زاگاه

🔸️روایتی درباره مصائب اندومتریوز و انگ نازایی

🟣«انتقال تجربه‌های زنانه برای زندگی‌های ما حیاتی است»


زاگاه- انگیزه‌ی نوشتن این متن، نوشته‌ی تأثیرگذار مهسا غلامعلی‌زاده بود که با زبانی دقیق تجربه‌ی سقط جنینش را توضیح داد. پس از خواندن متن او به فکر افتادم که چه میزان انتقال تجربه‌های زنانه برای زندگی‌های ما حیاتی است، زندگی‌هایی که سخت از هم دور افتاده و از یک‌سو تحت یورش قانون است و از سوی دیگر قضاوت‌های اجتماعی. من هم می‌خواهم تجربه‌ی دیگری را بازگو کنم این بار نه از #سقط_جنین، بلکه از #نازایی. از پروسه‌ی سخت و تلخ تصمیم‌گیری برای یک عمر. می‌خواهم تجربه‌ای تعریف کنم از چیزی که به نظر من پیشرفت نامتوازن علم پزشکی مدرن است و راه درازی که هنوز در پیش دارد چراکه آن‌گاه که به دردهای مختص زن‌ها می‌رسد، دردهایی که خطر جانی ندارند اما کیفیت زندگی زنان را هدف قرار می‌دهد، سکوت پیشه می‌کند.

چند سالی است که به دلیل سابقه‌ی پررنگ سرطان پستان (ابتلا و البته خوشبختانه‌ درمان مادر و خاله‌هایم) هر شش ماه #سونوگرافی چکاپ پستان انجام می‌دهم. به طور خلاصه، داستان من از مهر سال ۱۴۰۰ پس از مراجعه به دکتر زنان آغاز شد. ایشان علاوه بر سونوگرافی پستان، صرفاً به این علت که مدت زمان زیادی بود سونوی لگن انجام نداده بودم، این سونو را هم تجویز کردند و همین سونوگرافی که ابتدا از نظرم بی‌مورد بود، زندگی من را به کلی دگرگون کرد و پنج یا شش ماه تلخ و پراسترس در مطب پزشک‌های مختلف و در شهرهای مختلف را برایم رقم زد. در همان سونوی اول احتمال بیماری آندومتریوز از نوع پیشرفته داده شد، بیماری‌ای که اولین علامتش پریودهای دردناک است. شاید باید کمی عقب‌تر بروم، سه سال قبل‌تر که باز هم به دکتر زنان دیگری مراجعه کرده بودم و بعد از شکایت از دردهای پریود، تنها تجویز ایشان هر ۸ ساعت مسکن بود. در این سه سال به کمک هر ۸ ساعت مسکن در سه روز اول پریود، با این دردها کنار می‌آمدم و به کلی از بیماری‌ای به نام #آندومتریوز بی‌اطلاع بودم.

بیماری آندومتریوز یا رشد بافت‌های رحم در خارج از رحم، در فاز پیشرفته، سبب چسبیدن ارگان‌های داخلی شکم از جمله روده، رحم، حتی مثانه و کبد به یک‌دیگر می‌شود و به همین دلیل در کارکرد آن‌ها اختلال ایجاد می‌کند، مثلاً سبب چسبندگی‌های روده و درنتیجه مشکلات شدید گوارشی می‌شود، علاوه بر این روی تخمدان‌ها کیست‌های اصطلاحاً شکلاتی به وجود می‌آید که به مرور ذخیره‌ی تخمک را از بین می‌برند و در بعضی موارد هم در روده و واژن ندول‌هایی رشد می‌کنند که بسیار دردناک هستند و سبب درد حین رابطه‌ی جنسی و دفع می‌شوند. حداقل ۱۰ درصد از زن‌ان به این بیماری مبتلا هستند و تکان‌دهنده‌تر این‌که پزشکی هیچ درمانی جز جراحی‌های پی‌درپی برای برداشتن این بافت‌ها و هورمون‌درمانی‌های سنگین برای رفع علایم آن ندارد. هیچ درمان قطعی‌ای هنوز برای آن کشف نشده و حتا دلیل بروز این بیماری ناشناخته است.

#زاگاه
@zaagaah
🔻ادامه مطلب:

https://zaagaah.com/gqdo

افزایش مرگ‌ومیر نوزادان در #افغانستان

🟤《مرگ طفلم را هرگز فراموش نمی‌کنم 》


زاگاه- سارا: «در زایمان قبلی به‌خاطر فشار بالا، یکی از نوزادهای دوقلوی خود را از دست دادم؛ چون در کلینیک منطقه‌ی ما هیچ امکاناتی وجود ندارد. در دوره‌ی #بارداری هم سونوگرافی نشده بودم، به‌ همین خاطر، از فشار خون بالایم خبر نداشتم وگرنه طفل من زنده می‌ماند.»

حسینا احمدی، ۳۵ ساله‌ و مادر پنج فرزند از ولسوالی‌ پشتون زرغون به شفاخانه صد بستر نسایی ولادی خیریه رضایی در شهر هرات آمده است. او در ماه آخر بارداری‌اش قرار دارد. برای معاينه‌ی طفلش، به این شفاخانه‌ در مرکز شهر آمده و بعد از آزمایشات #سونوگرافی، پی برده که نوزاد در شکمش کم آب است.

در گوشه‌ی تخت، مادر حسینا نشسته و در حال جمع‌ و جورکردن وسایل ضروری زایمان دخترش است. بی‌بی‌گل نام دارد و۸۰ ساله است. او از خدمات سلامتی و بهداشتی در ولسوالی پشتون زرغون شکایت می‌کند: «در ولسوالی ما داکتر و قابله‌ای نیست. تنها دایه‌های غیرمسلکی هستند که باعث مرگ مادر و طفلش می‌شوند. خواهر ۲۵ ساله‌ام و مادرم هر دو به دلیل نبود امکانات و قابله‌ی مسلکی، حین زایمان فوت کردند. همین موضوع باعث شد تا دخترم را به شفاخانه‌ی شهر برای زايمان بیاورم.»

شماری از زنان که از ولسوالی‌های مختلف هرات برای زایمان به شفاخانه نسایی ولادی در مرکز شهر آمده‌اند، گفته‌اند که امکانات کافی جهت #زایمان در کلینیک‌های منطقه‌‌شان وجود ندارد و همیشه زنان زیادی هنگام زایمان، جان‌شان را از دست می‌دهند.

@zaagaah

🔻ادامه مطلب:

https://zaagaah.com/gnh6