🔺 تجربههایی از
#زایمان: اتاق درد یا اتاق وحشت؟
✍ ماهرخ_غلامحسینپور
غالب زنانی که راهی اتاق
زایمان یک بیمارستان دولتی میشوند، از برخوردهای تحقیرآمیز، کلمات نامهربان و رفتارهای غیرهمدلانه تیم مستقر در اتاق
زایمان گله میکنند.
به جز خستگی ناشی از پروسه
زایمان و درد کشیدنهای ممتد که به اندازه کافی میتواند کلافه کننده باشد، آنها با یک حس بد دیگر هم مواجهند؛ با حسی که بعد از شنیدن این جملات به آنها دست میدهد:
– پاتو باز کن! برای شوهرت که بلد بودی پاتو باز کنی …
– خفه شو! به جای جیغ زدن، زور بزن …
– زر نزن سرم رفت …
یا:
– وقتی در حال تفریح بودی باید فکر این لحظه رو هم میکردی …
– مرض …
یا:
– قاتل بچه خودت میشی آخرش. زور بزن اگه تا حالا نمرده باشه …
– همهتون بی عار هستید. یادتون میره …. سال دیگه بازم اینجا مهمون مایید …
اینها و بیش از اینها بخشی از جملههایی هستند که هر شش مادر مصاحبه شده در این گزارش، دستکم یک بار تجربه شنیدن آن را در جریان پروسه
زایمان در یک بیمارستان دولتی داشتهاند.
در اغلب بیمارستانهای تخصصی زنان، مادران باید سه مرحله مشخص را برای
زایمان کودکشان طی کنند:
معاینه اولیه در اتاق معاینه برای تایید اینکه مشخص شود آیا زمان
زایمان آنها فرا رسیده است.
اتاق لیبر یا اتاق درد که در آنجا مادر دورههای دردناک انقباض و انبساط دهانه رحم را طی میکند و بعد از باز شدن دهانه رحم به مرحله نهایی یا اتاق
زایمان منتقل میشود.
و در نهایت در برخی بیمارستانهای مجهز، اتاق دیگری برای پس از
زایمان تعبیه شده که به آن اتاق «پست پارتوم» میگویند و در آن به مراقبتهای بعد از
زایمان و آموزش مادران میپردازند.
سمانه، اولین مادری است که گزارشگر در یک سایت مربوط به مادران جدید با او آشنا شده است. او یک دختر چهار ماهه دارد و در بیمارستان دولتی فیروزآبادی تهران فرزندش را به دنیا آورده است.
او میگوید در جریان زایمانش بدترین تجربه ممکن را گذرانده: زنانی که به حال خودشان رها شده بودند تا با جیغهای ممتد بغل گوش هم، درد بکشند و یک ماما و یک پزشک متخصص تنها در آخرین دقایق
زایمان بالای سرشان حاضر میشده و بین تعداد زیادی زن زائو رفت و آمد میکردهاند.
سمانه میگوید: «تنها چیزی که به خاطرم مانده صدای فحاشی پرستارهاست. برای حرف زدن با همدیگر از این سر اتاق به آن سر اتاق جیغ و هوار میکشیدند تا صدایشان بین صدای زائوها به هم برسد. به نظر میرسید نه آموزشی برای همدلی دیدهاند، نه تجربهای برای کاهش درد و آلام مادر دارند. آنجا به لحاظ روانی یک اتاق ایمن نبود.»
دکتر مریم قمیزاد، متخصص زنان و
زایمان میگوید در بیمارستانهای دولتی و بیمارستانهای شهرستان به ندرت میتوان اتاق ال.دی.آر یا اتاق خصوصی برای
زایمان پیدا کرد.
و البته این امر به منزله آن نیست که محیط همه بیمارستانهای خصوصی در حد استانداردهای بین المللی عمل میکنند: «در بیمارستانهای خصوصی هم همان برخوردهای ناشیانه و تحقیرآمیز وجود دارد اما به مراتب کمتر است، چون آنها برای جلب مشتری بیشتر مراعات میکنند.»
@zan_j