تا وقتی که طبق قانون اساسی، تشیع مذهب رسمی مملکت است، و تا وقتی که فارغ التحصیلان مدارس جدید و دانشگاهها جانشین ایشان نشده اند، نمی توان قدرت روحانیت را در پیشبرد نهضتهای اجتماعی نادیده گرفت. چه بخواهیم چه نخواهیم نسبت عظیم ۸۰ درصد مردم مملکت که به کلاس و مدرسه و آزمایشگاه و دانشگاههای جدید راه ندارند، قلمرو نفوذی دو جانبه اند: از طرفی برای روحانیت و مدعیات و مؤسساتش و از طرف دیگر برای حکومت با تمام مؤسسات و وسایل ارتباطی اش.