شاهرخ مسکوب در یک جایی از کتاب ارمغان مور می‌نویسد: «شاهنامه جویای پایگاهی است در گذشته برای ایستادن در زمان حال، و پیدایش آن از نیاز عمیق ایرانیان برای زنده بودن و خود ماندن سرچشمه می‌گیرد. این کتاب پیروزی کلام است بر عمل، اگر در ورزیدن و پروردن تاریخ _که کار آدمی‌ست_ نامرادیم، در سخن _که شاهکار آدمی است_ کامرواییم.»
راز تاب‌آوری من هم انگار همین کلمات هستند: شکست‌خورده در زندگی، ولی به ظاهر کامروا با کلمات، که این هم نیست در واقع، خودم را با این چیزها دلخوش می‌کنم و تسکین می‌دهم.
@whatisliterature
