گروه روانپزشکی و روانشناسی ویان

گفتاری از منظر دیگر پیرامون #سندرم_استکهلم

ریشه ی این اصطلاح به ماجرایی در غرب بر میگردد اما میشود دید که نمونه های این مشکل در تمام جوامع و فرهنگ ها وجود دارد..داستان اصلی بین تعدادی زن و مرد بود اما باز هم میتوان دید که در عمل "پناه بردن به مار غاشیه" از ترس اژدها در تمام زندگی آدمها موج میزند و مختص روابط زن و مرد نیست..
اما چه اتفاقی میفتد که انسان به زندانبانش دل میبندد؟؟چگونه آدمی تا این حد طبیعی به زندان خو میگیرد؟؟
در خاطرات یکی از رزمندگان جنگ میخواندم که از شبی گفته بود در محاصره ی دشمن..دور تا دور دسته ی رزمی را دشمن گرفته و هیچ راهی برای خروج نیست..اعضاء جوخه به تدریج برای یافتن راه گریز پراکنده میشوند..به طوریکه بعد از مدتی هرکدام در گوشه ای از میدان نبرد و محاصره تنهاتر و بی کس تر از قبل شده اند..رزمنده توصیف میکند که:

"پشت مواضع عراقی ها پنهان شده بودم در حالیکه صدای عراقی ها را میشنیدم.. شوخی و خنده میکردند و گاهی سر به سر یکدیگر میگذاشتند..
احساس عجیبی داشتم..یکسو شب و تاریکی و تنهایی و بی یاوری بود و سویی دیگر دشمنی که منتظر من بود اما انگار همین جا که کنار دشمن بودم و حتی صدایش را میشنیدم برایم اضطراب و تشویش کمتری داشت"

این رزمنده صادقانه و هوشمندانه از ترسی میگوید که در نهاد آدمی بسیار مهم و اساسی است

"ترس از تنهایی"

یعنی تنهایی گاهی آنقدر دردناک و طاقت فرساست که انسان را به دامان خصم مسلم سوق میدهد..مگر در تنهایی چه اتفاقی رخ میدهد؟؟
در واقع در بی کسی انسان تنها کسی که روبرو میشود" خودش" است..تنهایی تنها شدن با خود است..به عبارت دیگر خود انسان گاهی در نظرش از هر دشمنی خطرناک تر میرسد!!
مرحوم دهخدا توصیفی در مورد تنهایی اش دارد و از سختی هایش میگوید و در پایان پیشنهادی میکند که اگر کسی مایل است #تنهایی اذیتش نکند، خوب است تنهایی اش را تسلیح کند..مسلحش کند به سلاحی که برای مقابله با دشمن درون به کار آید.. دهخدا این سلاح را "خودنگری "میداند.

خودت را ببین و بشناس و با بدیهای خودت بمان..

چنین کاری البته تمرین و ممارست میخواهد.. یکشبه و چند روزه حاصل نمیشود اما از جایی باید شروع کرد..ممکن است بدون کمک هم انجام پذیر نباشد و لازم باشد از درمانگری راهنمایی گرفت..

#دکتر_مجتبی_ارحام_صدر
روانپزشک در تهران

#گروه_ویان
@vianclinics

#دکتر_مجتبی_ارحام_صدر
روانپزشک در تهران

با تشکر از #دکتر_مجتبی_ارحام_صدر
روانپزشک در تهران

و #دکتر_امیر_حسین_جلالی
ادمین محترم کانال #تجربه_های_روانپزشکانه

📚 تجربه‌ی شماره‌ی ۲۶۱

#دکتر_مجتبی_ارحام_صدر. تجربه‌ها

پسرک ریز نقش و زیباست. کت و شلواری مردانه پوشیده که به قامت کوچکش هیبت متضادی می‌دهد. اعتماد به نفس و هوش خوبی دارد. روبروی من به صندلی لمیده و مرا ورانداز می‌کند. می‌پرسم چرا آمده‌ای؟‌ می‌گوید مادرم گفت بیام اما می‌دانم که تو دکتری!
دستی به جیب بغل کتش می‌برد اما دوباره آرام می‌نشیند.
خواهر نوزادی داشته که ناگهان در اثر بیماری ناشناخته می‌میرد. کودک بعد از آن نمی‌خوابد و غذایش کم شده و بی‌تاب و بی‌قرار است.
از اوضاع و احوالش می‌پرسم، سرش را پایین می‌اندازد و آرام می‌گوید: خوب نیست!
اشک‌هایش آرام آرام راه گرفته و من نفهمیده‌ام.
صدایش می‌کنم. چشم‌های خیس را به من می‌دوزد.
دوباره دست را در جیب بغل کت بچگانه‌اش می‌کند. عکس خواهرش را بیرون می‌آورد تا نشانم دهد.
اسم خواهرش را میپرسم و با بغض پاسخ می‌دهد...
عکس را در جلدی از پلاستیک قرار داده، علتش را جویا می‌شوم: جلدش کردم تا اشکهام خیسش نکنه، تا خراب نشه!

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه