زن و جامعه (زن کارگر)

#سرود
اعتصاب کارگران ساردین سال ۱۹۲۴ و ۱۹۰۵ هم دوره با انقلاب ۱۹۰۵ روسیه و سلسله اعتصاب های کارگران برای به دست آوردن دستمزد بیشتر و کم کردن ساعت های کار به هشت ساعت است. اعتصاب زنان کارگر کارخانه ساردین از بزرگترین اعتصاب های تاریخ فرانسه است.

از سرودوترانه
#دستمزد
#جنبش_کارگری
#رفاه_عدالت_اجتماعی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

@zan_j

ششمین روز
اعتصاب کارگران گروه ملی-صنعتی فولاد اهواز همچنان ادامه دارد
امروز پنجشنبه ۷ دی‌ماه، کارگران گروه ملی-صنعتی فولاد اهواز برای ششمین روز متوالی در اعتصاب به سر می‌برند و شعار می‌دهند : «بانک ملی حیا کن/ گروه ملی رو رها کن».

خروج «گروه ملی صنعتی فولاد» از مالکیت «بانک ملی» و خلع مدیریت برگمارده‌ی این بانک بر فولاد، رفع ممنوعیت ورود به شرکت کارگران تعلیق‌شده و بازگشت به کار کارگران اخراجی، همسان‌سازی دستمزدها برابر دریافتی کارگران شرکت‌های فولادی همجوار، اجرای کامل و فوری طبقه‌بندی مشاغل، قراردادی‌شدن کلیه‌ی کارگران شفق و مشارکت کارگران در امر مدیریت شرکت اصلی‌ترین خواست‌های کارگران اعتصابی فولاد اهواز است.
#اعتصاب_اعتراض
#گروه_ملی_فولاد
#جنبش_کارگری
#اعتراضات_صنفی
#علیه_اخراج
#طبقه‌بندی_مشاغل
#مبارزه‌ی_طبقاتی

#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد

@zan_j

ظهر سه‌شنبه ۱۴ آذر ۱۴۰۲ شریفه محمدی از چهره های شناخته شده  در گیلان ،از فعالین خوش نام #جنبش_زنان و #جنبش_کارگری توسط مامورین وزارت اطلاعات در منزل خود بازداشت شد .

#Sharifemohammadi




#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
#کارگر_زندانی_آزاد_باید_گردد

@zan_j

ظهر امروز سه‌شنبه ۱۴ آذر ۱۴۰۲ شریفه محمدی از چهره های شناخته شده  در گیلان ،از فعالین خوش نام #جنبش_زنان و #جنبش_کارگری توسط مامورین وزارت اطلاعات در منزل خود بازداشت شد .

#شریفه_محمدی فعال_کارگری آزاد باید گردد
#Sharifemohammadi

#زن_زندگی_آزادی
#رفاه_عدالت_اجتماعی
@zan_j

#شریفه_محمدی از فعالین کارگری گیلان بازداشت شد.

ظهر امروز سه‌شنبه ۱۴ آذر ۱۴۰۲ شریفه محمدی از چهره های شناخته شده در گیلان ،از فعالین خوش نام #جنبش_زنان و #جنبش_کارگری توسط مامورین وزارت اطلاعات در منزل خود، ربوده شده است. طبق اطلاعات رسیده بعضی از وسایل شخصی او از جمله گوشی موبایل، در دست مامورین اداره اطلاعات می باشد. کمیته هماهنگی برای کمک به ايجاد تشکل های کارگری، بازداشت این فعال کارگری را شدیدا محکوم کرده و خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط ایشان می باشد.

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری

از دلایل بازداشت این فعال کارگری هنوز خبری در دست نیست.
#شریفه_محمدی
#فعال_کارگری_آزاد_باید_گردد
#Sharifemohammadi
@zan_j

ریحانه انصاری‌نژاد، فعال کارگری شریف و باسابقه که روز دوشنبه پانزدهم آبان هزاروچهارصدودو برای تحمل حکم چهارسال حبس تعزیری صادرشده توسط قاضی دادگاه نظام سرمایه‌داری، ابوالقاسم صلواتی، به زندان اوین مراجعه کرده بود، در همان بدو ورود با ناسازگاری ‌و اعمال محدودیت مسئولان زندان مواجه شد؛ زندانبانان بسیاری از لوازم ضروری، لباس‌ها و پتویی که او همراه داشت را نپذیرفتند و آنها را به همراهان ریحانه پس دادند! مسئولان زندان اوین نه تنها از پذیرفتن وسایل و حتی پتوهای این کارگر زندانی سر باز زدند، بلکه به وظیفه‌ی ذاتی خودشان مبنی بر تحویل دادن پتوی تمیز، ملحفه و روبالشی به او نیز شانه خالی کردند و در نهایت دیگر زندانیان و همبندان ریحانه به او پتو و ملحفه دادند؛ گویا سیستم قضایی-امنیتی جز بازداشت و ارعاب و سرکوب، هیچ وظیفه‌ی دیگری برای خود قائل نیست و سازمان زندان‌ها بودجه‌ و امکانات خود را تنها صرف فشار و اخلال در آرامش و آسایش زندانیان می‌کند. همچنین با گذشت حدود یک‌هفته از انتقال ریحانه انصاری‌‌نژاد به زندان اوین و با وجود تحویل درخواست کتبی برای اختصاص کارت تلفن، هنوز به او کارت تلفن نداده‌اند و ریحانه مجبور است از کارت تلفن دیگر زندانیان استفاده کند. سیستم عریض و طویل قضایی و سازمان زندان‌ها وظیفه‌ دارند تا شرایط و ملزومات یک زندگی انسانی را برای زندانیان فراهم کنند و برای این کار بودجه‌های کلانی نیز دریافت می‌کنند،؛اکنون این پرسش باقی می‌ماند که با عدم اختصاص امکانات ابتدایی به زندانیان، بودجه‌های مربوطه کجا می‌رود!؟ ریحانه انصاری نژاد و تمام فعالان کارگر ی و اجتماعی در بند را آزاد کنید، جای این انسان‌های شریف و متعهد در زندان نیست./همچراغ

#ریحانه_انصاری_نژاد #جنبش_کارگری #زندان_اوین
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

تجمعات اعتراضی بازنشستگان تامین اجتماعی و فولاد در شهرهای کرماشان، اصفهان، تهران، اهواز و شوش ادامه دارد
آنها در اعتراض به نامساعد بودن وضعیت معیشتی و عدم تحقق مطالباتشان دست به اعتراض زده اند.



#فقر_ستم_بیکاری نتیجه چهل سال حکومت جمهوری اسلامی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
#زن_زندگی_آزادی
#جنبش_کارگری
@zan_j

▫️ «چهره‌ی عریان زن عرب»
▫️ به‌بهانه‌ی مرگ نوال سعداوی

نوشته‌ی: شکیبا عسگرپور

🔸 متن پیش‌رو بیش از آن‌که سعی در پرداخت به کارنامه‌ی درخشان نوال السعداوی، پزشک، نویسنده و فمینیستی قدرتمند در تابوشکنی‌ها بر سر مسئله‌ی زن و جنسیت در جامعه‌ی مصر داشته باشد، خواهان نقد بی‌چون و چرای ابعاد سیاسی زندگی سعداوی در بازه بهار عربی ۲۰۱۱ و روزهای پسا کودتای ۳۰ ژوئن ۲۰۱۳ است. سعداوی، صدای رسای فریاد برابری و مقابله با ارتجاع بود، اما چنین کارنامه‌ای به معنای آن نیست که او تنها سوژه‌ی سیاسی رادیکال در فضای مبارزاتی مصر بوده است. در واقعیت امر، با گذار از دهمین سال انقلاب مصر و با اتکا بر مرور بیانیه‌های صریح فعالان سوسیالیست‌ حاضر در آن، می‌توان با دست بازتری به بررسی علل ناکامی‌های سیاسی، جهت‌گیری‌های شتاب‌زده و فقدان تحلیلی کارآمد از پیوند زنجیره‌وار سلسله اعتراضات و اعتصابات زنان و مردان کارگر و نقش آن در انقلاب ۲۰۱۱ مصر پرداخت. چرا که اهرم پیش‌بَرنده‌ی روشنگری، جز با نقد بی‌واسطه‌ی علل عقب‌نشینی نیروهای چپ، آن هم در بزنگاه‌های تاریخیْ میسر نخواهد شد و بدین‌ترتیب، ساخت آلترناتیو رهایی‌بخشِ اتحاد مبارزاتی زنان فمینیست منطقه را در هاله‌ای از تمجیدها و چشم‌پوشانی‌ها محصور نگاه نخواهد داشت.

🔸 اگر کرونولوژی بیش از ۵۰ اثر تالیفی سعداوی، پیرامون دامنه‌ی تبعات ارتجاع مذهبی علیه جان، معیشت و حق بر بدن زنان را در یک‌سو بگذاریم، می‌توانیم کارنامه‌ی فعالیتی او را در سه گزاره‌ی ورود به مذهب، جنسیت و سیاستْ مورد بررسی قرار دهیم.

🔸 سعداوی در طول حیات خود، به‌صورت پیوسته علیه مذهب و آپارتاید جنسیتی علیه زنانْ دست به تالیف آثار گوناگون زد، از کشور رانده شد و با خطر مرگی هر روزه زندگی کرد. از این روست که نمی‌توان تلاش‌های وی جهت پایان‌دادن به مثله‌سازی اندام جنسی زنان (ختنه کودکان دختر) را تنها در حوزه‌ی جنسیت بررسی کرد. شاید تجسد عینی این فعالیت‌ها در کتاب‌های «زن و سکس» و یا «خاطرات یک زن پزشک» جای گرفته باشند. او که هرگز لبخند بر لب مادر و داغِ مثله‌سازی خود در شش سالگی را از خاطر نبرد، با تجمیع مشاهداتش در قالب پزشک و بررسی سیطره‌ی قوانین و سنت‌های جنسیت‌زده علیه کودکان دختر و زنان، همواره مورد غضب، تهدید و شکایات رسمی نهاد مذهبی الازهر قرار داشت. درج‌شدن نام سعداوی در فهرست کسانی‌که می‌بایست از سوی اسلامگرایان تندرو ترور می‌شدند هم، مانع از آن نشد که او مبارزه علیه «بنیادگرایی اسلامی» را رها کند. به باور سعداوی، مذهب ابزاری در دست قدرتمندان و نهادی در خدمت طبقات حاکم برای ممانعت و بی‌اثر ساختن کوشش‌های روشنفکران در جوامع سنتی بوده است. در این بین تاسیس «اتحادیه‌ی همبستگی زنان عرب» و «اتحادیه‌ی عربی حقوق‌بشر» در راستای اعتقاد وی به ایجاد جنبش رهایی‌بخش فراطبقاتی زنان بازمی‌گشت. برای ایجاد مخرج مشترک مطالباتی با محوریت فراطبقاتی نیز، دو گزاره‌ی «مذهب» (و قوانین جنسیت‌زده‌ی برآمده از آن) و «حجاب اجباری» مورد تاکید سعداوی بود، که زیر سایه‌ی تهدیدهای روزمره‌ی اسلامگرایان به بسط آن می‌پرداخت...

🔹متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-26G

#شکیبا_عسگرپور #نوال_سعداوی
#فمینیسم #مبارزه_طبقاتی #جنبش_کارگری #جنبش_زنان
از :naghd_com

#تهران - توضیحات یک معلم از آنچه که در تجمع معلمان در این شهر گذشت

پنج شنبه ۲۶ خرداد ۱۴۰۱ - تجمع سراسری معلمان

معلمان با وجود جو بسیار شدید امنیتی به سمت محل تجمع رفته و آنجا با رفتار وحشیانه ماموران امنیتی و نیروی سرکوب برای متفرق شدن مواجه شده اند.
#جنبش_معلمان
#جنبش_کارگری
#اتحاد_همبستگی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

@zan_j

ده روز از بازداشت ریحانه انصاری‌نژاد می‌گذرد و وضعیت بازداشت موقت او همچنان بلاتکلیف است. این در حالی است که به وکیل نیز اجازه‌ی ثبت وکالت داده نمی‌شود تا به صورت رسمی بتواند وضعیت او را پیگیری نماید. ریحانه انصاری‌نژاد مدافع منافع کارگران بوده و هیچ جرمی مرتکب نشده، او را آزاد کنید.

#ریحانه_انصاری #ریحانه_انصاری_نژاد #جنبش_کارگری #آزادش_کنید

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
@khamahangy

▫️ اول ماه مه: تولد یک روز تعطیل

به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر🍃

نوشته‌ی: اریک هابسبام
ترجمه‌ی: حسن مرتضوی

28 آوریل 2022

🔸 مایکل ایگناتیف در مقاله‌ای درباره‌ی عید پاک در آبزرور در سال 1990 چنین نوشته که «جوامع سکولار هرگز در ارائه‌ی جایگزین برای مناسک مذهبی موفق نبوده‌اند.» او خاطرنشان کرد که انقلاب فرانسه «شاید رعایا را به شهروند تبدیل کرده باشد، ممکن است شعار آزادی، برابری و برادری را در نعل درگاه هر مدرسه حک کرده و صومعه‌ها را به تاراج برده باشد، اما جز چهاردهم ژوئیه هرگز خدشه‌ای بر تقویم قدیم مسیحی نزد.» موضوع کنونی من شاید تنها صدمه‌ی انکارناپذیر جنبشی سکولار به تقویم مسیحی یا هر تقویم رسمی دیگری باشد، روزی تعطیل که نه در یک یا دو کشور، بلکه در سال 1990 رسماً در 107 کشور برقرار شد. به‌علاوه، این روز مناسبتی است که نه با قدرت دولت‌ها یا فاتحان، بلکه توسط جنبشی کاملاً غیررسمی از مردان و زنان فقیر برقرار شده است. من از روز مه (May day) سخن می‌گویم، یا دقیق‌تر از روز اول ماه مه، جشنواره‌ی بین‌المللی جنبش طبقه‌ی کارگر که صدمین سالگرد آن باید در 1990 برگزار می‌شد، چرا که این روز در 1890 افتتاح شده است.

🔸 آن‌چه در واقع، اول ماه مه را ساخت، دقیقاً انتخابِ نماد بود و نه عقل عملی. عملِ متوقف کردن نمادین کار بود که اول ماه مه را به چیزی بیش از تظاهرات یا حتی مراسم بزرگداشت تبدیل کرد. در کشورها یا شهرهایی که احزاب، حتی علیه اتحادیه‌های مردد، بر اعتصاب نمادین پافشاری می‌کردند، اول ماه مه واقعاً به بخش مرکزی زندگی طبقه‌ی کارگر و هویت کارگری تبدیل شد، هرچند در بریتانیا، به‌‌رغم شروعی درخشان، هرگز واقعاً چنین نشد. زیرا خودداری از کارکردن در یک روز کاری، هم تصدیق قدرتِ طبقه‌ی کارگر ــ که در واقع، تصدیق اصیل این قدرت ــ بود و هم جوهره‌ی آزادی یعنی نپذیرفتن اجبار کار و عرق جبین. این در واقع، انتخاب حضور در جمع خانواده و دوستان بود. بنابراین، هم حرکتی به نشانه‌ی تصدیق طبقاتی و مبارزه‌ی طبقاتی محسوب می‌شد و هم تعطیلات: نوعی پیش‌پرده برای زندگی خوبی که بعد از رهایی از کار فرا می‌رسد. و البته در شرایط سال 1890 جشن پیروزی نیز بود، همچون دور افتخار برنده‌ای پیرامون استادیوم. در چنین شرایطی اول ماه مه سرشار از احساسات و امید بود.

🔸 برخلاف سیاست، که در آن روزها «کار مردان» بود، تعطیلات شامل زنان و کودکان نیز می‌شد. هم منابع بصری و هم منابع ادبی حضور و مشارکت زنان در اول ماه مه را از همان آغاز نشان می‌دهد. چیزی که آن را به نمایش طبقاتی واقعی تبدیل کرد، و اتفاقاً، مانند اسپانیا، به طور فزاینده‌ای کارگرانی را که از نظر سیاسی با سوسیالیست‌ها ارتباط نداشتند، جذب کرد، دقیقاً این بود که این روز به مردان محدود نبود، بلکه به خانواده‌ها تعلق داشت. زنانی که خودشان مستقیماً به عنوان کارگر مزدبگیر در بازار کار نبودند، یعنی اکثریت زنان متاهل طبقه‌ی کارگر در تعدادی از کشورها، علناً به‌واسطه‌ی اول ماه مه با جنبش و طبقه یکسان گرفته می‌شدند. اگر زندگی شغلی کار مزدی عمدتاً به مردان تعلق داشت، امتناع از کارکردن برای یک روزْ سن و جنس را در طبقه‌ی کارگر متحد کرد.

🔸 اگر اول ماه مه چیزی بیش از یک روز تعطیل نیست، روزی ــ به نقل از یک آگهی فرانسوی ــ که نیازی به مصرف قرص آرام‌بخش خاصی ندارید چرا که مجبور نیستید کار کنید، باز هم روز تعطیلی است خاص. شاید دیگر، عبارت غرورآفرینِ «روز تعطیلی خارج از همه‌ی تقویم‌ها» نباشد، چرا که این تعطیلی در اروپا به همه‌‌ی تقویم‌ها وارد شده است. در واقع، بیش از هر روز دیگری، به جز 25 دسامبر و اول ژانویه، کارکردن کنار گذاشته می‌شود، و از سایر رقبای مذهبی خود بسیار فاصله گرفته است. اما این روز تعطیل از پایین جامعه سر برآورد. این روز تعطیل را خودِ کارگران گم‌نامی شکل دادند که از طریق آن، خودشان را در سراسر خطوط شغلی، زبان و حتی ملیت به عنوان یک طبقه‌ی واحد تشخیص دادند و به اختیار خود سالی یک‌بار تصمیم می‌گیرند کار نکنند و از اجبار اخلاقی، سیاسی و اقتصادی به کارکردن سر باز می‌زنند. همان‌طور که ویکتور آدلر در سال 1893 بیان کرد: «این معنای تعطیلات ماه مه، دست‌‌کشیدن از کار، است که دشمنانمان از آن می‌ترسند. این چیزی است که آن‌ها احساس می‌کنند انقلابی است.»


🔹متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:‏

https://wp.me/p9vUft-2WU

#روز_جهانی_کارگر #اول_ماه_مه
#اریک_هابسباوم #حسن_مرتضوی
#مبارزه_طبقاتی #جنبش_کارگری

#نان_کار_آزادی
#شادی_رفاه_آبادی

خاستگاه جنبش محیط زیستی و طرحِ مسائل مرتبط با آن از جانب مارکس

سخنرانی:
فریبرز رئیس‌ دانا در سمینار 《جنبش کارگری و محیط زیست》، پائیز ۱۳۹۲



#جنبش_کارگری
#محیط_زیست
#اقتصاد_سیاسی #دفاع_از_محیط_زیست #تغییرات_اقلیمی
#زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی
#قیام_تشنگان
@zan_j

معرفی #فیلم
"نمک زمین"
Salt of the Earth
کارگردان : هربرت بیبرمن

فیلم در سال ۱۹۵۴ و بر مبنای واقعیات ۱۹۵۱ ساخته شده، و مبارزه کارگران به شدت استثمارشده‌ی مکزیکی-آمریکایی و خانواده‌هایشان را در یک معدن روی در نیومکزیکو تصویر می‌کند. کارگران مکزیکی خواستار برابری با کارگران سفید، و شرایط امن ترِ کار هستند، و می‌خواهند با احترام با آنها رفتار شود.

زن‌ها از کوتاهی مکرر اتحادیه.ی مردسالار در پافشاری بر مسائلی مانند بهداشت و آب لوله کشی در منازل سازمانی که در آن زندگی می کردند نگران هستند. زمانی که کارگران برای خواسته.هایشان اعتصاب می کنند و تحت فانون تفت-هارتلی از تشکیل صف اعتصاب منع می وند، زنان صف اعتصاب را در دست می‌گیرند (و در ضمن، در مخالفت زیادی از جانب مردان غلبه می کنند). مردان باید از بچه‌ها نگهداری کنند و تنها از راهی دشوار به اهمیت آب جاری و بهداشت برای یک زندگی روزانه ی مناسب پی می‌برند. برابری جنسیتی و آگاهی فمنیستی به عنوان سلاح مهمی در مبارزه‌ی طبقاتی پدیدار می‌شود...

https://www.youtube.com/watch?v=n3VPWmqaOb4

@zan_j
#جنبش_زنان
#جنبش_کارگری
#اتحاد_همبستگی_طبقاتی_رمز پیروزی

🔸 جنبش خودآگاه و آگاه کارگران هفت‌تپه

▫️ پیروزی جنبش کارگران هفت‌تپه، تنیده در جنش کارگری و دیگر جنبش‌های طبقاتی و اجتماعی، در دست‌یابی به یکی از هدف‌های خود، همانا روبیدن و برون راندن دارودسته‌ی سرمایه‌داران ستمگر، دزد و چپاولگر و استثمارگر، و خلع ید از بخش خصوصی، گامی بزرگ است؛ گامی بزرگ در ژرفا بخشیدن به خودآگاهی این جنبش و گسترانیدن و نهادین کردن آگاهی نقادانه‌ی ضدسرمایه‌دارانه در این جنبش و در جنبش کارگری و طبقاتی بطور اعم.

▫️ جنبش کارگران هفت تپه خودآگاه بود و هست: آگاه به ریشه‌های خود، به موقعیت اجتماعی و اقتصادی عینی خود، به ظرفیت‌های عینی و ذهنی خود و به پیوندهای اجتناب‌ناپذیر خود با همه‌ی کشاکش‌های سیاسی و اجتماعی و ترفندهای بازیگران آن‌ها، در قدرت و به‌سوی قدرت. جنبش کارگران هفت‌تپه آگاهانه بود، در هر گام آگاهانه‌تر شد و می‌شود.

▫️ جنبش کارگران هفت‌تپه بهترین نمونه‌ی تنیدگی ایدئولوژی و ایدئولوژی‌ها در مبارزه و کردار اجتماعی، بهترین نمونه‌ برای تلاش‌های نهادین شدن آگاهی انتقادی در مبارزه و گفتار و کردار مبارزاتی و آشکارترین نمود و نماد انکار دیوارهای عبورناپذیر بین جنبش به‌اصطلاح «خودبخودیِ» فاقد اندیشه و آگاهی به‌اصطلاح «انقلابی» است.

▫️ جنبش کارگران هفت‌تپه، گامی پیروزمندانه‌ و واقعی‌ را در متن و بطن یک جنبش واقعی جشن می‌گیرد. کارگران هفت‌تپه و نمایندگان پیشرو و برجسته‌ی آن‌ها آخرین کسانی هستند که نسبت به جایگاه این پیروزی در فرآیند مبارزه‌ی دیروز و امروز و فردایشان دچار توهم باشند یا بشوند. خودآگاهی و آگاهی آن‌ها نیرومندترین سلاح علیه چنین توهمی است.

▫️ متوهمان و نومیدان و ناصحان حاشیه‌نشین، کسانی هستند که دیروز شعار «شورا» را به سخره می‌گرفتند و امروز از این که جنبش کارگران هفت‌تپه موفق به برقراری «دیکتاتوری پرولتاریا» در هفت‌تپه نشده است، افسرده‌اند و با سرزنش کردن این جنبش، آوار هذیان‌های خیالپردازانه‌ی خود را بر سر کارگران خوشحال و پیروزمند هفت‌تپه فرومی‌ریزند.

#هفت_تپه #جنبش_کارگری #شورا
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه

🆔 @edalatxah

🔹 نوشته‌های دریافتی 🔹

▫️ «چهره‌ی عریان زن عرب»
▫️ به‌بهانه‌ی مرگ نوال سعداوی

نوشته‌ی: شکیبا عسگرپور

3 آوریل 2021

🔸 متن پیش‌رو بیش از آن‌که سعی در پرداخت به کارنامه‌ی درخشان نوال السعداوی، پزشک، نویسنده و فمینیستی قدرتمند در تابوشکنی‌ها بر سر مسئله‌ی زن و جنسیت در جامعه‌ی مصر داشته باشد، خواهان نقد بی‌چون و چرای ابعاد سیاسی زندگی سعداوی در بازه بهار عربی ۲۰۱۱ و روزهای پسا کودتای ۳۰ ژوئن ۲۰۱۳ است. سعداوی، صدای رسای فریاد برابری و مقابله با ارتجاع بود، اما چنین کارنامه‌ای به معنای آن نیست که او تنها سوژه‌ی سیاسی رادیکال در فضای مبارزاتی مصر بوده است. در واقعیت امر، با گذار از دهمین سال انقلاب مصر و با اتکا بر مرور بیانیه‌های صریح فعالان سوسیالیست‌ حاضر در آن، می‌توان با دست بازتری به بررسی علل ناکامی‌های سیاسی، جهت‌گیری‌های شتاب‌زده و فقدان تحلیلی کارآمد از پیوند زنجیره‌وار سلسله اعتراضات و اعتصابات زنان و مردان کارگر و نقش آن در انقلاب ۲۰۱۱ مصر پرداخت. چرا که اهرم پیش‌بَرنده‌ی روشنگری، جز با نقد بی‌واسطه‌ی علل عقب‌نشینی نیروهای چپ، آن هم در بزنگاه‌های تاریخیْ میسر نخواهد شد و بدین‌ترتیب، ساخت آلترناتیو رهایی‌بخشِ اتحاد مبارزاتی زنان فمینیست منطقه را در هاله‌ای از تمجیدها و چشم‌پوشانی‌ها محصور نگاه نخواهد داشت.

🔸 اگر کرونولوژی بیش از ۵۰ اثر تالیفی سعداوی، پیرامون دامنه‌ی تبعات ارتجاع مذهبی علیه جان، معیشت و حق بر بدن زنان را در یک‌سو بگذاریم، می‌توانیم کارنامه‌ی فعالیتی او را در سه گزاره‌ی ورود به مذهب، جنسیت و سیاستْ مورد بررسی قرار دهیم.

🔸 سعداوی در طول حیات خود، به‌صورت پیوسته علیه مذهب و آپارتاید جنسیتی علیه زنانْ دست به تالیف آثار گوناگون زد، از کشور رانده شد و با خطر مرگی هر روزه زندگی کرد. از این روست که نمی‌توان تلاش‌های وی جهت پایان‌دادن به مثله‌سازی اندام جنسی زنان (ختنه کودکان دختر) را تنها در حوزه‌ی جنسیت بررسی کرد. شاید تجسد عینی این فعالیت‌ها در کتاب‌های «زن و سکس» و یا «خاطرات یک زن پزشک» جای گرفته باشند. او که هرگز لبخند بر لب مادر و داغِ مثله‌سازی خود در شش سالگی را از خاطر نبرد، با تجمیع مشاهداتش در قالب پزشک و بررسی سیطره‌ی قوانین و سنت‌های جنسیت‌زده علیه کودکان دختر و زنان، همواره مورد غضب، تهدید و شکایات رسمی نهاد مذهبی الازهر قرار داشت. درج‌شدن نام سعداوی در فهرست کسانی‌که می‌بایست از سوی اسلامگرایان تندرو ترور می‌شدند هم، مانع از آن نشد که او مبارزه علیه «بنیادگرایی اسلامی» را رها کند. به باور سعداوی، مذهب ابزاری در دست قدرتمندان و نهادی در خدمت طبقات حاکم برای ممانعت و بی‌اثر ساختن کوشش‌های روشنفکران در جوامع سنتی بوده است. در این بین تاسیس «اتحادیه‌ی همبستگی زنان عرب» و «اتحادیه‌ی عربی حقوق‌بشر» در راستای اعتقاد وی به ایجاد جنبش رهایی‌بخش فراطبقاتی زنان بازمی‌گشت. برای ایجاد مخرج مشترک مطالباتی با محوریت فراطبقاتی نیز، دو گزاره‌ی «مذهب» (و قوانین جنسیت‌زده‌ی برآمده از آن) و «حجاب اجباری» مورد تاکید سعداوی بود، که زیر سایه‌ی تهدیدهای روزمره‌ی اسلامگرایان به بسط آن می‌پرداخت...

🔹متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-26G

#شکیبا_عسگرپور #نوال_سعداوی
#فمینیسم #مبارزه_طبقاتی #جنبش_کارگری #جنبش_زنان

@naghd_com
@zan_j

سپیده قلیان دختر مبارز و همراه کارگران هفت تپه همچنان در بند است
فراموشش نمیکنیم
#جنبش_زنان
#جنبش_کارگری
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
@zan_j

مطالبات سیاسی زنان؛
رزا لوکزامبورگ

🖊 لیز مَندل
ترجمه: سروش دشستانی

مساله زنان، مقدمه:
«او به روش (متدِ) مارکسیستی، مانند اندام های بدنش احاطه داشت. انگار مارکسیسم در رگ های او جریان داشت.» این جملات لئون تروتسکی، احتمالاً بهترین توصیف از رزا لوکزامبورگ تا امروز است. رزا لوکزامبورگ یکی از برجسته ترین مبارزان طبقۀ کارگر در آلمان و هم چنین در سطح بین المللی است. او مانند یک صخره در تئوری و پراتیک بود. او به انقلاب اعتقاد داشت، به طبقۀ کارگر اعتماد داشت و عمیقاً زندگی اش را به تنها هدف خود، که همانا سوسیالیسم بود، اختصاص داد. لوکزامبورگ هم چنین به خاطر نقدهای مؤثر و مبارزۀ تند و تیزش علیه جنگ و امپریالیسم شناخته می شود.

⚡️او در طول زندگی اش، نمایندۀ اقلیّت ها بود: او یهودی بود (اگرچه مذهب نداشت)، او لهستانی بود (با آن که حقّ شهروندی آلمان را داشت، امّا همواره به عنوان لهستانی در نظر گرفته می شد)، او هرگز ازدواج نکرده بود (روابطش باز و آزاد بود) و او یک رهبر سیاسی زن برای جنبش بین ‌المللی پرولتری شد.

⚡️این مقاله به طور عمده به مسألۀ زنان می پردازد و شاید بعضی از خوانندگان بپرسند که چرا ما باید به رزا لوکزامبورگ در برخورد به این مسأله مراجعه کنیم، با آن که او با جنبش زنان، مانند الکساندرا کولنتای یا کلارا زتکین سر و کار نداشته است. او تنها چند مقاله دربارۀ جنبش زنان و خصوصاً در مورد حقّ رأی زنان نوشته است. امّا این لزوماً به این معنی نیست که او به جنبش زنان علاقه ای نداشت و جنبش زنان را تنها تناقضی ثانوی (مسألۀ درجۀ دو در برابر جنبش کارگری- م) می‌ دیده است. دقیقاً عکس این صحیح است. در نوامبر 1918 در نامه ای به زتکین می نویسد: «شاید من باید در مورد مسائل جنبش زنان بنویسم. در حال حاضر این مسأله، بسیار مهم است و ما هم رفیقی این جا نداریم که چیزی در این مورد بفهمد.»



https://telegra.ph/%D8%B1%D8%B2%D8%A7-%D9%84%D9%88%DA%A9%D8%B2%D8%A7%D9%85%D8%A8%D9%88%D8%B1%DA%AF-%D9%85%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%A7%D8%AA-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-03-08
@zan_j
#جنبش_زنان_
#جنبش_کارگری

مطالبات سیاسی زنان؛
رزا لوکزامبورگ

🖊 لیز مَندل
ترجمه: سروش دشستانی

مساله زنان، مقدمه:
«او به روش (متدِ) مارکسیستی، مانند اندام های بدنش احاطه داشت. انگار مارکسیسم در رگ های او جریان داشت.» این جملات لئون تروتسکی، احتمالاً بهترین توصیف از رزا لوکزامبورگ تا امروز است. رزا لوکزامبورگ یکی از برجسته ترین مبارزان طبقۀ کارگر در آلمان و هم چنین در سطح بین المللی است. او مانند یک صخره در تئوری و پراتیک بود. او به انقلاب اعتقاد داشت، به طبقۀ کارگر اعتماد داشت و عمیقاً زندگی اش را به تنها هدف خود، که همانا سوسیالیسم بود، اختصاص داد. لوکزامبورگ هم چنین به خاطر نقدهای مؤثر و مبارزۀ تند و تیزش علیه جنگ و امپریالیسم شناخته می شود.

⚡️او در طول زندگی اش، نمایندۀ اقلیّت ها بود: او یهودی بود (اگرچه مذهب نداشت)، او لهستانی بود (با آن که حقّ شهروندی آلمان را داشت، امّا همواره به عنوان لهستانی در نظر گرفته می شد)، او هرگز ازدواج نکرده بود (روابطش باز و آزاد بود) و او یک رهبر سیاسی زن برای جنبش بین ‌المللی پرولتری شد.

⚡️این مقاله به طور عمده به مسألۀ زنان می پردازد و شاید بعضی از خوانندگان بپرسند که چرا ما باید به رزا لوکزامبورگ در برخورد به این مسأله مراجعه کنیم، با آن که او با جنبش زنان، مانند الکساندرا کولنتای یا کلارا زتکین سر و کار نداشته است. او تنها چند مقاله دربارۀ جنبش زنان و خصوصاً در مورد حقّ رأی زنان نوشته است. امّا این لزوماً به این معنی نیست که او به جنبش زنان علاقه ای نداشت و جنبش زنان را تنها تناقضی ثانوی (مسألۀ درجۀ دو در برابر جنبش کارگری- م) می‌ دیده است. دقیقاً عکس این صحیح است. در نوامبر 1918 در نامه ای به زتکین می نویسد: «شاید من باید در مورد مسائل جنبش زنان بنویسم. در حال حاضر این مسأله، بسیار مهم است و ما هم رفیقی این جا نداریم که چیزی در این مورد بفهمد.»



https://telegra.ph/%D8%B1%D8%B2%D8%A7-%D9%84%D9%88%DA%A9%D8%B2%D8%A7%D9%85%D8%A8%D9%88%D8%B1%DA%AF-%D9%85%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%A7%D8%AA-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-03-08
@zan_j
#جنبش_زنان_
#جنبش_کارگری

▫️در نقد بخوانید:

گاه‏‌شمار تحلیلی اعتصاب‏‌ها و اعتراض‏‌ها
و تشکل‏‌یابی کارگران در ایران
(فایل کامل)

نوشته‌ی: یاشار دارالشفا


📚 به‌ مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر، گاه‏‌شمار تحلیلی اعتصاب‏‌ها و اعتراض‏‌ها و تشکل‏‌یابی کارگران در ایران (1285 -1397) را در سه بخش در سایت نقد منتشر کردیم.
همزمان با انتشار بخش سوم و پایانی در سایت نقد، کل این مقاله نیز در یک فایل پی‌دی‌اف در نشانی زیر در دسترس خوانندگان و علاقه‌مندان قرار گرفته است.

👇🏽 👇🏽

http://www.naghd.info/iran-workers-strikes-struggles-NAGHD.pdf

#یاشار_دارالشفا
#جنبش_کارگری #روز_جهانی_کارگر #طبقات_اجتماعی

🖋@naghd_com

مطالبات سیاسی زنان؛
رزا لوکزامبورگ

🖊 لیز مَندل
ترجمه: سروش دشستانی

مساله زنان، مقدمه:
«او به روش (متدِ) مارکسیستی، مانند اندام های بدنش احاطه داشت. انگار مارکسیسم در رگ های او جریان داشت.» این جملات لئون تروتسکی، احتمالاً بهترین توصیف از رزا لوکزامبورگ تا امروز است. رزا لوکزامبورگ یکی از برجسته ترین مبارزان طبقۀ کارگر در آلمان و هم چنین در سطح بین المللی است. او مانند یک صخره در تئوری و پراتیک بود. او به انقلاب اعتقاد داشت، به طبقۀ کارگر اعتماد داشت و عمیقاً زندگی اش را به تنها هدف خود، که همانا سوسیالیسم بود، اختصاص داد. لوکزامبورگ هم چنین به خاطر نقدهای مؤثر و مبارزۀ تند و تیزش علیه جنگ و امپریالیسم شناخته می شود.

⚡️او در طول زندگی اش، نمایندۀ اقلیّت ها بود: او یهودی بود (اگرچه مذهب نداشت)، او لهستانی بود (با آن که حقّ شهروندی آلمان را داشت، امّا همواره به عنوان لهستانی در نظر گرفته می شد)، او هرگز ازدواج نکرده بود (روابطش باز و آزاد بود) و او یک رهبر سیاسی زن برای جنبش بین ‌المللی پرولتری شد.

⚡️این مقاله به طور عمده به مسألۀ زنان می پردازد و شاید بعضی از خوانندگان بپرسند که چرا ما باید به رزا لوکزامبورگ در برخورد به این مسأله مراجعه کنیم، با آن که او با جنبش زنان، مانند الکساندرا کولنتای یا کلارا زتکین سر و کار نداشته است. او تنها چند مقاله دربارۀ جنبش زنان و خصوصاً در مورد حقّ رأی زنان نوشته است. امّا این لزوماً به این معنی نیست که او به جنبش زنان علاقه ای نداشت و جنبش زنان را تنها تناقضی ثانوی (مسألۀ درجۀ دو در برابر جنبش کارگری- م) می‌ دیده است. دقیقاً عکس این صحیح است. در نوامبر 1918 در نامه ای به زتکین می نویسد: «شاید من باید در مورد مسائل جنبش زنان بنویسم. در حال حاضر این مسأله، بسیار مهم است و ما هم رفیقی این جا نداریم که چیزی در این مورد بفهمد.»



https://telegra.ph/%D8%B1%D8%B2%D8%A7-%D9%84%D9%88%DA%A9%D8%B2%D8%A7%D9%85%D8%A8%D9%88%D8%B1%DA%AF-%D9%85%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%A7%D8%AA-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-03-08
@zan_j
#جنبش_زنان_
#جنبش_کارگری