...هرچند محمد صالح بن محمدباقر قزوینی مترجم توانای کتاب مُحاضَرات الأدبا و مُحاوَرات الشّعراء در مقدمه بر #قزوین و #قزاونه خرده می‌گیرد که به ناموران و بزرگان خود بی‌مهر است و آنان را به کوچ وامی‌دارد و امروزیان این ادعا را با احوالات قزوینیانی چون علامه دهخدا، علامه محمد قزوینی، قره‌العین قزوینی، عمادالدین زکریای قزوینی، علامه رفیعی قزوینی، میرعماد خطاط، حمداله مستوفی، سید اشرف الدین حسینی، عارف قزوینی و... مصداقی و قرین به واقعیت می‌دانند.
اما راست این است که متاسفانه این معضل «در وطن خویش غریب» در این مملکت عمومی است و نمی‌توان این ماجرا را صرفا به یک یا دو عامل آن هم به واژه کلی شهر فروکاست...
