افزایش مرگ‌ومیر نوزادان در
#افغانستان 🟤《مرگ طفلم را هرگز فراموش نمی‌کنم 》
زاگاه- سارا: «در زایمان قبلی به‌خاطر فشار بالا، یکی از نوزادهای دوقلوی خود را از دست دادم؛ چون در کلینیک منطقه‌ی ما هیچ امکاناتی وجود ندارد. در دوره‌ی
#بارداری هم سونوگرافی نشده بودم، به همین خاطر، از فشار خون بالایم خبر نداشتم وگرنه طفل من زنده می‌ماند.»
حسینا احمدی، ۳۵ ساله و مادر پنج فرزند از ولسوالی پشتون زرغون به شفاخانه صد بستر نسایی ولادی خیریه رضایی در شهر هرات آمده است. او در ماه آخر بارداری‌اش قرار دارد. برای معاينه‌ی طفلش، به این شفاخانه در مرکز شهر آمده و بعد از آزمایشات
#سونوگرافی، پی برده که نوزاد در شکمش کم آب است.
در گوشه‌ی تخت، مادر حسینا نشسته و در حال جمع و جورکردن وسایل ضروری زایمان دخترش است. بی‌بی‌گل نام دارد و۸۰ ساله است. او از خدمات سلامتی و بهداشتی در ولسوالی پشتون زرغون شکایت می‌کند: «در ولسوالی ما داکتر و قابله‌ای نیست. تنها دایه‌های غیرمسلکی هستند که باعث مرگ مادر و طفلش می‌شوند. خواهر ۲۵ ساله‌ام و مادرم هر دو به دلیل نبود امکانات و قابله‌ی مسلکی، حین زایمان فوت کردند. همین موضوع باعث شد تا دخترم را به شفاخانه‌ی شهر برای زايمان بیاورم.»
شماری از زنان که از ولسوالی‌های مختلف هرات برای زایمان به شفاخانه نسایی ولادی در مرکز شهر آمده‌اند، گفته‌اند که امکانات کافی جهت
#زایمان در کلینیک‌های منطقه‌‌شان وجود ندارد و همیشه زنان زیادی هنگام زایمان، جان‌شان را از دست می‌دهند.
@zaagaah 🔻ادامه مطلب:
https://zaagaah.com/gnh6
