زبان‌ها، برای ماندن و بالیدن، باید پیوسته بر گسترهٔ واژگانی خود بیفزایند. گسترش واژگانی مهم‌ترین عاملِ پایایی و پویایی زبان نیست؛ اما جزو نیازهای ضروری هر زبانی است که می‌خواهد عمری درازتر داشته باشد. افزایش واژگان در زبان‌ها معمولاً از سه طریق است:

۱. وام‌گیری از زبان‌های بیگانه؛
۲. احیای واژه‌های کهن و فراموش‌شده؛
۳. ساختن واژه‌های جدید.

راه چهارمی هم وجود دارد که بیش‌وکم به آن عمل می‌شود؛ اما هنوز رسماً جزو راه‌های واژه‌سازی به شمار نیامده است. من نام این راه را «واژه‌پردازی» می‌گذارم، در مقابل «واژه‌سازی»... .

[ادامه‌اش منتظر ضرب‌انگشت شماست:]
virastaran.net/a/23042