زن و جامعه (زن کارگر)
#جستار_نویسی
Канал
2,08 тыс.
подписчиков
17,1 тыс.
фото
14,3 тыс.
видео
5,21 тыс.
ссылок
تماس با ما :
@Zan_jameh
Women's emancipation
#جستار_نویسی
#داستان_کوتاه
🔻کتاب "هشتاد سال داستان کوتاه ایران" را خیلی وقت است توی قفسه کتابهام دارم. بارها رد شده ام و نگاهم به نوار سه سانتی عطف کتاب خورده. بارها موقع جابجا کردن و گردگیری کتاب ها، دستم را کشیده ام روی جلد آن.
امروز اما شان و منزلتی تازه پیدا کرد. داشتم جلد دومش را ورق می زدم. داستان لکه ها مثل تورق دیوان حافظ، به قرعه فال آمد. لکه ها را زویا پیرزاد نوشته. روایت سرراستی است از آرزوی یک زن. این آرزو خیلی کش نمی آید: چه خوب می شد که روزهای آشنایی اولیه هر چه زودتر به جشن نامزدی بکشد، بعدش جشن عروسی، بعدش مبارک باشد و آخرش انشالله به پای هم پیر شوید. یکی یکی همه این اتفاق ها می افتند. نامزد می شوند. عروسی می کنند. زندگی زناشویی زیر سقف خانه ای، به خوشی و میمنت می گذرد. خدایا مردم از خوشی!
زن با دقت و وسواس، لباس های شوهرش را اتو می زند، تا می کند، روی رخت آویز می ندازد و توی کمد می چیند. به پاک کردن لکه روی پرده و سفره و رومیزی و شلوار و دامن و پیرهن حساس است. لکه قرمه سبزی با چه پاک می شود؟ لکه آب انار با چه؟ لکه فسنجان با چه؟ هنر لکه بری را یاد می گیرد. مرجعی می شود درفامیل. هر کس لکه ای روی لباسش یا پرده اش یا ملحفه اش افتاده، زنگ می زند به او.
آن طرف ماجرا با تلفن دختری به خانه شان شروع می شود. گوشی را برمی دارد. دختر دستپاچه می شود. قطع می کند. معلوم می شود شوهرش سر و سری دارد با آن دختر (و شاید چند دختر دیگر)! حالا شوهرش شده لکه بزرگ زندگی اش. این لکه را با چه باید پاک کرد؟ با جوهر نمک که پاک نمی شود. با وایتکس هم پاک نمی شود. چه خاکی به سر کنم پس؟
تصمیم می گیرد گلیم خودش را از آن خانه شیشه ای بیرون بکشد. می روم توی کار لکه بری: آموزش لکه بری چینی در ۱۰ جلسه. چمدانش را می بندد. می رود روی پای خودش بایستد. فهمیده که بعضی لکه ها را فقط با روی پای خود ایستادن می شود از پرده زندگی پاک کرد. بعضی لکه ها را با شکستن خانه شیشه ای که خوشبختی مادام العمر زیر سقف زناشویی را گارانتی نمی کند، می شود پاک کرد.
✍ بهمن.م
دهم دی ماه ۹۸
@zan_j
#داستان_کوتاه
🔻کتاب "هشتاد سال داستان کوتاه ایران" را خیلی وقت است توی قفسه کتابهام دارم. بارها رد شده ام و نگاهم به نوار سه سانتی عطف کتاب خورده. بارها موقع جابجا کردن و گردگیری کتاب ها، دستم را کشیده ام روی جلد آن.
امروز اما شان و منزلتی تازه پیدا کرد. داشتم جلد دومش را ورق می زدم. داستان لکه ها مثل تورق دیوان حافظ، به قرعه فال آمد. لکه ها را زویا پیرزاد نوشته. روایت سرراستی است از آرزوی یک زن. این آرزو خیلی کش نمی آید: چه خوب می شد که روزهای آشنایی اولیه هر چه زودتر به جشن نامزدی بکشد، بعدش جشن عروسی، بعدش مبارک باشد و آخرش انشالله به پای هم پیر شوید. یکی یکی همه این اتفاق ها می افتند. نامزد می شوند. عروسی می کنند. زندگی زناشویی زیر سقف خانه ای، به خوشی و میمنت می گذرد. خدایا مردم از خوشی!
زن با دقت و وسواس، لباس های شوهرش را اتو می زند، تا می کند، روی رخت آویز می ندازد و توی کمد می چیند. به پاک کردن لکه روی پرده و سفره و رومیزی و شلوار و دامن و پیرهن حساس است. لکه قرمه سبزی با چه پاک می شود؟ لکه آب انار با چه؟ لکه فسنجان با چه؟ هنر لکه بری را یاد می گیرد. مرجعی می شود درفامیل. هر کس لکه ای روی لباسش یا پرده اش یا ملحفه اش افتاده، زنگ می زند به او.
آن طرف ماجرا با تلفن دختری به خانه شان شروع می شود. گوشی را برمی دارد. دختر دستپاچه می شود. قطع می کند. معلوم می شود شوهرش سر و سری دارد با آن دختر (و شاید چند دختر دیگر)! حالا شوهرش شده لکه بزرگ زندگی اش. این لکه را با چه باید پاک کرد؟ با جوهر نمک که پاک نمی شود. با وایتکس هم پاک نمی شود. چه خاکی به سر کنم پس؟
تصمیم می گیرد گلیم خودش را از آن خانه شیشه ای بیرون بکشد. می روم توی کار لکه بری: آموزش لکه بری چینی در ۱۰ جلسه. چمدانش را می بندد. می رود روی پای خودش بایستد. فهمیده که بعضی لکه ها را فقط با روی پای خود ایستادن می شود از پرده زندگی پاک کرد. بعضی لکه ها را با شکستن خانه شیشه ای که خوشبختی مادام العمر زیر سقف زناشویی را گارانتی نمی کند، می شود پاک کرد.
✍ بهمن.م
دهم دی ماه ۹۸
@zan_j