Смотреть в Telegram
ویراستاران
زبان‌ها، برای ماندن و بالیدن، باید پیوسته بر گسترهٔ واژگانی خود بیفزایند. گسترش واژگانی مهم‌ترین عاملِ پایایی و پویایی زبان نیست؛ اما جزو نیازهای ضروری هر زبانی است که می‌خواهد عمری درازتر داشته باشد. افزایش واژگان در زبان‌ها معمولاً از سه طریق است: ۱.…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
یادِ چه گاری؟! ـــــــــــــــــ در زبان فارسی پیشوند و پسوند هست. آیا میانوند هم هست؟ نه. پس، وسط این واژه‌ها چه آمده؟ خرتوخر، جابه‌جا، سراسر، زناشویی، جست‌وجو، سرتاپا، پیچ‌درپیچ. ببینید. این‌ها بینِ «دو» پایه آمده و میانِ «یک» پایه نیامده است. توضیح بیشتر بدهیم؟ پیشوند: پیش از پایه می‌آید. prefix پسوند: پس از پایه می‌آید. suffix میانوند: میان پایه می‌آید. infix بیناوند: بین دو تا پایه می‌آید. interfix پیراوند: پیش و پس از پایه می‌آید. circumfix میانوند باید ریشه را بشکافد و برود تویَش و واژه را عوض کند. در زبان‌های هندواروپایی معاصر، از جمله فارسی، میانوند حضور ندارد. در برخی زبان‌های آسیایی و آفریقایی و آمریکایی میانوند می‌آید. اما بیناوند یعنی وندی که بین می‌آید، بین دو تا ریشه: برابر، خرت‌وپرت، لابه‌لا. البته این نظر ضعیف هم هست که تبدیل مصدرِ لازم به متعدی با میانوندِ «ا» شدنی است: پریدن به پراندن. رسیدن به رساندن. برخی این را تبدیل می‌دانند، نه میانونداَفزایی. ـــــــــــــــــ سیاوش قمیشی، در تابستان ۱۴‌۰۳، نخستین میانوند فارسی را... ادامه در: https://t.center/virastaran/3534
Telegram Center
Telegram Center
Канал