یک جهان معنا

حَرَض /haraz/
ناتوان شدن؛ علیل شدن.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

ممتحن /momtahan/
امتحان‌شده؛ آزموده‌شده.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

جُحر /johr/
لانۀ حیوانات درنده، خزندگان، و حشرات موذی.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

وَکر /vakr/
آشیانۀ پرنده.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

پاچین /pāčin/
۱. تُنُکۀ زنانه که سر پای آن را چین داده باشند.
۲. دامن چین‌دار.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

پیچه /piče/
روبندۀ زنان به رنگ سیاه که از یال و دم اسب بافته می‌شود و بعضی زنان مسلمان در خارج از منزل به چهرۀ خود می‌زنند.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

کِرا /kerā/
کِرای چیزی (کاری) را کردن: به زحمتش ارزیدن؛ ارزش آن را داشتن.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

فَرَس /faras/
اسبِ تازی.

#دهخدا
#لغت‌نامه‌ی_دهخدا

فارِس /fāres/
اسب‌سوار؛ سوار بر اسب.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

کَشَف /kašaf/
لاک‌پشت.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

پرویزن /parvizan/
غربال.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

سرآب /sarāb/
١. سرچشمه.
٢. جایی که آب از رودخانه به جوی می‌آید.

#فرهنگ_فارسی_معین

منهج /me(a)nhaj/
۱. راهِ راست.
۲. راهِ آشکار؛ راهِ پیدا و گشاده.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

افسان /'afsān/
سنگی که با آن کارد و شمشیر را تیز کنند.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

استم /'estam/
ستم.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

نَزع /naz'/
جان کندن؛ جان دادن.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

عِقد /'eqd/
قلاده؛ گلوبند؛ گردن‌بند.
عِقدِ ثریا: چند ستارۀ درخشان در صورتِ فلکیِ ثور که صورتِ گردن‌بندی را تشکیل داده؛ پروین.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

کَنّاس /kannās/
۱. رفتگر؛ جاروب‌کش؛ زباله‌کش.
۲. کسی که کارش تخلیۀ چاهِ مستراح است.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

مَزابل /mazābel/

(اسم) [عربی، جمعِ مزبَلَة] [قدیمی] = مزبله

مَزبله /mazbale/

(اسم) [عربی: مزبلَة، جمع: مزابل] [قدیمی] جای ریختنِ خاک‌روبه و سرگین؛ شله؛ شوله؛ کلجان.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید

انداییدن /'andāyidan/

۱. اندودن؛ کاه‌گِل کردنِ بام یا دیوار؛ گِل‌مالی کردن.
۲. آلوده کردن.

#حسن_عمید
#فرهاد_قربان‌زاده
#فرهنگ_فارسی_عمید