آدامس، با تمام‌شدنِ مزه‌اش که از بین نمی‌رود! او حالا حالاها زنده است. بعضی‌هایشان روی دیواره‌ی سطل‌های زباله مدت‌ها باقی می‌مانند. بعضی‌ها کنار پیاده‌رو و باغچه و آسفالت. بعضی‌ها هم روی سطح دیوارها و تنه‌ی «درخت‌های یادبود آدامسی» که در بعضی جاها رایج است، ماندگار می‌شوند. آدامس قصه‌ی ما، سبز رنگ بود. امشب، زیر صندلی یک سالن تئاتر باشکوه چسبانده شد. احتمالاً سال‌های سال زنده بماند، نمایش‌نامه بشنود، موسیقی بشنود. چه سرنوشت خوبی... علی اشکان نژاد #داستان @towardinside