✅#دانایی_و_آگاهی_را گم کرده ایم
🔰درروزگاری نفس می کشیم که هرروز تابوت دانایی و آگاهی بردوش، کوله باری ازجهل و بی خبری را به خانه می بریم.
▫️روزگاری که کتاب، این پدیده ی شگفت همه اعصار، مظلوم ترین ابزار بشری و بی اهمیت و آسان از کنار آن می گذریم بی آن که احساس مسئولیت نسبت به پیکر بی جانش داشته باشیم. پیکری که نویسنده، شاعر،مؤلف، مورخ و پژوهشگران در پروراندن آن عمرشان را می نهندتا به ثمربرسد تا ناشر با استرس هرچه تمام روانه بازارش کند شاید به درون گنجه ی دل و افکارآدمیان بخزد و آرام آرام مشعل دار نورانیت به اتاق خیال، به خانه تفکر، به سرای اندیشه آن ها باشد.
🔽درروزگاری بسرمی بریم که فکرکردن مشکل ترین کار، اندیشیدن بزرگ ترین جرم و دانایی و آگاهی را در پس و پیش بی برنامگی ها، بی توجهی ها و بی اهمیت جلوه دادن به ژرف نگری و عمیق شدن درمسائل مختلف جامعه، گم کرده ایم.
🌀ما گمشدگان کدام قرن ایم که تا اعماق جهان، دردالان های پیچ درپیچ سطحی نگری و بی عبوراز ایستگاه های تنفس روحی روانی بوی نای وماندگی گرفته ایم که این چنین خود وشناسنامه هامان سردرگم و یله شده در بادهای کولی شده است؟!
⭕️مابه سوگ نشستگان کدام مردگان ایم که به زوال خویشتن چنان قانع شده ایم که برگرد تابوت خویش، در سکوت و بغضی ممتدِ بی پرسش که درون مان را می کاود بی آن که چاره ای اندیشه کنیم؛ دست به مویه می چرخانیم.
🔅 ما مردگان این فصل. این ماه. این سالیم اگر برنخیزیم و با کتاب مأنوس نشویم. ما بی تفاوت های روزگاریم اگر فرزندان مان رابه اختیار خود که ریشه درناآگاهی دارد به خواب هزارساله نسپریم.
♦️مافراموش شدگان جهانیم اگر دغدغه کتاب نداشته باشیم، لذت از خواندن را درک نکنیم و روح وروان خود را جلا ندهیم به غوطه ورشدن دراقیانوسی آرام به نام کتاب...
🗯کتاب، این یارمهربان ماندگار و ارزشمند خیلی وقت است با نامهربانی خو کرده و مواجهه شده و ما به اندرونی اسرارآمیزی چون تفکراندیشی راهش نمی دهیم. پشت درهای زمستان بی تفاوتی، روبروی زمهریر بی مهری به سکوت وسکون نشسته است و ما ناغافل به استقبال و میزبان اهریمن جهل و بی خردی شده ایم که برای بی خبری ازخویش و روزگارخویش به بنددخیل وهمی بزرگ ازخودبرتربینی دچارشده ایم.
◽️باخودمان روراست و صادق باشیم حالا اگر می خواهیم از کابوس بی نهایت ساله خودبرخیزیم و به شاخصی دست یابیم که درتوسعه همه جانبه جامعه نقشی مهم دارد، به بالابردن و ارتقاء سطح کیفی مطالعه و کتابخوانی کمک کنیم، کتاب و کتابخوانی را جزضروریات زندگی و درکنار سبداقتصادی خانواده قراردهیم، به کودکان ونوجوانان مان یاددهیم چگونه مهارت فکرکردن،مهارت زندگی کردن وخوب زندگی کردن را فراگیرند، قدرت تفکراندیشی را در خود و جامعه بالا ببریم، به خود و حضورخوددرجامعه ارج بنهیم و درروند رو به رشد جامعه نقش
آفرین باشیم، تلاش کنیم به طور عمیق درراستای نهادینه کردن توانایی خواندن، درست و مفیدخواندن و مطالعه مفید، مهارت آموزی و مهارت های اساسی که می توانددر ارتباط بخشی درست با یکدیگر، با جهان پیرامون و جهان بیرون ازخودمؤثر واقع شوند؛ تلاش کنیم تا سهمی در ترویج،توسعه وتعمیق آن و نهادینه کردن آن دروجود تک تک افراد داشته باشیم.
🔹اگر می خواهیم هرساله دست و دل مان نلرزد از برگزاری نمایشگاه های کتاب که مبادا با بی مهری مواجهه شود و حضور هزاران کتاب که به مرکز استان گسیل می شود و تعداد چشمگیرناشران و بیم و دلهره هزاران نویسنده و شاعر، پژوهشگر و مؤلف، با خودمان روراست وصادق باشیم و بپرسیم آیا این نمایشگاه خروجی یک سال دغدغه کتاب خواندن و برنامه ریزی درجهت کتابخوانی است؟ یک سال تلاش برای ورود کتاب به درون جامعه، حاصل عملکرد محتوایی و برنامه ریزی شده یا تنها جرقه ای است که با بادی کم سو و با گردبادی خاموش می شود؟
🔻اگر می خواهیم مُهر پایتخت کتاب شدن برپیشانی این شهر شناسنامه دار و تاریخی ثبت شود آستین همت بالا بزنیم و آن چنان که شایسته است به کمک بشتابیم شاید روزنه ای باشد برای انتقال دغدغه ها و داشته های این سرزمین...
🔺اگرمی خواهیم آشتی پذیرترین افراد جامعه با کتاب باشیم ودست مهربانی بسویش دراز کنیم به فرزندان مان، به کودک نوجوان این سرزمین کمک کنیم تا یادبگیرند که فکرکنند و مطالعه رااز ضروریات زندگی خودبدانند اگرچه باوردارم و اعتقاد راسخ که کودکان ونوجوانان کتابخوان ترین مردمانند اگر هوای دل های بزرگ و سن کوچک شان را داشته باشیم و هدایت گران خوب و آگاهی برای شان باشیم.
♦️اگر می خواهیم مشعل داران نور و روشنی باشیم دانایی و آگاهی گم شده درغبار ناآگاهی را درکوچه های تاریک پیداکنیم، به استقبالش برویم و پذیرایش باشیم پیش از آن که بانک برآورند خدایش بیامرزاد می توانست باشد، می توانست یاریگر باشد، یا می توانستیم به یاری اش بشتابیم اما...!!!
✍#آفرین_پنهانی