📚 سخن پروران🖋

#میلاد_عظیمی
Канал
Логотип телеграм канала 📚 سخن پروران🖋
@sokhansarayannПродвигать
349
подписчиков
4,59 тыс.
фото
809
видео
5,55 тыс.
ссылок
بلبلِ عرشند ، سخن پروران ! نظامی گنجوی
Forwarded from اتچ بات
سایه تعریف می‌کرد روزی آقای به‌آذین، نویسنده و مترجم نامور، و آقای شجریان مهمان او بودند. حرف خیام به میان آمد و شجریان با آواز این رباعی خیام را خواند:

جامی‌‌ست که عقل آفرین می‌زندش
صد بوسۀ مهر بر جبین می‌زندش

این کوزه‌گر دهر چنین جام لطیف
می‌سازد و باز بر زمین می‌زندش

شجریان چنان آواز عجیبی خواند که به‌آذین پرید و دست شجریان را بوسید.

سایه می‌گفت این کار آقای به‌آذین عجیب‌ترین کار دنیا بود. چون به‌آذین مرد بسیار استوار و سختی بود. خیلی خوددار بود و تلاش داشت که عواطف خود را نشان ندهد. اما شعر خیام و آواز شجریان چنان او را به هیجان آورد و تسخیر کرد که برخاست و دست شجریان را که سال‌ها از او کوچک‌تر بود، بوسید.

درواقع این آواز شجریان بود که به شعر خیام رونقی بیشتر داده بود. آواز شجریان بر رونق و شوکت شعر خیام و حافظ و سعدی می‌افزود و شجریان قدر خود را می‌دانست و به جایگاه خود واقف بود و سخن به مقتضای سلطنت هنر خود می‌گفت.

این بیت از شفیعی کدکنی را هم بنویسم. شاید نخوانده باشید:
گلبانگِ آتشینِ سیاووشِ عصرِ ما
آینده را فزون‌تر ازین می‌دهد شرر

حرف درست و حقی است. هنر شجریان مثل شعر فردوسی و خیام و سعدی و حافظ می‌رود و می‌رود و می‌رود تا فردا تا آیندۀ دور. تا زمانه‌ای که هنر از دریچۀ خرد و حقیر شرارت و تنگ‌چشمی داوری نمی‌شود... از ازل تا به ابد فرصت هنر اصیل است و کدام هنر اصیل‌تر از هنر شجریان.
فردوسی در ابتدای داستان سیاوش بیتی دارد که نقدحال سیاوش عصر ما هم هست:

یکی میوه‌داری بماند ز من
که باردهمی بار او بر چمن.


#میلاد_عظیمی


t.center/sokhansarayann 🎻
سیرجان شهری مهم و کهن است. تاریخ دارد. ریشه دارد. یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های تاریخ سیرجان #خواجه_علی_حسن_سیرگانی است؛ عارف مشهور قرن پنجم و مؤلف کتاب #البیاض_والسواد که در شمار مهمترین آثار صوفیانه ایران و اسلام است. خواجه علی حسن فخر سیرجان و کرمان است و از عارفان معتبر ایران. بزرگانی چون ابوسعید اباالخیر و پیر هرات و هجویری و عطار او را ستوده‌اند. مدفن خواجه در سیرجان است.

امروز دوستم دکتر محسن پورمختار، مصحح سواد و بیاض، در اینستاگرامش عکسی از مزار خواجه سیرگانی گذاشته که اشکم را درآورد:
چه غریب ماندی ای دل نه غمی نه غمگساری
نه به انتظار یاری نه ز یار انتظاری
خدایا این چه غربتی است که مفاخر تاریخی ما به آن مبتلا شده‌اند؟ این چه بی‌مبالاتی‌است که ما به آن مبتلا شده‌ایم؟ مگر چند خواجه علی سیرگانی داریم؟
ملل دیگر مفاخر دیگران رامی‌دزدند و برای خود تاریخ وتمدن دروغین می‌سازند آن وقت ما آنچه خود داریم را چنین لاابالی‌وار رها می‌کنیم؟ امیدوارم مردم سیرجان به‌جد از مسئولان بخواهند که هرچه زودترمقبره‌ای بنا کنند که درخور نام بلند خواجه سیرگانی باشد.

#میلاد_عظیمی

t.center/tarikhdartarazoo
Forwarded from اتچ بات
#هوشنگ_ابتهاج
ه الف سایه.

🥀امیر هوشنگ ابتهاج (زادهٔ ۶ اسفند ۱۳۰۶ در رشت) متخلص به، ه. ا. #سایه، شاعر ایرانی است.
ابتهاج در گذشته طرفدار کمونیستها و هوادار حزب توده ایران بوده و همچنان به سوسیالیسم باورمند است.
منزل شخصی سایه که از منازل سازمانی شرکت سیمان است در سال ۱۳۸۷ با نام #خانه_ارغوان به ثبت سازمان میراث فرهنگی رسیده‌است. دلیل این نام‌گذاری وجود درخت ارغوان معروفی در حیاط این خانه است که سایه شعر معروف ارغوان خود را برای آن درخت گفته‌است.

🥀 ابتهاج از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ سرپرست برنامه گل‌ها در رادیوی ایران (پس از کناره‌گیری داوود پیرنیا) و پایه‌گذار برنامه موسیقایی گلچین هفته بود. تعدادی از غزل‌ها، تصنیف‌ها و اشعار نیمایی او توسط موسیقی‌دانان ایرانی نظیر محمدرضا شجریان، شهرام ناظری و حسین قوامی اجرا شده‌است. تصنیف خاطره انگیز تو ای پری کجایی( #سرگشته) و تصنیف #سپیده (ایران ای سرای امید) از اشعار سایه است. سایه بعد از حادثه میدان ژاله (۱۷ شهریور ۱۳۵۷) به‌همراه محمدرضا لطفی، محمدرضا شجریان و حسین علیزاده، به‌نشانه اعتراض از رادیو استعفا داد.

🥀 هوشنگ ابتهاج سال ۱۳۹۱ در ۸۵ سالگی خاطرات خود را در گفت‌وگو با #میلاد_عظیمی در کتاب #پیر_پرنیان_اندیش عنوان کرد. در این کتاب هوشنگ ابتهاج به بیان عقاید و نظرات خود دربارهٔ بسیاری از چهره‌های به‌نام موسیقی، شعر و سیاست در زمان خود می‌پردازد. او در این کتاب تأیید می‌کند که آزادی‌اش از زندان در سال ۱۳۶۳ بعد از نامه #شهریار به آقای خامنه‌ای و بیان این نکته که «وقتی سایه را زندانی کردند، فرشته‌ها بر عرش الهی گریه می‌کنند» صورت گرفته‌است. ابتهاج یک سال بعد از زندان آزاد می‌شود.

🥀 از مهم‌ترین آثار ابتهاج تصحیح او از غزل‌های حافظ است که با عنوان #حافظ_به_سعی_سایه نخستین بار در ۱۳۷۲ توسط نشر کارنامه به‌چاپ رسید و بار دیگر با تجدیدنظر و تصحیحات تازه منتشر شد. سایه سال‌های زیادی را صرف پژوهش و حافظ‌شناسی کرده که این کتاب حاصل تمام آن زحمت‌هاست که سایه در مقدمه آن را به همسرش پیشکش کرده‌است.

t.center/sokhansarayann 🎻