده_زن ایرانی بود که صدایش ضبط شد و بدون حجاب به روی صحنه رفت و معروفترین خواننده زن آوازهای سنتی ایران بود.
پدرش پیش از تولد او درگذشت و مادرش را نیز در ۱۸ماهگی ازدست داد و سرپرستی اش را مادر بزرگش خیرالنسا (افتخارالذاکرین) که روضه خوان حرم ناصرالدین شاه قاجار بود، به عهده گرفت. مادربزرگ گاه او را با خود به روضه خوانی می برد. قمر از همان کودکی مرثیه های سوگواری را پیش خود واگویه می کرد و در تنهایی آنها را می خواند. از همان کودکی شوق خوانندگی در دلش شکفت و وقتی اندکی بزرگتر شد از مادربزرگش خواست که او را به یک معلم آواز بسپارد تا نزد او تمرین خوانندگی کند. مادربزرگ ابتدا نپذیرفت زیرا در آن دوره خوانندگی زن رسم نبود و مردم این کار را ناپسند می دانستند.
اصرار قمر باعث شد که مادر بزرگ بپذیرد ...


#زنان_هنرمند
🔻‍ وصیتنامه قمرالملوک وزیری - 1338

من مرده ام اما خاطرات حیات هنری ام نمرده. وقتی که تو، این دردِ دل های مرا میخوانی، من زیر خروارها خاک سرد و سیاه خفته ام. دیگر از حنجره خشکم صوتی بر نمی‌ خیزد و دنیایم تاریک و خاموش است، اما روحم عظمتش را از دست نداده و هنرم را بنده زور و زر و خیانت نکردم. مطمئنم کسی بعد از مرگم، از من بدگویی نمی کند.

من هیچ ثروتی ندارم، اما دل های یتیمانی را دارم که بخاطر مرگم از غم مالامال میشوند. چشمهائی را دارم که در فقدانم اشک می ریزند. همان‌ هائی که با پولم پرورش یافتند، شوهر کردند، داماد شدند و به جای اینکه جایشان در مراکز فساد و زندان باشد، انسانهای خوشبختی هستند. بعضی‌ها می گفتند: ما باید هر چه بیشتر پول بگیریم تا مثل قمر نشویم.

نمی‌دانند که کنسرتهایم با آن چنان استقبالی روبرو میشد که مردم از در و دیوارش بالا می‌رفتند و بلیط ها را به 10 برابر قیمت می‌خریدند. اما تمام آنچه را که میگرفتم به موسسات خیریه و دارالایتام می‌بخشیدم که برایم لذتی وصف نشدنی داشت.

شبی نزدیک خانه ام مردی را دیدم که به دیوار تکیه داده و چشمانش پر اشک است. گفتم مرا می شناسی ؟
اشک هایش را پنهان کرد و گفت: کیست که تو را نشناسد !
با زحمت و اصرار وادارش کردم درد دلش را بگوید.
گفت: زنم دو قلو زائیده، یکی مرده و حالا پس از خاکسپاری طفل، بخاطر بی پولی روی رفتن به خانه را ندارم. با سماجت راضی اش کردم تا مرا بخانه اش ببرد.

اطاقی نمناک که زیلوی پاره و رختخوابی پاره‌تر و نور شمعی که پت پت میکرد، تزئینات خانه اش بود. زن بی حال بود و طفل‌بیگناه سینه خشک مادرش را می‌مکید. دلم آنقدر به درد آمد که وصف‌نشدنی بود. پول دادم و مرد را راهی کردم چند پرس چلوکباب، تخم‌ مرغ، شیر، خرما و اقلام دیگر بخرد. طفل را تروخشک و قنداق پاره را عوض کردم و تمام دستمزد آن شبم را لای قنداق طفل گذاشتم.

شبی دیگر که از کنسرت بخانه برمی‌گشتم تا درشکه چی لاله زار مرا بخانه ببرد. درشکه ‌چی مرا نشناخت و زبان شکوه از وضع ناگوارش کرد. گفت: فردا عروسی پسرم است، شرمنده رویش که نمی توانم جشن مفصلی برایش بگیرم.

فردایش با پرس و جوی فراوان بدون اینکه درشکه‌چی بوئی ببرد، آدرس منزلش را یافتم و کلیه اقلام و امکانات را برایش فراهم و خانه اش را چراغانی کردم و در مجلس عروسی با افتخار خواندم‌، شوقی که آن لحظه در چهره آن مرد دیدم، بالاترین شادی و افتخار برایم بود و احساس عظمت کردم. انگار فرشتگان و ارواح مقدس زیر گوشم زمزمه میکردند: قمر تو بهتری زن دنیائی.

ای بد خواهان بدانید که قمر با افتخار و بزرگی، باهنر زیست. امروز که زیر خروارها خاک خفته ام، نه دلی را شکسته ام و نه کسی از من کینه به دل دارد. می‌ دانم دلهای عاشقان هنرم در غمم شکسته. ما رفتیم، اما شما که این هنر ملی و فاخر را به مادیات می‌ فروشید و آلوده می کنید و نقطه روشنی در زندگی ندارید، گناهتان نابخشودنی است.
#زنان_مشروطه
#هنر_پیشرو
@zan_j

۶ جولای ۱۹۰۷ فریدا کالو نقاش، سوسیالیست و یکی از بزرگترین هنرمندان مکزیکی در کویوآکان در شهر مکزیکو‌سیتی بدنیا آمد.

⚡️نقاشی‌های فریدا بازتابی از تجارب و زندگی شخصی او هستند. وی در نقاشی‌هایش تأکید زیادی بر رنج و همچنین #زندگی_خشن_زنان دارد. شیفتگی و کشش او به #مسائل_زنانه و روش صریح و صادقانه‌ای که به وسیلهٔ آن، این شیفتگی را در نقاشی‌هایش نشان می‌داد، باعث شده‌است بعضی صاحب‌نظران او را به عنوان یکی از فمینیستهای قرن بیستم برشمردند.

♦️ پیکاسو در تنها نامه‌اش به دیه‌گو می‌نویسد:
"نه در آیین، نه من و نه تو، هیچ‌کدام در مرتبه‌ای نیستیم که بتوانیم یک سر بکشیم، آن‌گونه که فریدا می‌کشد."

فریدا کالو در ۱۳ ژوئیهٔ ۱۹۵۴ به دلیل انسداد جریان خون درگذشت. خاکستر او هم‌اکنون درون کوزه‌ای در خانهٔ قدیمی اوست که حالا تبدیل به «موزهٔ فریدا کالو» شده‌است.
#زنان_هنرمند_پیشرو

@zan_j

#رحموک_نصرتی، پیشکسوت موسیقی سیستان و بلوچستان درگذشت
(صدای لالایی ایران)
🥀


رحموک نصرتی، از خوانندگان استان سیستان و بلوچستان و از پیشکسوتان موسیقی نواحی جنوب ایران درگذشت.نصرتی که به صدای لالایی ایران مشهور شده بود، صبح دیروز یک‌شنبه ۱۶ خرداد در سن ۹۰ سالگی درگذشت.

رحموک نصرتی، دوم اردیبهشت سال ۱۳۱۰ متولد شد. او اهل شهرستان فنوج و یکی از خوانندگان استان سیستان و بلوچستان و از نسل میراث‌بانان موسیقی نواحی جنوب بود.

این پیشکسوت موسیقی در سال ١٣٨۴ در دومین جشنواره بومی زنان مناطق و نواحی ایران حضور داشت. تخصص اصلی او خواندن لالایی‌ها و "زهیروک‌خوانی" بود.

رحموک نصرتی، مدرک درجه یک هنری داشت و از اعضای موسسه هنرمندان پیشکسوت بود.
#زنان_هنرمند
#صدای_زنان خاموش شدنی نیست
@zan_j

#سیمین_اسودی،شاعر روشندل توسط پلیس امنیت اسلامشهر تهدید شد

امروز چهارشنبه پنجم خرداد ماه شخصی که خودش را جودی معرفی کرد از پلیس امنیت با خانم سیمین اسودی تماس گرفته و ضمن تهدید، وی را به این ستاد امنیتی احضار کرد.
سکینه اسودی معروف به سیمین اسودی شاعر نابینا، مترجم و دانشجوی کارشناسی ارشد رشته ادبیات است.
#علیه_تهدید_سرکوب
#زنان_هنرمند_فعال_اجتماعی

@zan_j