سلام عزیزان؛ امیدوارم ایام به کامتون باشه. در این مدت که مارسی حضور نداره، تصمیم گرفتم که حواسم به اینجا باشه و نذارم چراغ کازانوا خاموش بشه. اگر در طول این بازه زمانی امری با بنده داشتید میتونید به ناشناس پیام بدید.
درود شیرین‌عسلآ؛ امیدوارم فصل جدید براتون بهترین لحظات رو رقم بزنه. من خیلی سعی کردم که بخوام کازانوا رو نگه دارم کنارِ خودم اما موقعیتی که وجود داره اَمون نمیده! قدر دانِ لطف و همراهیِ همگی شما هستم. کازانوا برمیگرده اما بعد از تموم شدن این فصل از زندگیِ مارسی. اینجا به لطف مارکو اداره میشه و اکانت بنده هم دست ایشونه. مراقب نور وجودتون باشید دونه‌قهوه ها -دست بوسِ شما مارسی.
حق با تو بود؛من یه بازنده‌م! من تمامِ دار و ندارم رو بهت باختم حتی این اخرا کم مونده بود قلبمو در بیارم پیوند بدم تو سینه‌ت تا وقتی خودتو دیدی بفهمی این لعنتی چطور میتپه..من یه بازنده‌م چون هربار که تصمیم میگیرم رهات کنم تمام وجودم خودشو قفل و زنجیر میکنه به تو.. چون هربار وقتی قطره‌یِ اشک میشی و از چشمام میباری یا وقتی درد میشی و وجودمو به سخره میگیری یا حتی بودنت راه گلومو می‌بنده تصمیم میگیرم آخرین بارم باشی.. آخرین باری که دوستت دارم،آخرین باری که واست درد میکشم، اشک میریزم، آخری باری که با فندکی که برام خریدی سیگارمو روشن میکنم،با ماگی که ست داشتیم قهوه‌مو میخورم،گل موردعلاقت رو میخرم،عطر موردعلاقه‌ت رو به تنم میزنم و آهنگ همیشگیمون که هر نتِ اون بیانگر قصه ای از وجود من و تو بود گوش میکنم. اما هربار این منم که به آخر میرسم. این اواخر بارها سعی کردم از دامِت رها بشم اما نمیدونم و نفهمیدم،کی و چطور این زنجیرا انقدر محکم شدن که هربار میخوام ازت فرار کنم بیشتر درگیر میشم و بیشتر تنم درد میگیره.
