Смотреть в Telegram
شام آخر
شبنمی سُرخم که روی لاله داغم کرده‌اند
چون شرابی شور یاران در ایاغم کرده‌اند
تا که من باشم دم از آزادگی کمتر زنم
پرچم عبرت جوانمردانِ باغم کرده‌اند
گفته‌بودندم سروش وحی وحدت می‌شوم
بر نهالی خشک تمثال کلاغم کرده‌اند
روز و شب در بزم جان آرامم از غیرت نبود
این جنون‌های پیاپی بی‌دماغم کرده‌اند
باز بود آغوش شوقم گرچه هنگام وداع
همرهان با بوسه‌هاشان نقره‌داغم کرده‌اند
بی‌کسی‌ها شام آخر زهر خود را ریختند
بر مزار خویش چون شمعی چراغم کرده‌اند
ننگ از گمنامیِ شیوا ندارد شعر من
دوستان بیهوده در شهرت سراغم کرده‌اند
#محمدعلی_شیوا
@zabour_heyrat
Telegram Center
Канал