با واژه‌های این هنرمند زیبای سیاهپوست می‌توانید گریه کنید یا اینکه با ضربآهنگِ نغمه‌اش برقصید و پا بکوبید: هردو واکنش مجاز و اخلاقی، و امیدآفرین، در این عصر مرگبار سوگ‌جمعی و انزوا و آزمونِ چندباره‌ی قابلیت‌های انسانی.
وقتی که قلب تو شکسته، خُرد، خُرد، خُرد
و سرت یارای رسیدن به ابرها را ندارد
بال‌های شکسته‌ات را بردار و پروای پرواز کن.
وقتی سرت پایین افتاده، پایین، پایین
و اشک‌های تو سرازیرند
پاهای شکسته‌ات را بردار و عزمِ دویدن کن.
وقتی جهان همه‌ی سنگینی‌اش را
روی شانه‌هات انداخته
و جایی دیگر نمانده برای پناه بردن
سرت را بالا نگه‌دار و از ره سپردن باز نایست.
وقت مردن نیست، حالا نیست،
وقت مردن نیست
با آنکه زجر می‌کشیم
بیا کنارهم باشیم
جسور
همه‌ی کودکان خدا
همه‌ی کودکان طبیعت (م)
پشت کوهستان، همه
پشت کوهستان، همه...
لارا موولا: «اوِرکام» _ با همکاری نایلز راجرز|ترجمه: عبدی کلانتری
#زن_زندگی_آزدی #نان_کار_آزادی_ #شادی_رفاه_آبادی @zan_j
